Dagboek deel 107 Terugkeer van de Mummie
14-09-2013
Sinds april ben ik bij tijd en wijle behoorlijk ziek door een hardnekkige huidziekte.
Ik kwam er eind juli zelfs door in het ziekenhuis te liggen en daar hield de dingetjes een beetje bij in een soort dagboekje.
Ik wilde dit al eerder hier neer neer schrijven, maar ik was het boekje kwijt.
Zonet vond ik het terug en dus: misschien ietwat verlaat, maar toch..
Hier volgt het stuk.
Wo. 24-07-2013
21:30 u. Wàt een dag, zeg!
Al lange tijd heb ik erg veel last van m'n huid. Zódanig, dat ik bij vlagen gèk wordt van de jeuk.
Nu hadden we besloten om ons in te schrijven voor een "anti-jeuk therapie" die in Nijmegen gegeven zou worden. Een hele poos hoorden we daar niets van, tot op zekere dag opeens een oproep in de brievenbus lag. Dus de auto ingepakt met wat spullen voor de nacht (we zouden vlakbij Nijmegen ergens overnachten) en hùp, opweg.
Eenmaal in Nijmegen aangekomen, moesten we eerst 'gezien' worden door een arts en deze bepaalde dat we de ergste jeuk eerst maar eens te lijf moesten gaan met een teerzalf.
Hoewel ik daar zeer traumatische ervaringen mee had, ben ik er toch in eerste instantie mee akkoord gegaan om niet onwelwillend over te komen.
Helaas bleek mijn angst voor het spul niet geheel ongegrond: een zeldzame allergische reactie was nl. het gevolg...
Mijn huid wàs al erg dun en droog, maar door die zalf is het nu ronduit dramatisch! Elke ochtend bij het wakker worden ben ik volledig uitgedroogd. Van normaal bewegen kan geen sprake zijn, omdat er dan spontaan scheurtjes en kloven ontstaan die dan vervolgens openspringen.
Dit werd van kwaad tot erger en tot overmaat van ramp begon alles ook nog eens op te zwellen. M'n voeten passen niet meer in hun schoenen, ik krijg m'n armen nauwelijks meer in een blouse en langzaam maar zeker begin ik op een soort "Michelin-mannetje"te lijken en die vervloekte jeuk...die wordt alleen maar erger..
Uiteindelijk eergisteren een 'spoedafspraak' gemaakt en zowaar: we konden komen.
Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen, zei de arts vrijwel direct: "Ik geloof, dat we ú maar eens een poosje bij ons houden!!" En zo werd een spoed-afspraak zomaar een spoed-opname.. Vanaf dat moment gebeurde er van alles tegelijk! Eerst zag díé arts mij, toen díé en weer wat later wéér een andere. Er werden foto's gemaakt, een stukje huid weggesneden en tegelijkertijd was een zuster druk in de weer met allerlei stukken verband, zalven en zwachtels. En ondertussen was een opname-arts vol overgave mijn vrouw aan het onderwerpen aan een soort 'kruisverhoor' m.b.t. mijn medicijnen, leefstijl-en gewoonten, enzovoorts.
Toen men alle gegevens had en ik volledig ingezalfd- en gezwachteld, werden we naar een afdeling meegetroond: C4, kamer 14.
En daar zit ik nu. Moederziel alleen op een kamer voor vier bedden. Gelukkig! In ieder geval deze eerste nacht alleen...
Zonet is de zuster nog geweest om de temperatuur te meten: 36,4 C.
Inmiddels in de pyama (voorzover dat kon) zit ik nog even de laatste dingetjes op te pennen, met voor m'n neus nog een heerlijke bak leut. Naast m'n beker staat een flinke emmer met verse gladiolen op de tafel te prijken. M'n telefoon zit aan de lader en ik? Ach..ik duik er zo ook maar eens in; het is wel weer genoeg voor één dag...
Do. 25-07-2013
06:07 u. "Meneer Hilberts..", klinkt het zacht maar doordringend. Pas na enkele herhalingen werd ik een beetje wakker. Naast m'n bed stond een vriendelijk lachend meisje uit Curacao ofzo met een bloeddrukmeter in de hand. Om zes uur 's morgens! Belachelijk!!
12:10 u. De arts is net geweest en de verpleegster om me opnieuw helemaal in te zalven en te zwachtelen. De boel zit een stuk beter nu en men vond dat het gezicht en de armen er ietsje beter uitzien. En eerlijk gezegd: Ik voel me inmiddels ook een stuk beter. En ondanks de nog heel erg dikke benen en voeten tòch al m'n eerste rondje gehad naar beneden. In de hal staan een zestal pc's, waar ik nog even m'n mail heb gechecked en ik heb nog een rondje buiten gelopen. Moeizaam, maar tóch...
Nu, bij terugkomst op de kamer, heb ik zomaar ineens drie buren erbij! En dát, zonder eerst mijn toestemming te vragen!!! Ongehoord! Ik dien een klacht in..hihi.
De drie heren op de kamer zijn alle drie aan bed gekluisterd. Alledrie ademend door een pijpje. Dat doet mij beseffen hoeveel mazzel ik heb, dat ik nog mobiel ben...
Wek mijn zachtheid weer
Geef mij terug
de ogen van een kind
Dat ik zie wat is
en mij toevertrouw
en het licht niet haat.
---de muur van het Stiltecentrum---
17:00 u. Net op tijd terug op zaal voor de 'pillendraaier'. Van 15:00 tot zonet om de tafel gezeten met de 'jeuk-goeroe'. Daar mee bedoel ik de psycholo9ge van de zogeheten jeuk-krab-training, die ik ga volgen in oktober. Natuurlijk wilde ze zoveel mogelijk achtergrond-info horen en dus moesten we naar een achterafkamertje in de vleugel hiernaast. Bij de terugkeer echter kwamen we voor een gesloten deur. En omdat het waarschijnlijk om een nieuwe vleugel ging, was deze volledig leeg en uitgestorven. Roepen hielp niet; niemand hoorde ons. Gelukkig vond ik ergens een open deur en wat verderop nóg een, zodat we uiteindelijk, via wat omwegen, toch weer terug konden komen op mijn afdeling.
Oh ja, nog een klein nieuwtje: zaterdag a.s. mag ik alweer naar huis! Yes! Dr. Oostveen is bijzonder tevreden over het verloop en herstel. Vanuit het Radboud wordt thuiszorg geregeld voor het zalven/zwachtelen. Natuurlijk heb ik het nog aan niemand verteld, want voor hetzelfde geld verandert het weer..
Zo. Het eten is weer op. Aardapp./boontjes/gehakt/rauwkost en een kwarktoetje. En dan nu even naar beneden om op internet mijn mail effe te checken en misschien een wandelingetje te maken.
19:30 u. Terug op zaal. Één van de drie heren blijkt een dame. Het is nog steeds bezoekurr en ook zij heeft bezoek. Haar man is geweest en nu zit er een jong stel van 19/20 jaar. Geen van hen zegt iets en je kunt aan de lichaamstaal van het stel zien, dat ze 'hun tijd min of meer uitzitten'.
Zelf ben ik net terug van buiten. "t Is heerlijk nu. De zon is weg en er staat een heerlijk verkoelend briesje tussen de hoge gebouwen.
20:45u. Zonet telefoon gehad. Een oud-ouderling van onze vorige gemeente. Een mooi en lief telefoontje. Hij vroeg naar mijn strijd en hoe ik daar nu in stond. Wel, het moge duidelijk zijn: het ontbreken van zwaarmoedigheid èn de aanwezigheid van voldoende humor en zelfspot wijzen er toch onomstotelijk op, dat er van grote strijd gelukkig geen sprake meer is. Wat niet wil zeggen dat die er niet geweest is. Integendeel: ik geloof dat ik niet eerder in mijn leven een dergelijke strijd heb geleverd. Waarbij dé grote hamvraag natúúrlijk was: WAAROM??
Ik gelóóf toch? Ik hèb me toch laten zalven? Ik hèb m'n zonden toch bij Hem gebracht? En dus: wáárom dan tòch nog deze ziekte?? Waarom dan tòch geen genezing? Heeft Hij hier soms een bedoeling mee? Ben ik soms de 'schulddrager' ("tot in het 3e en 4e geslacht..")?? Of laat Hij het gewoon toe, omdat het nu eenmaal zo is en Hij toch geen bedoeling heeft met evt. genezing..."..dus laat maar zo.."??
Vragen, strijd, méér vragen, woede, nòg meer vragen, opstand, enz. enz... Geloof me: ik heb wel degelijk strijd gehad en met de regelmaat van de klok nog steeds!
Vrijdag 26-07
11:30 u. Jaja, ik weet het.. Het is al laat.
Natuurlijk werd ik om zes uur weer gewekt door de vriendelijkste glimlach allertijden.
Bloeddruk was toch wat aan de lage kant. Na een hele goeie nacht te hebben gemaakt, heb ik me om 08:oo u. eerst eens volgepropt met vier sneetjes brood met kaas en vlees en een flinke bak koffie. Nog maar net klaar met eten, kwam mijn fanclub op bezoek: zes dames tegelijk, die allemaal zéér belangstellend naar mijn lijf keken! (gelukkig heb ik een sterk hart..) Ik wilde eigenlijk wel € 3,= per handtekening vragen, maar daar hadden de dames geen belangstelling voor; ze hadden slechts oog voor m'n lijf (!) Helaas kreeg ik even later concurentie in de vorm van een mannelijk, zeer jaloers wezen, dat zich 'professor' noemde. (pff..snob..)
Nadat ik eindelijk uitvoerig bevoeld, bekeken en bestudeerd was, werd ik opnieuw (gedeeltelijk) 'ge-mummificeerd'. De rest moest gebeuren, ergens op een dagbehandeling. Ik kan je wèl vertellen: als ik er nòg eens naartoe moet, vraag ik km-geld. Klere, wat een takke-end zèg!! Eenmaal weer terug op zaal (ik ben buitenom gelopen) moest ik nog geprikt worden voor de trombose, maar dat wilde nog niet lukken: de huid boog de naald krom, hihihi..
Inmiddels is het 12:00 u. en staan er zes boterhammen (!) voor m'n neus met een gekookt eitje en natuurlijk de niet weg te denken koffie.
13:30 Even weer een rondje gelopen en ergens buiten lekker op een bankje gezeten om wat mensen op te bellen. Het gaat nu alweer een stuk beter. M'n voeten en benen zijn een stùk dunner en m'n armen en gezicht zijn bijna weer normaal. Vooral met m'n gezicht gaat het uitstekend! De normale kleur is weer terug en de vurigheid is eruit. Wel is alles nog kurkdroog, maar ook dat zal steeds beter worden, zegt men.
Ook nog even met m'n lief gebeld en ja hoor..ik kon m'n mond niet houden! Het flapte er zomaar uit, dat ik zaterdag naar huis mag. Inmiddels had ik het wel aan enkelen verteld, maar nog niet aan Greet, omdat ik het als een verrassing wilde houden.
16:14 u. Ik kom net uit het Stilte-centrum na een wandelingetje in het park. 't Is voor iemand met mijn huid nu heerlijk weer. Een lekker wandelingetje gemaakt en vervolgens een poos in het park de dingen van de laatste dagen overdacht op een bankje.
Bij terugkomst in de grote hal ben ik eindelijk maar eens dat 'stilte-centrum' binnengegaan. Ik was het al vaker van plan, maar het kwam er eenvoudig niet van.
Nu, eenmaal binnen, was het zó goed om daar te zijn. Terwijl ik op een bankje ging zitten en de omgeving op me in liet werken, kwam er een heerlijke rust over me en het deed me goed om een moment alleen te zijn met m'n gedachten en even in alle rust te praten met mijn God. Ik heb Hem bedankt dat Hij mij heeft vastgehouden op de momenten dat ik Hem in mijn wanhoop losliet. Weer ééns temeer besef ik hoe goed het is om bij Hem te zijn en Zijn nabijheid te mogen voelen.
Nee, ik ben niet genezen. De ziekte is altijd aanwezig, alleen lijkt de uitbraak nu de kop ingedrukt te zijn. Toch weet ik mij meestal bij Hem geborgen, ondanks alle strijd, en al begrijp ik nog steeds de "ham"-vragen niet. Toch moet ik toegeven dat het ook wèl vaak erg moeilijk is om aan Hem vast te houden...
20:40 u. Lange tijd buiten geweest. Het bezoek was tot 20:00 u. en ik wilde eigenlijk wegblijven tot het bezoek weg was. Bovendien: wat moet ik op de kamer zoeken als het buiten zo lekker is?
Natuurlijk heb ik nog even met m'n liefje gebeld. Ze was uit eten bij een goeie vriend van me. Terwijl ik met haar belde, zag ik vanaf de hoofdweg een oudere surinaamse/antiliaanse (?) man aankomen met een jongen van een jaar of acht. Het knulletje was constant in beweging, totdat opa vlakbij de ziekenhuisingang was aangekomen. De vader van het jochie kwam het ziekenhuis uitlopen, gaf vader/opa een hand en een omhelsing en liep vervolgens, met het knulletje aan de hand, weg van het ziekenhuis. Opa en kleinzoon hadden samen een ommetje gemaakt. Terwijl vader en zoon wegliepen, draaide het ventje zich telkens opnieuw om naar opa, roepende: "Tot ziens, opa!!", onderwijl voortdurend 'handkusjes' overblazend, tot ze uiteindelijk uit het zicht waren.
Toen de oude man vlakbij mij was, zei hij met z'n surinaams accent: "Nou wordt het lekker buiten, hè meneer?" Ik antwoordde bij wijze van grap: " Zeker! Maar vàst niet zo lekker, als weten dat je kleinkind zóveel van je houdt en zó gek met je is, hè?" Hij lachtte breeduit en riep vrolijk schaterend uit: "Zeg dàt wel, meneer!! Dat maakt je hele dag weer goed!!" We lachten en wensten elkaar een goede nacht, waarop hij naar binnen liep, een brede grijns van oor tot oor op z'n ouwe bruine kop.
Het stelt misschien niets voor, maar wat kan zo'n klein intermetso belangrijk zijn! Ondanks alles verging ik van de jeuk, maar gelukkig leidde dit kleine voorval mij daarvan af.
21:55 Nog een laatste bakkie en dan naar bed. Morgenvroeg mag ik misschien even douchen, voordat ik wordt verbonden..
za. 27-7-'13, 9:00 u. Een kort, maar uiteindelijk goede nachte gehad. Nu net m'n ontbijtje op en dan begint het 'mummificeren' weer. Helaas mag ik niet douchen.
11:40 u. Grétha is inmiddels onderweg om mij op te halen. Gelukkig maar. Het gaat echt heel goed nu. Vanmorgen bij het weghalen van het verband, zagen de benen en voeten er geweldig uit! Nog een paar dagen mbv thuiszorg zwachtelen en klaar is kees! Het lichaam is nog wel erg droog, maar dat is slechts een kwastie van blijven smeren en vet houden.
Terwijl ik dit schrijf, is het buiten behoorlijk donker geworden en het regent intussen. Greet had al gezegd dat men noodweer verwacht en daar lijkt het ook al aardig op.. Onheilspellende wolken, waaruit het nu ook af en toe bliksemt en dondert.
En ik? Ik zit deze laatste zinnen eigenlijk alleen mijn tijd te verdoen in afwachting van de lunch en van Greets komst.
Ik sluit dit af, ga m'n tas inpakken en dan, na het eten, alvast naar beneden. De zusters hebben me alles al gegeven, wat ik mee moet hebben, dus ik kan zó weg, als ik wil.
Bij thuiskomst zal ik dit alles op m'n site zetten en wie weet: misschien tot dan!
God's zegen,
Sebo Hilberts
.
.
dinsdag 25 augustus 2015
Dagboek deel 106 Who am I..
Zondag, 20-01-2013
Het is nog maar 05:30 uur. Ondanks dat ik niet al te vroeg naar bed ging, ben ik er nu toch alweer uit. Nog steeds een propvol gevoel van het vele eten van gisteren en hierdoor telkens de ene oprisping na de andere.
Eigenlijk ben ik de hele week al erg vroeg uit bed, maar dat heeft andere oorzaken.
Al enige tijd wordt ik volledig krankzinnig van de jeuk. Intense jeuk over het hele lichaam. En dat ik er daardoor niet al te florisant uitzie moge duidelijk zijn! Dikke rode plekken en vlekken over het hele lijf, roodomrande oogies door slaapgebrek en dood-en-doodmoe. Totaal afgerost (door ruggekrabber en kartelmes) en uitgeblust zit ik hier nu effe te schrijven.
Op wat uitspattinkjes na zo hier en daar, lijkt het of de rust enigszins in het lichaam terugkeert. Heel langzaam lijkt er wat verbetering op te treden, maar verlost ben ik er nog lang niet van.
Het zal je niet verbazen dat dit alles ook van alles en nog wat met m'n emoties doet. Gevoelens van onvrede, teleurstelling, boosheid, intense woede, verdriet, ongeloof, opstandigheid, recalsitrantie en dodelijke vermoeidheid wisselen elkaar in rap tempo af en tussen het gekrab door is er weinig ruimte voor ademhalen en tot rust komen, voor de volgende verrassingsaanval van jeuk zich manifesteert. En het vervelende, rampzalige van deze jeuk is dat het lijkt of er onderhuids ontelbare beestjes voelbaar door je lichaam heen kruipen. Van kop tot teen en dus: krab ik de ene seconde op m'n rug; de volgende seconde moet ik als een gek in de weer op m'n voeten, of benen of waar dan ook. Inzalven en zo de huid wat verzachten, helpt allang niet meer. Het zit niet op m'n huid, daar zit alleen het resultaat van het vele krabben; de wonden. Nee, het zit eronder...
Natuurlijk heb ik me suf gebeden. Wij allebei, Greet en ik. Maar het leek niet te helpen. Resultaat: ik keerde me tegen God, als Hij me dan niet hielp, had ik Hem dus ook niet nodig! En dus: wèg ermee!! Abonnement op "Dagelijks Woord" van de e-mail geschrapt, bijbel in de hoek gegooid, naar de huiskring van de kerk moest Greet maar alleen gaan en als we baden voor het eten, liet ik haar dat doen. Ik was effe niet meer "on speaking terms" met de Here God. Ik was boos op Hem..nee..woedend en had het helemaal gehad!
Ik mag van geluk spreken dat de Here God niet mijn geduld heeft..
Ik mag van geluk spreken dat de Here God niet mijn temperament heeft..
Ja, ik mag van geluk spreken..
Het meest voor de handliggende zou zijn, dat de Heer zou zeggen: "Oh? Staat de vlag er zó bij? Dan zoek het ook maar lekker uit! Ajuu paraplu en red oe d'r met!!"
Want dat is immers wat ik deed? Zó akelig kort door de bocht, dat Jos Verstappen er doodsbang van zou worden.
Maar in de afgelopen 24 uur heb ik eens temeer weer wat leren beseffen. God is goed, is niet rancuneus of opstandig, maar juist heel zachtaardig, vergevingsgezind en bemoedigend. Aarzelend en eningszins schoorvoetend en nogal beschaamd bij Hem terugkomend, merkte ik, dat ik gewoon welkom was, alsof er niets gebeurd was. M'n spijt betuigend voor alle scheld-kannonades en verwensingen, liet Hij me wat zien. Zonet..enkele minuten geleden.
Ik las in Zijn Woord en kwam zomaar dit stukje onder ogen:
"Je moet echter in alles nuchter zijn, je lijden aanvaarden, je werk als verkondiger van het evangelie doen, je dienende taak vervullen." (2 Tim. 4: 5)
En:
"Maar al moet u nog korte tijd lijden, God, de bron van alle genade, heeft u geroepen om in Christus Jezus deel te krijgen aan Zijn eeuwige luister. God zal u sterk en krachtig maken, zodat u staande zult blijven en niet meer zult wankelen."(1 Petrus 5:10)
Ik heb het niet verdiend, met mijn botte geduld van 0,002 nano-seconden, maar toch gaat Hij mij sterk maken om stand te houden en tegen deze ziekte te blijven vechten.
Om in Elvis' woorden te spreken:
"Who am I, that the King would bleed and die for..."
(not for me for sure...)
But still, to that old rugged cross, He'd go, for...who am I...?
In Zijn liefde verbonden,
Sebo Hilberts
Zondag, 20-01-2013
Het is nog maar 05:30 uur. Ondanks dat ik niet al te vroeg naar bed ging, ben ik er nu toch alweer uit. Nog steeds een propvol gevoel van het vele eten van gisteren en hierdoor telkens de ene oprisping na de andere.
Eigenlijk ben ik de hele week al erg vroeg uit bed, maar dat heeft andere oorzaken.
Al enige tijd wordt ik volledig krankzinnig van de jeuk. Intense jeuk over het hele lichaam. En dat ik er daardoor niet al te florisant uitzie moge duidelijk zijn! Dikke rode plekken en vlekken over het hele lijf, roodomrande oogies door slaapgebrek en dood-en-doodmoe. Totaal afgerost (door ruggekrabber en kartelmes) en uitgeblust zit ik hier nu effe te schrijven.
Op wat uitspattinkjes na zo hier en daar, lijkt het of de rust enigszins in het lichaam terugkeert. Heel langzaam lijkt er wat verbetering op te treden, maar verlost ben ik er nog lang niet van.
Het zal je niet verbazen dat dit alles ook van alles en nog wat met m'n emoties doet. Gevoelens van onvrede, teleurstelling, boosheid, intense woede, verdriet, ongeloof, opstandigheid, recalsitrantie en dodelijke vermoeidheid wisselen elkaar in rap tempo af en tussen het gekrab door is er weinig ruimte voor ademhalen en tot rust komen, voor de volgende verrassingsaanval van jeuk zich manifesteert. En het vervelende, rampzalige van deze jeuk is dat het lijkt of er onderhuids ontelbare beestjes voelbaar door je lichaam heen kruipen. Van kop tot teen en dus: krab ik de ene seconde op m'n rug; de volgende seconde moet ik als een gek in de weer op m'n voeten, of benen of waar dan ook. Inzalven en zo de huid wat verzachten, helpt allang niet meer. Het zit niet op m'n huid, daar zit alleen het resultaat van het vele krabben; de wonden. Nee, het zit eronder...
Natuurlijk heb ik me suf gebeden. Wij allebei, Greet en ik. Maar het leek niet te helpen. Resultaat: ik keerde me tegen God, als Hij me dan niet hielp, had ik Hem dus ook niet nodig! En dus: wèg ermee!! Abonnement op "Dagelijks Woord" van de e-mail geschrapt, bijbel in de hoek gegooid, naar de huiskring van de kerk moest Greet maar alleen gaan en als we baden voor het eten, liet ik haar dat doen. Ik was effe niet meer "on speaking terms" met de Here God. Ik was boos op Hem..nee..woedend en had het helemaal gehad!
Ik mag van geluk spreken dat de Here God niet mijn geduld heeft..
Ik mag van geluk spreken dat de Here God niet mijn temperament heeft..
Ja, ik mag van geluk spreken..
Het meest voor de handliggende zou zijn, dat de Heer zou zeggen: "Oh? Staat de vlag er zó bij? Dan zoek het ook maar lekker uit! Ajuu paraplu en red oe d'r met!!"
Want dat is immers wat ik deed? Zó akelig kort door de bocht, dat Jos Verstappen er doodsbang van zou worden.
Maar in de afgelopen 24 uur heb ik eens temeer weer wat leren beseffen. God is goed, is niet rancuneus of opstandig, maar juist heel zachtaardig, vergevingsgezind en bemoedigend. Aarzelend en eningszins schoorvoetend en nogal beschaamd bij Hem terugkomend, merkte ik, dat ik gewoon welkom was, alsof er niets gebeurd was. M'n spijt betuigend voor alle scheld-kannonades en verwensingen, liet Hij me wat zien. Zonet..enkele minuten geleden.
Ik las in Zijn Woord en kwam zomaar dit stukje onder ogen:
"Je moet echter in alles nuchter zijn, je lijden aanvaarden, je werk als verkondiger van het evangelie doen, je dienende taak vervullen." (2 Tim. 4: 5)
En:
"Maar al moet u nog korte tijd lijden, God, de bron van alle genade, heeft u geroepen om in Christus Jezus deel te krijgen aan Zijn eeuwige luister. God zal u sterk en krachtig maken, zodat u staande zult blijven en niet meer zult wankelen."(1 Petrus 5:10)
Ik heb het niet verdiend, met mijn botte geduld van 0,002 nano-seconden, maar toch gaat Hij mij sterk maken om stand te houden en tegen deze ziekte te blijven vechten.
Om in Elvis' woorden te spreken:
"Who am I, that the King would bleed and die for..."
(not for me for sure...)
But still, to that old rugged cross, He'd go, for...who am I...?
In Zijn liefde verbonden,
Sebo Hilberts
Dagboek deel 105 Buiten spelen
Dinsdag, 4 dec. 2012
KNAL!!..dichtslaande achterdeur....
"MAAHAMM! Wat eten we vanavond?!", klonk het vervolgens bij ons thuis als één van de kinderen uit school kwam. Veel tijd om te antwoorden had mijn moeder dan waarschijnlijk niet want meestal klonk er onmiddellijk daarna "BONK!", van een zomaar ergens op de grond neergeplofte tas en "Zoef!"..wèg was diegene weer.
In het geval van mijn broertje stoof hij dan vermoedelijk naar het "Meijersbosje" waar wij als jongens onze geheime bende/club hadden om daar vanuit onze zelfgebouwde hut 'cowboytje-en-boef' te spelen of om (heel broederlijk) gezamenlijk vast te stellen dat meisjes 'stom' waren en nooit bij onze club en al helemáál niet bij onze hut mochten komen! De hoofdman stelde de wachtpost op, zodat de meisjes maar niet in de buurt kwamen...
Ook later, toen ik eenmaal op het internaat in Rekken woonde, was het niet veel anders. Op 15/16-jarige leeftijd speelden we nog buiten zodra we daar de kans toe kregen. Binnenblijven stond vrijwel altijd gelijk aan strafhebben, huiswerk maken (is dat niet hetzelfde?) of ziek zijn. Nou ja..'s avonds keken we vaak televisie: Grizly Adams, Little House on the prairie, Sentennial, Bonanza, Loveboat, Streets of San Francisco (filmdebuut van Michael Douglas); dat waren zo ongeveer de programma's uit die tijd. Verreweg de meeste programma's waren christelijk of op z'n minst christelijk geöriënteerd.
Toen kwamen de spelletjes.....
Het begon bij een heel onschuldig PingPong-spelletje, waarbij aan weerszijden van het tv-scherm een klein balkje op en neer bewogen kon worden teneinde een langzaam aankomend balletje tegen te houden/terug te slaan. Daarna was het de beurt aan Pacman, een naar kleine balletjes happend bolletje en via de allang antieke Comodore64 en de latere Atari zijn we inmiddels aanbeland bij de huidige "games". Super HD 3D-games, met een vreemd soort werkelijkheids-beleving. Games als "Sniper", "Darc", "Wolfnest", "Evilsword", "Warzone", "Fighter", "Streetfighter", "Super-Streetfighter", "Battlezone", "Samurai" en nog vele, vele andere...uhh.."spelletjes"(?!). De námen alleen al.......
In al die games is het niet alleen heel gewoon, maar zelfs gewenst om zo realistisch mogelijk (lees: zo spectaculair mogelijk) zoveel mogelijk bloed te zien. Wordt iemand neergeschoten? Dan zie je het bloed alle kanten opspuiten en in "SwordFighter" en "EvilSword" zie je de afgehakte koppen en ledematen over het scherm rollen! En natuurlijk wordt het spel online gespeeld, zodat je 'lekker tegen elkaar kunt', waarbij uiteraard geldt: hoe meer bloed en afgehakte stukken, hoe meer punten! Maar denk erom, lieve lezer: agressie roept agressie op!!! Dat is slechts een kwestie van tijd!!
Alsof dit alles nog niet erg genoeg is, maken televisie en video/dvd het plaatje compleet door dit beeld van "Acceptable Violence" te bevestigen ..
Stel je eens voor wat onze kinderen vandaag de dag allemaal léren!
Natúúrlijk 'spelen' ze nog wel buiten.
Vaak bij allerlei sportclubs en dan meestal bij voetbal, want dat is toch zo ongeveer onze nationale sport.
Maar dat sport allang niet meer 'verbroedert' weten we maar al te goed! Niet voor niets luidt het gezegde "Voetbal is oorlog"! En zoals de volwassenen zich op en langs het veld gedragen....ach, ze vormen werkelijk een perfect voorbeeld voor de jeugd. Die leert nl. dat sport niet meer hóéft te verbroederen! Onze jeugd heeft geleerd te leven met "Acceptable Violence" en dus wordt het voetbalspelletje niet meer gezien als een leuk spelletje, maar als een belangrijke en stilzwijgend geaccepteerde 'uitlaatklep'...voor jong èn oud....
Tsja..vind je het gek dat de jeugd verziekt is? Dat deze wereld kapot is?
Ik niet. We leven duidelijk en aantoonbaar in een gebroken wereld, waar normen en waarden als Liefde, Compassie en Mededogen langzaam aan het vervagen zijn, om uiteindelijk (als het aan de media ligt) volledig te verdwijnen.
Zondag is een grensrechter tijdens een jeugdwedstrijd door twee/drie jongens van +/- 15 jaar zódanig in elkaar geschopt, dat hij daar maandagmiddag aan is overleden. Wat deze jongens gedaan hebben is in feite niets meer of minder dan wat ik al zei: ze hebben het spelletje gebruikt als uitlaatklep en onder elkaar hun optreden waarschijnlijk gezien als "Acceptable Violence". Ik verwacht dan ook niet enige vorm van berouw..
Tot slot:
Nog even en dan is het weer Kerst, het feest van Jezus' geboorte. Het feest van lang verwachte warmte en liefde...
Veel mensen zetten weer een kerstboom op, bij wijze van symbool van die liefde.
Onder veel kerstbomen liggen dit jaar weer cadeautjes.
Misschien ook wel die ene game, waar het ventje al maanden om zeurt..
Dat wordt waarschijnlijk een schril en arm contrast:
Onder al die symbolen van liefde liggen ook dít jaar waarschijnlijk weer vele cadeau's vol geweld.
En dat maakt me zo triest........
Dinsdag, 4 dec. 2012
KNAL!!..dichtslaande achterdeur....
"MAAHAMM! Wat eten we vanavond?!", klonk het vervolgens bij ons thuis als één van de kinderen uit school kwam. Veel tijd om te antwoorden had mijn moeder dan waarschijnlijk niet want meestal klonk er onmiddellijk daarna "BONK!", van een zomaar ergens op de grond neergeplofte tas en "Zoef!"..wèg was diegene weer.
In het geval van mijn broertje stoof hij dan vermoedelijk naar het "Meijersbosje" waar wij als jongens onze geheime bende/club hadden om daar vanuit onze zelfgebouwde hut 'cowboytje-en-boef' te spelen of om (heel broederlijk) gezamenlijk vast te stellen dat meisjes 'stom' waren en nooit bij onze club en al helemáál niet bij onze hut mochten komen! De hoofdman stelde de wachtpost op, zodat de meisjes maar niet in de buurt kwamen...
Ook later, toen ik eenmaal op het internaat in Rekken woonde, was het niet veel anders. Op 15/16-jarige leeftijd speelden we nog buiten zodra we daar de kans toe kregen. Binnenblijven stond vrijwel altijd gelijk aan strafhebben, huiswerk maken (is dat niet hetzelfde?) of ziek zijn. Nou ja..'s avonds keken we vaak televisie: Grizly Adams, Little House on the prairie, Sentennial, Bonanza, Loveboat, Streets of San Francisco (filmdebuut van Michael Douglas); dat waren zo ongeveer de programma's uit die tijd. Verreweg de meeste programma's waren christelijk of op z'n minst christelijk geöriënteerd.
Toen kwamen de spelletjes.....
Het begon bij een heel onschuldig PingPong-spelletje, waarbij aan weerszijden van het tv-scherm een klein balkje op en neer bewogen kon worden teneinde een langzaam aankomend balletje tegen te houden/terug te slaan. Daarna was het de beurt aan Pacman, een naar kleine balletjes happend bolletje en via de allang antieke Comodore64 en de latere Atari zijn we inmiddels aanbeland bij de huidige "games". Super HD 3D-games, met een vreemd soort werkelijkheids-beleving. Games als "Sniper", "Darc", "Wolfnest", "Evilsword", "Warzone", "Fighter", "Streetfighter", "Super-Streetfighter", "Battlezone", "Samurai" en nog vele, vele andere...uhh.."spelletjes"(?!). De námen alleen al.......
In al die games is het niet alleen heel gewoon, maar zelfs gewenst om zo realistisch mogelijk (lees: zo spectaculair mogelijk) zoveel mogelijk bloed te zien. Wordt iemand neergeschoten? Dan zie je het bloed alle kanten opspuiten en in "SwordFighter" en "EvilSword" zie je de afgehakte koppen en ledematen over het scherm rollen! En natuurlijk wordt het spel online gespeeld, zodat je 'lekker tegen elkaar kunt', waarbij uiteraard geldt: hoe meer bloed en afgehakte stukken, hoe meer punten! Maar denk erom, lieve lezer: agressie roept agressie op!!! Dat is slechts een kwestie van tijd!!
Alsof dit alles nog niet erg genoeg is, maken televisie en video/dvd het plaatje compleet door dit beeld van "Acceptable Violence" te bevestigen ..
Stel je eens voor wat onze kinderen vandaag de dag allemaal léren!
Natúúrlijk 'spelen' ze nog wel buiten.
Vaak bij allerlei sportclubs en dan meestal bij voetbal, want dat is toch zo ongeveer onze nationale sport.
Maar dat sport allang niet meer 'verbroedert' weten we maar al te goed! Niet voor niets luidt het gezegde "Voetbal is oorlog"! En zoals de volwassenen zich op en langs het veld gedragen....ach, ze vormen werkelijk een perfect voorbeeld voor de jeugd. Die leert nl. dat sport niet meer hóéft te verbroederen! Onze jeugd heeft geleerd te leven met "Acceptable Violence" en dus wordt het voetbalspelletje niet meer gezien als een leuk spelletje, maar als een belangrijke en stilzwijgend geaccepteerde 'uitlaatklep'...voor jong èn oud....
Tsja..vind je het gek dat de jeugd verziekt is? Dat deze wereld kapot is?
Ik niet. We leven duidelijk en aantoonbaar in een gebroken wereld, waar normen en waarden als Liefde, Compassie en Mededogen langzaam aan het vervagen zijn, om uiteindelijk (als het aan de media ligt) volledig te verdwijnen.
Zondag is een grensrechter tijdens een jeugdwedstrijd door twee/drie jongens van +/- 15 jaar zódanig in elkaar geschopt, dat hij daar maandagmiddag aan is overleden. Wat deze jongens gedaan hebben is in feite niets meer of minder dan wat ik al zei: ze hebben het spelletje gebruikt als uitlaatklep en onder elkaar hun optreden waarschijnlijk gezien als "Acceptable Violence". Ik verwacht dan ook niet enige vorm van berouw..
Tot slot:
Nog even en dan is het weer Kerst, het feest van Jezus' geboorte. Het feest van lang verwachte warmte en liefde...
Veel mensen zetten weer een kerstboom op, bij wijze van symbool van die liefde.
Onder veel kerstbomen liggen dit jaar weer cadeautjes.
Misschien ook wel die ene game, waar het ventje al maanden om zeurt..
Dat wordt waarschijnlijk een schril en arm contrast:
Onder al die symbolen van liefde liggen ook dít jaar waarschijnlijk weer vele cadeau's vol geweld.
En dat maakt me zo triest........
Dagboek deel 104 Een koude, regenachtige herfstdag.
Ma. 29-10-2012
Ja, 't is koud..en nat ook!
Bah, blij dat ik m'n houtkacheltje heb; lekker warm en gezellig.
In een verwoede poging Michael W. Smith en Alan Jackson te begeleiden, knisperen en knetteren de lieve vlammetjes er lustig op los, likkend aan mijn pasverworven houtstammetjes. Wat een heerlijk geluid is dat toch, hè? Nee, lieve lezertjes, laat wat mij betreft de winter maar komen! Kaarsjes aan, houtkachel aan, zo'n lief en knus muziekje uit de boxen en....kneuteren maar!!
En dus:
Niks 'bah!'...
Integendeel: zo'n herfstige dag heeft toch wel wat. Het maakt mij bewust van de schoonheid van onze vier seizoenen. Ja, óók de herfst met al die kleuren! Ongelooflijk mooi.. En als je het goed bekijkt, hoe wonderlijk is het dan allemaal: van miniscuul kleine knopjes naar mooie fris en heldergroene blaadjes, die dan langzaam hun volle grootte krijgen om dan uiteindelijk weer te verkleuren, los te laten van de tak en in de mooiste kleurschakeringen tenslotte op de grond dwarrelen om daar, geleid door de wind, een stervensdans te dansen tussen en om de vele paddestoelen heen. Het heeft werkelijk iets poëtisch, vind je ook niet? En dan te bedenken dat dit hele proces zich telkens opnieuw herhaalt in een schier eindeloze syclus...
Terwijl ik hier heerlijk zit te dromen en ondertussen soms wat over de toetsjes fiets, houdt mijn lief zich op de bank bezig met haar eigen dingetjes op haar eigen pc-tje. Als straks de kachel een beetje uitgebrand is, ga ik even een flink eind wandelen. De neus in de frisse, kouwe boslucht en genieten van de herfstkleuren. Hierachter, in de bossen van de U.T. kun je heerlijk ronddwalen. Het is voor ons maar vijf minuten lopen en we staan mídden in het bos!
Mocht m'n meissie meegaan, kunnen we niet zo heel ver lopen want het gaat nog lang niet goed met Grétha. Integendeel: er is sinds de slijmbeursoperatie op 18 januari j.l. nog weinig tot niets veranderd. Vooral de pijn en dus onbeweeglijkheid zijn nagenoeg hetzelfde. Helaas betekent dat voor haar, dat ze alleen kan slapen met zware pijnstillers en zelfs dàn nog vaak 's nachts wakker wordt en een poos beneden zit. Hoewel we dagelijks voor elkaar bidden voor rust, beseffen we ook hoeveel zwaarder dan Greet heel veel mensen het hebben. En al kun je pijn, jeuk, onbeweeglijkheid etc. niet graderen, tóch kun je wel bepalen dat jóúw pijn mìnder is dan die van de ander. Andersom is onmogelijk! Mijn moeder zei vroeger wel eens: "Ach..! Ze moesten eens wéten hoeveel pijn ík heb!!" En dat is het nu juist: je kunt nooit zeggen dat de pijn van de ander minder is dan die van jou, want jij kènt die pijn van de ander helemaal niet! Jij voelt niet, wat hij of zij voelt... En dus: Jouw pijn mag/kan altijd erger zijn dan die van de ander omdat het jóúw pijn is, maar dan wèl zónder die ander te bagatelliseren.....
Hmm..zomaar even een gedachtenkronkel. Maar ach, dat komt ervan als m'n gedachten onder het schrijven af en toe even een paar minuten afdwalen in een onbestemde/onbedoelde richting.
Afijn, even weer to the point! Zoals ik al zei bidden Greet en ik veel voor elkaar maar vooral ook voor anderen zoals onze familieleden, vrienden en kennissen. En dan vooral voor specifieke mensen waarvan we weten dat ze mentaal of fysiek niet in orde zijn, of zelfs zwaar ziek. We bidden voor verzachting, voor rust en bemoediging, troost, voor vrede in hun hart en ja, zelfs genezing. Maar bovenal bidden we ervoor dat díé mensen, die de Heer nog niet hebben aangenomen ooit door Hem aangeraakt willen worden.
Zeker in deze tijd, de "donkere dagen voor kerst", worden veel mensen neerslachtig. Doordat het koud is, vochtig, schraal en veel te vroeg donker en niet te vergeten..het licht is in deze periode ook 'ánders', minder helder, minder fel, of zoals amerikanen het zeggen: the sunlight has lost its brightness.
Dat werkt niet bepaald mee. En het wordt nog erger: doordat zovéél mensen er last van hebben, is het herkenbaar en dus...acceptabel. Je gaat naar de dokter, die hoort je aan en zegt: "..oohh! Maar mevrouw/meneer, dat is hééél normaal hoor! Dat heet "Winterdepressie"..." Er zijn zelfs medicijnen voor om iemand met een najaar/winterdepressie zonder al te veel schade door deze periode heen te helpen. Echter, deze medicijnen helpen lang niet altijd, òf ze hebben bepaalde bijwerkingen.
Een goede vriend en een kennis hebben beiden last van deze vorm van depressieviteit. De één gebruikt wel medicijnen, de ander niet. De één heeft de Heer wel aangenomen, de ander niet. Maar voor beiden geldt: ik hoop en bid dat jullie beiden van de herfst kunnen genieten, zoals ik dat hierboven heb beschreven.
Ook voor al die andere mensen, die de herfst wel mooi vinden:
Een gezegende Herfst,
Sebo Hilberts
Ma. 29-10-2012
Ja, 't is koud..en nat ook!
Bah, blij dat ik m'n houtkacheltje heb; lekker warm en gezellig.
In een verwoede poging Michael W. Smith en Alan Jackson te begeleiden, knisperen en knetteren de lieve vlammetjes er lustig op los, likkend aan mijn pasverworven houtstammetjes. Wat een heerlijk geluid is dat toch, hè? Nee, lieve lezertjes, laat wat mij betreft de winter maar komen! Kaarsjes aan, houtkachel aan, zo'n lief en knus muziekje uit de boxen en....kneuteren maar!!
En dus:
Niks 'bah!'...
Integendeel: zo'n herfstige dag heeft toch wel wat. Het maakt mij bewust van de schoonheid van onze vier seizoenen. Ja, óók de herfst met al die kleuren! Ongelooflijk mooi.. En als je het goed bekijkt, hoe wonderlijk is het dan allemaal: van miniscuul kleine knopjes naar mooie fris en heldergroene blaadjes, die dan langzaam hun volle grootte krijgen om dan uiteindelijk weer te verkleuren, los te laten van de tak en in de mooiste kleurschakeringen tenslotte op de grond dwarrelen om daar, geleid door de wind, een stervensdans te dansen tussen en om de vele paddestoelen heen. Het heeft werkelijk iets poëtisch, vind je ook niet? En dan te bedenken dat dit hele proces zich telkens opnieuw herhaalt in een schier eindeloze syclus...
Terwijl ik hier heerlijk zit te dromen en ondertussen soms wat over de toetsjes fiets, houdt mijn lief zich op de bank bezig met haar eigen dingetjes op haar eigen pc-tje. Als straks de kachel een beetje uitgebrand is, ga ik even een flink eind wandelen. De neus in de frisse, kouwe boslucht en genieten van de herfstkleuren. Hierachter, in de bossen van de U.T. kun je heerlijk ronddwalen. Het is voor ons maar vijf minuten lopen en we staan mídden in het bos!
Mocht m'n meissie meegaan, kunnen we niet zo heel ver lopen want het gaat nog lang niet goed met Grétha. Integendeel: er is sinds de slijmbeursoperatie op 18 januari j.l. nog weinig tot niets veranderd. Vooral de pijn en dus onbeweeglijkheid zijn nagenoeg hetzelfde. Helaas betekent dat voor haar, dat ze alleen kan slapen met zware pijnstillers en zelfs dàn nog vaak 's nachts wakker wordt en een poos beneden zit. Hoewel we dagelijks voor elkaar bidden voor rust, beseffen we ook hoeveel zwaarder dan Greet heel veel mensen het hebben. En al kun je pijn, jeuk, onbeweeglijkheid etc. niet graderen, tóch kun je wel bepalen dat jóúw pijn mìnder is dan die van de ander. Andersom is onmogelijk! Mijn moeder zei vroeger wel eens: "Ach..! Ze moesten eens wéten hoeveel pijn ík heb!!" En dat is het nu juist: je kunt nooit zeggen dat de pijn van de ander minder is dan die van jou, want jij kènt die pijn van de ander helemaal niet! Jij voelt niet, wat hij of zij voelt... En dus: Jouw pijn mag/kan altijd erger zijn dan die van de ander omdat het jóúw pijn is, maar dan wèl zónder die ander te bagatelliseren.....
Hmm..zomaar even een gedachtenkronkel. Maar ach, dat komt ervan als m'n gedachten onder het schrijven af en toe even een paar minuten afdwalen in een onbestemde/onbedoelde richting.
Afijn, even weer to the point! Zoals ik al zei bidden Greet en ik veel voor elkaar maar vooral ook voor anderen zoals onze familieleden, vrienden en kennissen. En dan vooral voor specifieke mensen waarvan we weten dat ze mentaal of fysiek niet in orde zijn, of zelfs zwaar ziek. We bidden voor verzachting, voor rust en bemoediging, troost, voor vrede in hun hart en ja, zelfs genezing. Maar bovenal bidden we ervoor dat díé mensen, die de Heer nog niet hebben aangenomen ooit door Hem aangeraakt willen worden.
Zeker in deze tijd, de "donkere dagen voor kerst", worden veel mensen neerslachtig. Doordat het koud is, vochtig, schraal en veel te vroeg donker en niet te vergeten..het licht is in deze periode ook 'ánders', minder helder, minder fel, of zoals amerikanen het zeggen: the sunlight has lost its brightness.
Dat werkt niet bepaald mee. En het wordt nog erger: doordat zovéél mensen er last van hebben, is het herkenbaar en dus...acceptabel. Je gaat naar de dokter, die hoort je aan en zegt: "..oohh! Maar mevrouw/meneer, dat is hééél normaal hoor! Dat heet "Winterdepressie"..." Er zijn zelfs medicijnen voor om iemand met een najaar/winterdepressie zonder al te veel schade door deze periode heen te helpen. Echter, deze medicijnen helpen lang niet altijd, òf ze hebben bepaalde bijwerkingen.
Een goede vriend en een kennis hebben beiden last van deze vorm van depressieviteit. De één gebruikt wel medicijnen, de ander niet. De één heeft de Heer wel aangenomen, de ander niet. Maar voor beiden geldt: ik hoop en bid dat jullie beiden van de herfst kunnen genieten, zoals ik dat hierboven heb beschreven.
Ook voor al die andere mensen, die de herfst wel mooi vinden:
Een gezegende Herfst,
Sebo Hilberts
Dagboek deel 103 Computer Catastrofe
Vrijdag, 12-10-2012
Computervirus...is dat niet net zoiets als griep, maar dan voor computers?
En wist je dat computers ook zoiets doen als de klok vooruit en/of achteruit zetten?
Wist je niet, hè...? Ik ook niet. Maar het schijnt toch zo te zijn.
Toen ik gisterochtend nl. beneden kwam en de pc aan wilde zetten, kreeg ik voor het eerst een melding met de tekst: "Overclocking Failed!"
Nou moet ik eerlijk toegeven dat ik niet zo heel veel van computers weet maar dat dit geen goed nieuws was, kon zelfs ik op m'n klompen aanvoelen!
Op een bepaald moment, na enkele seconden, een zwart scherm..alsof de pc nog aan het opstarten was. Alleen gebeurde er niets.
Nog een aantal malen geprobeerd, maar wéér gebeurde er niets. Misschien eerst afkoelen dan? Vooruit dan maar. Een poosje later opnieuw proberen:...niets. Bijna alsof hij aanspringt en dan weer afslaat.
Je kunt je misschien de paniek voorstellen, die zich langzaam meester maakte van mijn persoontje? Van púre 'narrigheid' ben ik de tuin ingegaan om brandhout te maken, want ik kon het niet meer aanzien! Een peperdure computer en zomaar, out of the blue, geeft ie opeens de geest??!
Afijn, vanavond om 17:00 uur komt een goede kameraad en hopelijk kan hij het maken!! Intussen zal ik proberen me te vermaken met een klein klaptopje. Het ziet er niet uit, om de haverklap sla ik verkeerde toetsen aan en telkens opnieuw raak ik per ongeluk dat ingebouwde muis-ding aan, met als resultaat dat er dan weer van alles gebeurt waar ik niet op zit te wachten. Wat zijn dat voor figuren, die zo'n onding op zó'n idiote plaats neerzetten? Kunnen ze dat muis-geval niet gewoon ergens bovenaan inbouwen, ofzo?! Of...nóg beter: een gewone, doodnormale muis met een "staartje" (snoertje). Misschien wat ouderwets, maar het werkt als een speer en het ding zit nooit in de weg!!!
Ik hoop toch zó dat mijn eigen machine vanavond (of anders komende week) weer gemaakt is, zonder dat het àl te veel geld kost als het even kan...
Gek, hè? Zonder het ook echt te beseffen, zijn wij mensen inmiddels zó afhankelijk geworden van onze computer, dat wij allemaal eigenlijk geen moment meer zonder kunnen. En om dat dan ook nog eens te voeden, hebben de fabrikanten iets geweldigs uitgevonden: de telefoon die je overal mee naar toe kunt nemen, op elk gewenst (en ongewenst) moment kunt gebruiken voor allerlei spelletjes, bellen, sms-en, e-mailen en...oh ja..natuurlijk twitteren en facebookeren.
Maar hé: we zijn wèl mooi aan het "sociaal netwerkeren".....tòch? En dat doen we dan overal en op elk moment. Zelfs onder de les, in de bus of trein, tijdens de film en ja, zèlfs tijdens gesprekken. Zo stond ik laatst na de dienst, onder het koffiedrinken te praten met iemand. Gaat opeens z'n telefoon.
"Sorry hoor, moet dit even beantwoorden...is belangrijk"
-Okee..
"Hey Sjon!...Ja...super, man! Wat zeg je? Oh..maar daar heb ik een vet gaaf appje voor, joh, moet je gewoon effe downloaden! Ja, okee. Hey, doei hè? Ja, we kletsen!! Laterzz!"
Hmm..indeed a most important phonecall...... En dat gebeurde een keer of drie, vier tijdens ons korte gesprekje van nog geen tien minuten. Zelfs tijdens de dienst zie ik overal mensen, die met een mobieltje in de hand zitten en met de regelmaat van de klok zie je dan die duimen over die knopjes heenschieten met de snelheid van de HSL!
Ja, eerlijk is eerlijk: ons "sociale netwerk" is op z'n zachtst gezegd aanzienlijk!
Alleen van hetgeen er om ons heen gebeurt, krijgen we niet altijd alles meer van mee..
Ik geloof dat ik vandaag maar eens lekker wat aanmaakhout ga maken voor ons gezellige kacheltje en daarna een bakkie ga doen bij de buren.............
Vrijdag, 12-10-2012
Computervirus...is dat niet net zoiets als griep, maar dan voor computers?
En wist je dat computers ook zoiets doen als de klok vooruit en/of achteruit zetten?
Wist je niet, hè...? Ik ook niet. Maar het schijnt toch zo te zijn.
Toen ik gisterochtend nl. beneden kwam en de pc aan wilde zetten, kreeg ik voor het eerst een melding met de tekst: "Overclocking Failed!"
Nou moet ik eerlijk toegeven dat ik niet zo heel veel van computers weet maar dat dit geen goed nieuws was, kon zelfs ik op m'n klompen aanvoelen!
Op een bepaald moment, na enkele seconden, een zwart scherm..alsof de pc nog aan het opstarten was. Alleen gebeurde er niets.
Nog een aantal malen geprobeerd, maar wéér gebeurde er niets. Misschien eerst afkoelen dan? Vooruit dan maar. Een poosje later opnieuw proberen:...niets. Bijna alsof hij aanspringt en dan weer afslaat.
Je kunt je misschien de paniek voorstellen, die zich langzaam meester maakte van mijn persoontje? Van púre 'narrigheid' ben ik de tuin ingegaan om brandhout te maken, want ik kon het niet meer aanzien! Een peperdure computer en zomaar, out of the blue, geeft ie opeens de geest??!
Afijn, vanavond om 17:00 uur komt een goede kameraad en hopelijk kan hij het maken!! Intussen zal ik proberen me te vermaken met een klein klaptopje. Het ziet er niet uit, om de haverklap sla ik verkeerde toetsen aan en telkens opnieuw raak ik per ongeluk dat ingebouwde muis-ding aan, met als resultaat dat er dan weer van alles gebeurt waar ik niet op zit te wachten. Wat zijn dat voor figuren, die zo'n onding op zó'n idiote plaats neerzetten? Kunnen ze dat muis-geval niet gewoon ergens bovenaan inbouwen, ofzo?! Of...nóg beter: een gewone, doodnormale muis met een "staartje" (snoertje). Misschien wat ouderwets, maar het werkt als een speer en het ding zit nooit in de weg!!!
Ik hoop toch zó dat mijn eigen machine vanavond (of anders komende week) weer gemaakt is, zonder dat het àl te veel geld kost als het even kan...
Gek, hè? Zonder het ook echt te beseffen, zijn wij mensen inmiddels zó afhankelijk geworden van onze computer, dat wij allemaal eigenlijk geen moment meer zonder kunnen. En om dat dan ook nog eens te voeden, hebben de fabrikanten iets geweldigs uitgevonden: de telefoon die je overal mee naar toe kunt nemen, op elk gewenst (en ongewenst) moment kunt gebruiken voor allerlei spelletjes, bellen, sms-en, e-mailen en...oh ja..natuurlijk twitteren en facebookeren.
Maar hé: we zijn wèl mooi aan het "sociaal netwerkeren".....tòch? En dat doen we dan overal en op elk moment. Zelfs onder de les, in de bus of trein, tijdens de film en ja, zèlfs tijdens gesprekken. Zo stond ik laatst na de dienst, onder het koffiedrinken te praten met iemand. Gaat opeens z'n telefoon.
"Sorry hoor, moet dit even beantwoorden...is belangrijk"
-Okee..
"Hey Sjon!...Ja...super, man! Wat zeg je? Oh..maar daar heb ik een vet gaaf appje voor, joh, moet je gewoon effe downloaden! Ja, okee. Hey, doei hè? Ja, we kletsen!! Laterzz!"
Hmm..indeed a most important phonecall...... En dat gebeurde een keer of drie, vier tijdens ons korte gesprekje van nog geen tien minuten. Zelfs tijdens de dienst zie ik overal mensen, die met een mobieltje in de hand zitten en met de regelmaat van de klok zie je dan die duimen over die knopjes heenschieten met de snelheid van de HSL!
Ja, eerlijk is eerlijk: ons "sociale netwerk" is op z'n zachtst gezegd aanzienlijk!
Alleen van hetgeen er om ons heen gebeurt, krijgen we niet altijd alles meer van mee..
Ik geloof dat ik vandaag maar eens lekker wat aanmaakhout ga maken voor ons gezellige kacheltje en daarna een bakkie ga doen bij de buren.............
Dagboek deel 102 Over "sebohilberts.nl", websites bouwen en geduld.
Zo. 07-10-2012
Webpage Designer...
Of zeg maar gewoon: 'webpagina ontwerper'.
Dat is eigenlijk wat Cool Page doet. Ik belde zostraks met m'n broer en die bleek gebruik te maken van dit programma voor z'n eigen websites.
Het lijkt me redelijk eenvoudig, al is zo'n 'webdesigner' voor mij persoonlijk nog best even uitzoeken-en proberen.. ('k heb er immers nooit mee van doen gehad.)
Maar goed, ik heb m'n eigen '.nl'-naam, ik heb een programma, ik heb alle bestanden die ik mogelijkerwijs maar nodig zou kunnen hebben; nu alleen de kennis nog om één en ander in elkaar te toveren èn ... een bijna bovenaardse portie geduld!!
Ja ja, ik weet het: geduld kun je oefenen en het blijkt een onderdeel te zijn van de Vrucht van de Geest. Alleen groeit die vrucht in míjn persoontje wel hééél langzaam........
In verhouding tot een appelboomje ben ik een olijfboom: het duurt jááááren voor er überháúpt iets van groei waarneembaar is!
Maar goed, we zullen zien waar het schip aanlegt of strandt.
Terugkijkend naar de voorbije jaren, herinner ik me weer dat dit in feite al heel lang mijn wens was: een eigen website.
Omdat het, zeker voor mijn toenmalige kennis, eigenlijk veel te complex was om te verwezenlijken heeft Johan, m'n oude vriend en soulmate, destijds een weblog aangemaakt.
In eerste instantie was dat bij Blogspot.com maar later, direct na mijn bekering, ben ik overgestapt naar Punt.nl. Eerst de gratis versie, maar al gauw het Gold-pakket met veel meer mogelijkheden.
Nu sta ik dus welbeschouwd aan de vooravond van iets, waarvan ik al heel lang de wens had het ooit eens te verwezenlijken. En zie daar: sebohilberts.nl is een feit!
Gek, hè... hoe de dingen vaak tóch uitkomen, zonder dat je er inmiddels misschien nog aan denkt.? Ik heb dat al enkele malen eerder gehad. Zo 'droomde' ik vroeger op de flat vaak van een tuin, compleet met vijver en vissen.
En zie daar....
Ik dagdroomde 's winters vaak over het hebben van een gezellig houtkacheltje, inplaats van die droge warmte van een cv.
En zie daar....
En wat heb ik daar in die krappe, kleine douche, waar ook nog eens de wasmachine stond niet regelmatig verlangend gedacht aan zo' n heerlijk bad, vol met schuim en warm water.
En zie daar....
Zomaar even een kleine gedachtensprong.
Maar goed, dat moet kunnen, het is tenslotte m'n eigen stekkie hier.......
Voor nu, lieve lezer, slaap lekker en wie weet:
Misschien tot morgen...
Zo. 07-10-2012
Webpage Designer...
Of zeg maar gewoon: 'webpagina ontwerper'.
Dat is eigenlijk wat Cool Page doet. Ik belde zostraks met m'n broer en die bleek gebruik te maken van dit programma voor z'n eigen websites.
Het lijkt me redelijk eenvoudig, al is zo'n 'webdesigner' voor mij persoonlijk nog best even uitzoeken-en proberen.. ('k heb er immers nooit mee van doen gehad.)
Maar goed, ik heb m'n eigen '.nl'-naam, ik heb een programma, ik heb alle bestanden die ik mogelijkerwijs maar nodig zou kunnen hebben; nu alleen de kennis nog om één en ander in elkaar te toveren èn ... een bijna bovenaardse portie geduld!!
Ja ja, ik weet het: geduld kun je oefenen en het blijkt een onderdeel te zijn van de Vrucht van de Geest. Alleen groeit die vrucht in míjn persoontje wel hééél langzaam........
In verhouding tot een appelboomje ben ik een olijfboom: het duurt jááááren voor er überháúpt iets van groei waarneembaar is!
Maar goed, we zullen zien waar het schip aanlegt of strandt.
Terugkijkend naar de voorbije jaren, herinner ik me weer dat dit in feite al heel lang mijn wens was: een eigen website.
Omdat het, zeker voor mijn toenmalige kennis, eigenlijk veel te complex was om te verwezenlijken heeft Johan, m'n oude vriend en soulmate, destijds een weblog aangemaakt.
In eerste instantie was dat bij Blogspot.com maar later, direct na mijn bekering, ben ik overgestapt naar Punt.nl. Eerst de gratis versie, maar al gauw het Gold-pakket met veel meer mogelijkheden.
Nu sta ik dus welbeschouwd aan de vooravond van iets, waarvan ik al heel lang de wens had het ooit eens te verwezenlijken. En zie daar: sebohilberts.nl is een feit!
Gek, hè... hoe de dingen vaak tóch uitkomen, zonder dat je er inmiddels misschien nog aan denkt.? Ik heb dat al enkele malen eerder gehad. Zo 'droomde' ik vroeger op de flat vaak van een tuin, compleet met vijver en vissen.
En zie daar....
Ik dagdroomde 's winters vaak over het hebben van een gezellig houtkacheltje, inplaats van die droge warmte van een cv.
En zie daar....
En wat heb ik daar in die krappe, kleine douche, waar ook nog eens de wasmachine stond niet regelmatig verlangend gedacht aan zo' n heerlijk bad, vol met schuim en warm water.
En zie daar....
Zomaar even een kleine gedachtensprong.
Maar goed, dat moet kunnen, het is tenslotte m'n eigen stekkie hier.......
Voor nu, lieve lezer, slaap lekker en wie weet:
Misschien tot morgen...
Dagboek deel 101 Eventjes weer 'verdwijnen'...
zaterdag, 29-09-2012
Om 05:00 uur zat ik al beneden.
Snipverkouden en wakker gemaakt door de herrie bij de studenten hiernaast.
We kregen een klein briefje in de bus met een uitnodiging voor een feest bij hun. Ze zullen wel gedacht hebben: "Al wie er komt zal niet klagen.." Drie (!) studentenhuizen samen bouwden een feessie...tot een uur of zes vanmorgen.....!
De "Boemboemboem-herrie" was niet van de lucht en vulde mijn slaapkamer ondanks gesloten ramen en neergelaten rolluiken. Ook mijn kale kop onder het kussen stoppen mocht niet baten. Ik geloof dat ze dat tegenwoordig "muziek" noemen. Maar ja: slechte muziek is wat onze jeugd graag hoort, goede muziek is wat wij als jeugd graag hoorden...zullen we maar zeggen.
En zo zit ik hier dus: stapel zakdoeken dichtbij, grote kan koffie naast me en een muziekie van Opwekking vlindert zachtjes uit de boxjes. Dat heb ik wel nodig, want zó opgewekt ben ik niet. Integendeel: eigenlijk zit ik hier gewoon ontzettend zielig te zijn. 't Is veel te stil in huis; de wederhelft is voor een weekend de hort op en ik zit hier maar met tranende ogen van verkoudheid, snotterend en proestend.
Kan er alsjeblieft even iemand een klein beetje medelijden met mij hebben..?!
De huiskamer is wel een beetje een zooitje, maar ach...niet naar kijken, dan zie ik het ook niet, hehehe. Straks, ergens in de middag, ruim ik wel op, misschien, als ik er aan toe kom, als ik er aan denk. (..) Nu eerst nog maar eens een stevige hete bak leut. En dan maar eens langzaam een beetje 'normaal' worden. Nou ja..normaal.. Wie normaal is, werpe de eerste steen. Ik buk wel...
Hihi, ik zit dit te lezen en onwillekeurig moet ik om mezelf lachen. Geen betere spot, dan zelfspot. En voor de oplettende lezer: het beurt nog een beetje op ook!
Oh ja, die spreuk over die steen is trouwens van S. Carmiggelt, één van mijn favoriete schrijvers. Door de jaren heen heb ik altijd spreuken verzameld en langzaam maar zeker is dat een beetje een hobby van me geworden. Ettelijke honderden heb ik er nu en ik pluk ze overal vandaan. Bierviltjes, spreuken die ergens in een café op een wc-deur gegeklad zijn, tegeltjes die bij mensen thuis hangen en soms maak ik ze ook wel zelf. In verreweg de meeste zit toch wel een wijsheid of een vrolijke noot of zelfs een lekker sarcastische grap.
Maar goed, ondertussen doet de hete damp van mijn koffie m'n brilleglazen beslaan en terwijl ik die schoonpoets moet ik opeens even terugdenken aan een bezoekje van een oud-ouderling-en herder van onze vorige gemeente. Samen met z'n vrouw kwamen ze afgelopen week effies 'een bakkie doen'. Terwijl we aan de klets waren kwam het gesprek als vanzelf op mijn bekering. Hoe m'n leventje eruit zag vóór die tijd, wat m'n bekering met me gedaan heeft en hoe het me veranderd heeft van een agressief, zeer licht ontplofbaar zwaar explosief in een veel geduldiger en zachter iemand, die door de Heer op zeker moment zelfs geschikt bevonden werd om, na 46 jaar alleen te zijn geweest, met één van Zijn kinderen te trouwen.(!!) Ik raakte een beetje op de praatstoel en voor ik het goed en wel in de gaten had, was ik honderduit aan het vertellen over Zijn Liefde voor mij en ondanks dat ik het al vele malen verteld had, raakte ik toch weer een beetje in ontroering.
Jullie, mijn vaste lezers, hebben dat hele proces uitgebreid kunnen volgen in mijn dagboek-delen, waarin ik vertelde over die decennia durende haat en wat dat met mij deed. Zo heb ik wel eens tranen met tuiten huilend achter de toetsen gezeten, totaal wanhopig en intens, intens verdrietig.
Het wonderlijke daarbij was dat mijn geweldige SuperGod heel stilletjes, maar duidelijk merkbaar het diepe verlangen in mij legde om te vergeven. Maar dat "wíllen" vergeven nog geen vergeving wás, daar kan ík over meepraten! Dat was een heel proces, waarbij ik heel langzaam leerde te denken van "zij verdient mijn vergeving niet" naar "IK verdien het niet om te blijven haten". Haat maakt je lelijk, van binnen èn van buiten. Het was zo'n ongelooflijke bevrijding te ontdekken dat ik op zeker moment kón vergeven en dat onmiddelijk daarna een diep verlangen groeide naar mijn moeder. Een oprecht, werkelijk oprecht 'houden van'. Ik denk er eigenlijk niet meer zo vaak aan, maar als dat wel eens het geval is, besef ik telkens opnieuw hóé wonderlijk het wèrkelijk is. Dan bekruipt me steeds weer dat intense gevoel van geluk en geborgenheid. Zelfs nu, nu ik hier snotverkouden zielig zit te proesten, krijg ik toch weer dat heerlijke gevoel van toen en dat voelt goed. Nee, het is allang niet meer die euforie, of een misplaatste poging dat geluksgevoel vast te houden; het is nu iets anders. Laten we zeggen: de vlinders zijn weg en die 'prille verliefdheid' heeft inmiddels plaats gemaakt voor een vastere vorm van 'houden van'. Maar ook dáárin zit dat heerlijke gevoel, alleen is dat nu een meer geworteld geluk, geworteld in de ervaring en (dus) wetenschap van de liefde van de Heer, slechts een ietsiepietsie rijper dan na mijn bekering maar toch...
Nu kwam die oud-ouderling met het idee dat ik dit alles maar eens in een beknopte vorm moest oppennen, dus zeg maar: een soort getuigenis en dan zou hij dat laten plaatsen op de pagina van de kerk. Ik voelde me best geëerd dat hij mijn verhaal de moeite waard vond. En ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat ik dat best zou willen, alleen...diezelfde eerlijkheid gebied mij óók om te bekennen dat ik niet in de verste verte zou weten hoe ik dát moet doen. Bepalen wat essentieel is en besluiten wat weg gelaten kan worden... Oh mèèn, dat is een bijna schier onmogelijke opgave! Misschien moet ik maar eens iemand vragen, die mijn verhaal 'van buiten' ziet. Die kan objectiever bepalen wat essentieel is en wat niet, terwijl het toch míjn verhaal blijft.
En natuurlijk: die oh zo wonderlijke liefde staat absoluut centraal!
Wie weet, misschien komt het er wel een keer van....
Effe weer een bakkie halen, hoor. Zo terug....
Ahhh...heerlijk! Bakkie leut, houtkacheltje aan. Deze jongen komt vandaag niet buiten de deur!
No way, hozee! Lekker kneuteren, mezelf verliezend in het schrijven. Eigenlijk is dat alweer veel te lang geleden, terwijl ik dat toch zó graag doe. Maar ja, het komt er vaak niet van, hè? En dat, terwijl ik nu in principe alle tijd heb, sinds ik ben afgekeurd. Weet je, ik kan me nog goed herinneren hoe ik wel eens uit de nachtdienst thuiskwam en vrijwel meteen achter de toetsen dook, om vervolgens weer tot de werkelijkheid te komen om 18:00 u. 's avonds, vier uurtjes voor ik weer aan de bak moest! Als dat niet 'jezelf verliezen' is, weet ik het niet meer... Maar wát een lol heb ik altijd in dit schrijven gehad, héérlijk! Gewoon, zonder specifiek idee of onderwerp in m'n hoofd, lekker voor me uit schrijven en maar zien wat de "pen" gaat doen. Bijna, alsof m'n korte vingertjes een heel eigen leven leiden en zo van het ene naar het andere onderwerp fladderen als een wispelturig vlindertje.
En zo denk ik, terwijl de vingertjes hun ding doen, nog terug aan die oud-ouderling. Pratend over die liefde kwamen we ook nog lichtjes aan het filosoferen over datgene, wat niet in die liefde thuishoort, of wat daar niet van getuigt. Bijvoorbeeld kwaadsprekerij. Er waren wel meer voorbeelden, maar deze pik ik er even uit. Op een bepaald moment vroegen we ons af, of wíj ons daar wel eens schuldig aan maken. En ontegenzeggelijk moet ik dat in alle eerlijkheid bekennen: ja, ìk wèl... Natuurlijk, ik heb al veel geleerd, maar toch..af en toe wil mijn oude natuur het nog wel eens overnemen. Helemaal, wanneer ik onrechtvaardigheid bespeur. Of dat nu binnen de gemeente is of daarbuiten: mijn 'ietwat' overontwikkeld rechtvaardigheids-gevoel kan mij nogal eens al te stellig maken, met het gevolg dat ik boos wordt op of over iemand. En geloof me, lieve lezer, boosheid is een extreem slechte raadgever! Waar boosheid is, kan geen liefde zijn... Niet voor niets luidt het gezegde: "Pas op wat je denkt, vóór je het weet heb je het gezegd.."
Zelf heb ik dat aan den lijve ondervonden in mijn oude gemeente en daarbuiten. Of iemand nu al dan niet op een juiste wijze handelt; diegene IS en BLIJFT een kind van de Heer en is, net als ikzelf ook maar gewoon "Werk In Uitvoering". Wij mensen hebben nu eenmaal de vervelende eigenschap niet volmaakt te zijn en dus is het niet geheel ondenkbaar, dat er zo hier en daar nogal eens iets fout kan gaan. Volgens mij is de beste methode om met die fouten om te gaan, een hele grote dosis liefde en al evenveel humor en wijsheid, tegelijkertijd bedenkende dat "in elke fout ook de oplossing verborgen ligt". Maar goed, dat wetende betekent nog niet dat ik me daar dus altijd aan hou. Zo ben ik me er goed van bewust dat niet alle kwaad van de duivel komt, maar dat het vaak ook of júíst de verleiding is in onszèlf, die ervoor zorgt dat we ons niet op elk moment laten leiden door die zo essentiele liefde. Ook niet geheel onbelangrijk daarin is deze: "Iemand beledigen is als een steen in een modderpoel gooien: men besmeurt alleen zichzelf!"
"Ja hoor! Daar komt ie weer áán met z'n spreuken!"
-Ja. Leuk, hè?
"Waarom maak je geen spreukenboek, man!?"
-Iemand was mij al voor...een paar duizend jaar geleden...
Zó!
En dan ga ik nu iets doen, wat ik nog niet eerder gedaan heb vandaag: eens even wat te eten maken. Ik gíér nl. van de honger....uhh..trek.
Wie weet tot later en tot die tijd:
Vriendelijkheid in woorden schept vertrouwen.
Vriendelijkheid in denken schept diepte.
Vriendelijkheid in geven schept liefde.
In Zijn Liefde,
Sebo Hilberts
zaterdag, 29-09-2012
Om 05:00 uur zat ik al beneden.
Snipverkouden en wakker gemaakt door de herrie bij de studenten hiernaast.
We kregen een klein briefje in de bus met een uitnodiging voor een feest bij hun. Ze zullen wel gedacht hebben: "Al wie er komt zal niet klagen.." Drie (!) studentenhuizen samen bouwden een feessie...tot een uur of zes vanmorgen.....!
De "Boemboemboem-herrie" was niet van de lucht en vulde mijn slaapkamer ondanks gesloten ramen en neergelaten rolluiken. Ook mijn kale kop onder het kussen stoppen mocht niet baten. Ik geloof dat ze dat tegenwoordig "muziek" noemen. Maar ja: slechte muziek is wat onze jeugd graag hoort, goede muziek is wat wij als jeugd graag hoorden...zullen we maar zeggen.
En zo zit ik hier dus: stapel zakdoeken dichtbij, grote kan koffie naast me en een muziekie van Opwekking vlindert zachtjes uit de boxjes. Dat heb ik wel nodig, want zó opgewekt ben ik niet. Integendeel: eigenlijk zit ik hier gewoon ontzettend zielig te zijn. 't Is veel te stil in huis; de wederhelft is voor een weekend de hort op en ik zit hier maar met tranende ogen van verkoudheid, snotterend en proestend.
Kan er alsjeblieft even iemand een klein beetje medelijden met mij hebben..?!
De huiskamer is wel een beetje een zooitje, maar ach...niet naar kijken, dan zie ik het ook niet, hehehe. Straks, ergens in de middag, ruim ik wel op, misschien, als ik er aan toe kom, als ik er aan denk. (..) Nu eerst nog maar eens een stevige hete bak leut. En dan maar eens langzaam een beetje 'normaal' worden. Nou ja..normaal.. Wie normaal is, werpe de eerste steen. Ik buk wel...
Hihi, ik zit dit te lezen en onwillekeurig moet ik om mezelf lachen. Geen betere spot, dan zelfspot. En voor de oplettende lezer: het beurt nog een beetje op ook!
Oh ja, die spreuk over die steen is trouwens van S. Carmiggelt, één van mijn favoriete schrijvers. Door de jaren heen heb ik altijd spreuken verzameld en langzaam maar zeker is dat een beetje een hobby van me geworden. Ettelijke honderden heb ik er nu en ik pluk ze overal vandaan. Bierviltjes, spreuken die ergens in een café op een wc-deur gegeklad zijn, tegeltjes die bij mensen thuis hangen en soms maak ik ze ook wel zelf. In verreweg de meeste zit toch wel een wijsheid of een vrolijke noot of zelfs een lekker sarcastische grap.
Maar goed, ondertussen doet de hete damp van mijn koffie m'n brilleglazen beslaan en terwijl ik die schoonpoets moet ik opeens even terugdenken aan een bezoekje van een oud-ouderling-en herder van onze vorige gemeente. Samen met z'n vrouw kwamen ze afgelopen week effies 'een bakkie doen'. Terwijl we aan de klets waren kwam het gesprek als vanzelf op mijn bekering. Hoe m'n leventje eruit zag vóór die tijd, wat m'n bekering met me gedaan heeft en hoe het me veranderd heeft van een agressief, zeer licht ontplofbaar zwaar explosief in een veel geduldiger en zachter iemand, die door de Heer op zeker moment zelfs geschikt bevonden werd om, na 46 jaar alleen te zijn geweest, met één van Zijn kinderen te trouwen.(!!) Ik raakte een beetje op de praatstoel en voor ik het goed en wel in de gaten had, was ik honderduit aan het vertellen over Zijn Liefde voor mij en ondanks dat ik het al vele malen verteld had, raakte ik toch weer een beetje in ontroering.
Jullie, mijn vaste lezers, hebben dat hele proces uitgebreid kunnen volgen in mijn dagboek-delen, waarin ik vertelde over die decennia durende haat en wat dat met mij deed. Zo heb ik wel eens tranen met tuiten huilend achter de toetsen gezeten, totaal wanhopig en intens, intens verdrietig.
Het wonderlijke daarbij was dat mijn geweldige SuperGod heel stilletjes, maar duidelijk merkbaar het diepe verlangen in mij legde om te vergeven. Maar dat "wíllen" vergeven nog geen vergeving wás, daar kan ík over meepraten! Dat was een heel proces, waarbij ik heel langzaam leerde te denken van "zij verdient mijn vergeving niet" naar "IK verdien het niet om te blijven haten". Haat maakt je lelijk, van binnen èn van buiten. Het was zo'n ongelooflijke bevrijding te ontdekken dat ik op zeker moment kón vergeven en dat onmiddelijk daarna een diep verlangen groeide naar mijn moeder. Een oprecht, werkelijk oprecht 'houden van'. Ik denk er eigenlijk niet meer zo vaak aan, maar als dat wel eens het geval is, besef ik telkens opnieuw hóé wonderlijk het wèrkelijk is. Dan bekruipt me steeds weer dat intense gevoel van geluk en geborgenheid. Zelfs nu, nu ik hier snotverkouden zielig zit te proesten, krijg ik toch weer dat heerlijke gevoel van toen en dat voelt goed. Nee, het is allang niet meer die euforie, of een misplaatste poging dat geluksgevoel vast te houden; het is nu iets anders. Laten we zeggen: de vlinders zijn weg en die 'prille verliefdheid' heeft inmiddels plaats gemaakt voor een vastere vorm van 'houden van'. Maar ook dáárin zit dat heerlijke gevoel, alleen is dat nu een meer geworteld geluk, geworteld in de ervaring en (dus) wetenschap van de liefde van de Heer, slechts een ietsiepietsie rijper dan na mijn bekering maar toch...
Nu kwam die oud-ouderling met het idee dat ik dit alles maar eens in een beknopte vorm moest oppennen, dus zeg maar: een soort getuigenis en dan zou hij dat laten plaatsen op de pagina van de kerk. Ik voelde me best geëerd dat hij mijn verhaal de moeite waard vond. En ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat ik dat best zou willen, alleen...diezelfde eerlijkheid gebied mij óók om te bekennen dat ik niet in de verste verte zou weten hoe ik dát moet doen. Bepalen wat essentieel is en besluiten wat weg gelaten kan worden... Oh mèèn, dat is een bijna schier onmogelijke opgave! Misschien moet ik maar eens iemand vragen, die mijn verhaal 'van buiten' ziet. Die kan objectiever bepalen wat essentieel is en wat niet, terwijl het toch míjn verhaal blijft.
En natuurlijk: die oh zo wonderlijke liefde staat absoluut centraal!
Wie weet, misschien komt het er wel een keer van....
Effe weer een bakkie halen, hoor. Zo terug....
Ahhh...heerlijk! Bakkie leut, houtkacheltje aan. Deze jongen komt vandaag niet buiten de deur!
No way, hozee! Lekker kneuteren, mezelf verliezend in het schrijven. Eigenlijk is dat alweer veel te lang geleden, terwijl ik dat toch zó graag doe. Maar ja, het komt er vaak niet van, hè? En dat, terwijl ik nu in principe alle tijd heb, sinds ik ben afgekeurd. Weet je, ik kan me nog goed herinneren hoe ik wel eens uit de nachtdienst thuiskwam en vrijwel meteen achter de toetsen dook, om vervolgens weer tot de werkelijkheid te komen om 18:00 u. 's avonds, vier uurtjes voor ik weer aan de bak moest! Als dat niet 'jezelf verliezen' is, weet ik het niet meer... Maar wát een lol heb ik altijd in dit schrijven gehad, héérlijk! Gewoon, zonder specifiek idee of onderwerp in m'n hoofd, lekker voor me uit schrijven en maar zien wat de "pen" gaat doen. Bijna, alsof m'n korte vingertjes een heel eigen leven leiden en zo van het ene naar het andere onderwerp fladderen als een wispelturig vlindertje.
En zo denk ik, terwijl de vingertjes hun ding doen, nog terug aan die oud-ouderling. Pratend over die liefde kwamen we ook nog lichtjes aan het filosoferen over datgene, wat niet in die liefde thuishoort, of wat daar niet van getuigt. Bijvoorbeeld kwaadsprekerij. Er waren wel meer voorbeelden, maar deze pik ik er even uit. Op een bepaald moment vroegen we ons af, of wíj ons daar wel eens schuldig aan maken. En ontegenzeggelijk moet ik dat in alle eerlijkheid bekennen: ja, ìk wèl... Natuurlijk, ik heb al veel geleerd, maar toch..af en toe wil mijn oude natuur het nog wel eens overnemen. Helemaal, wanneer ik onrechtvaardigheid bespeur. Of dat nu binnen de gemeente is of daarbuiten: mijn 'ietwat' overontwikkeld rechtvaardigheids-gevoel kan mij nogal eens al te stellig maken, met het gevolg dat ik boos wordt op of over iemand. En geloof me, lieve lezer, boosheid is een extreem slechte raadgever! Waar boosheid is, kan geen liefde zijn... Niet voor niets luidt het gezegde: "Pas op wat je denkt, vóór je het weet heb je het gezegd.."
Zelf heb ik dat aan den lijve ondervonden in mijn oude gemeente en daarbuiten. Of iemand nu al dan niet op een juiste wijze handelt; diegene IS en BLIJFT een kind van de Heer en is, net als ikzelf ook maar gewoon "Werk In Uitvoering". Wij mensen hebben nu eenmaal de vervelende eigenschap niet volmaakt te zijn en dus is het niet geheel ondenkbaar, dat er zo hier en daar nogal eens iets fout kan gaan. Volgens mij is de beste methode om met die fouten om te gaan, een hele grote dosis liefde en al evenveel humor en wijsheid, tegelijkertijd bedenkende dat "in elke fout ook de oplossing verborgen ligt". Maar goed, dat wetende betekent nog niet dat ik me daar dus altijd aan hou. Zo ben ik me er goed van bewust dat niet alle kwaad van de duivel komt, maar dat het vaak ook of júíst de verleiding is in onszèlf, die ervoor zorgt dat we ons niet op elk moment laten leiden door die zo essentiele liefde. Ook niet geheel onbelangrijk daarin is deze: "Iemand beledigen is als een steen in een modderpoel gooien: men besmeurt alleen zichzelf!"
"Ja hoor! Daar komt ie weer áán met z'n spreuken!"
-Ja. Leuk, hè?
"Waarom maak je geen spreukenboek, man!?"
-Iemand was mij al voor...een paar duizend jaar geleden...
Zó!
En dan ga ik nu iets doen, wat ik nog niet eerder gedaan heb vandaag: eens even wat te eten maken. Ik gíér nl. van de honger....uhh..trek.
Wie weet tot later en tot die tijd:
Vriendelijkheid in woorden schept vertrouwen.
Vriendelijkheid in denken schept diepte.
Vriendelijkheid in geven schept liefde.
In Zijn Liefde,
Sebo Hilberts
Dagboek deel 100 Het oordeel geveld...
Dinsdag, 17-07-2012
Vier jaren ben ik lid geweest van onze gemeente.
Zoals ik met grote regelmaat schreef, was het heerlijk om me zo thuis te voelen. Ik was er op m'n plek en er was eenheid. Ik was volledig ingeburgerd en maakte volwaardig deel uit van deze kerk en had er allerlei taken.
Later, toen ik getrouwd was nam ook mijn vrouw enkele taken op zich in de gemeente. Zo was zij de grote kracht achter de beamer tijdens de zondagse diensten en ietsje later nam ze het coördinatieschap van de Alpha cursus op zich. Deze cursus werd ook in onze kerk gegeven en het sprak bijna vanzelf dat ook ik in het team zou stappen.
Zo gebeurde het dat we elke dinsdagavond om half zes in de kerk waren om de tafels klaar te zetten en te dekken voor de zo bij Alpha behorende gezamenlijke maaltijd. Voorbereiding, bidstond voor de aanvang en later, met de cursisten de maaltijd, inleiding en gespreksgroepjes. Een geweldige tijd waarin ik nu ook zèlf mocht ervaren hoe andere mensen via Alpha tot bekering kwamen, zoals dat destijds mij is overkomen.
Het is alweer enige tijd geleden dat mijn vrouw en ik onze gemeente verlaten hebben en naar een andere gemeente gaan. De reden van ons vertrek was bijzonder vervelend en over en weer zijn dan ook wat minder leuke woorden gevallen.
Kijk...daar komt dan de mens achter de christen naar boven. Of moet ik zeggen: de oude natuur, die we met onze bekering hebben afgelegd.
Paulus zegt hierover in Romeinen 8:4b:
"Ons leven wordt immers niet langer beheerst door onze eigen natuur, maar door de Geest."
Wel, het moge duidelijk zijn: in zo'n situatie hebben wij ons duidelijk niet door de Geest laten leiden maar door onze eigen oude natuur. En dat die natuur nou niet bepaald meegaand en begripvol is, weet iedereen, die Sebo kent....
Resultaat: al heel snel kan ikzelf (en kunnen velen met mij) "hard maken" hóé fout de leiders van de kerk wel niet zijn! Mensen die evenzo zijn vertrokken, zoeken steun bij elkaar. Praten met elkaar over wat hen is overkomen en uiteraard is iedereen het met elkaar eens: de leiders zitten fout en ons treft geen blaam. Basta!
Nu, enige tijd later en inmiddels wortelend in een nieuwe gemeente, denk ik: "Heb ik hier niet iets essentieels fout gedaan?" En het antwoord is al snel: Ja!
Samen met anderen heb ik mensen, die tóch al een zware taak hebben in feite veroordeeld!
Paulus was ook arrogant en stijfkoppig, net als de leiders van deze kerk, maar....was God niet heel duidelijk in Paulus aan het werk? En zoja, zou de Heer dan ook niet heel duidelijk aan het werk zijn in de harten van deze kerkleiders? Zijn zij om hun arrogantie soms minder goede christenen dan ikzelf en/of anderen met mij?
Gelukkig hebben wij de Here God om daarover te oordelen, want als het aan ons ligt....
"Have you already judged someone today?!"
Dinsdag, 17-07-2012
Vier jaren ben ik lid geweest van onze gemeente.
Zoals ik met grote regelmaat schreef, was het heerlijk om me zo thuis te voelen. Ik was er op m'n plek en er was eenheid. Ik was volledig ingeburgerd en maakte volwaardig deel uit van deze kerk en had er allerlei taken.
Later, toen ik getrouwd was nam ook mijn vrouw enkele taken op zich in de gemeente. Zo was zij de grote kracht achter de beamer tijdens de zondagse diensten en ietsje later nam ze het coördinatieschap van de Alpha cursus op zich. Deze cursus werd ook in onze kerk gegeven en het sprak bijna vanzelf dat ook ik in het team zou stappen.
Zo gebeurde het dat we elke dinsdagavond om half zes in de kerk waren om de tafels klaar te zetten en te dekken voor de zo bij Alpha behorende gezamenlijke maaltijd. Voorbereiding, bidstond voor de aanvang en later, met de cursisten de maaltijd, inleiding en gespreksgroepjes. Een geweldige tijd waarin ik nu ook zèlf mocht ervaren hoe andere mensen via Alpha tot bekering kwamen, zoals dat destijds mij is overkomen.
Het is alweer enige tijd geleden dat mijn vrouw en ik onze gemeente verlaten hebben en naar een andere gemeente gaan. De reden van ons vertrek was bijzonder vervelend en over en weer zijn dan ook wat minder leuke woorden gevallen.
Kijk...daar komt dan de mens achter de christen naar boven. Of moet ik zeggen: de oude natuur, die we met onze bekering hebben afgelegd.
Paulus zegt hierover in Romeinen 8:4b:
"Ons leven wordt immers niet langer beheerst door onze eigen natuur, maar door de Geest."
Wel, het moge duidelijk zijn: in zo'n situatie hebben wij ons duidelijk niet door de Geest laten leiden maar door onze eigen oude natuur. En dat die natuur nou niet bepaald meegaand en begripvol is, weet iedereen, die Sebo kent....
Resultaat: al heel snel kan ikzelf (en kunnen velen met mij) "hard maken" hóé fout de leiders van de kerk wel niet zijn! Mensen die evenzo zijn vertrokken, zoeken steun bij elkaar. Praten met elkaar over wat hen is overkomen en uiteraard is iedereen het met elkaar eens: de leiders zitten fout en ons treft geen blaam. Basta!
Nu, enige tijd later en inmiddels wortelend in een nieuwe gemeente, denk ik: "Heb ik hier niet iets essentieels fout gedaan?" En het antwoord is al snel: Ja!
Samen met anderen heb ik mensen, die tóch al een zware taak hebben in feite veroordeeld!
Paulus was ook arrogant en stijfkoppig, net als de leiders van deze kerk, maar....was God niet heel duidelijk in Paulus aan het werk? En zoja, zou de Heer dan ook niet heel duidelijk aan het werk zijn in de harten van deze kerkleiders? Zijn zij om hun arrogantie soms minder goede christenen dan ikzelf en/of anderen met mij?
Gelukkig hebben wij de Here God om daarover te oordelen, want als het aan ons ligt....
"Have you already judged someone today?!"
Dagboek deel 099 Wat ís dat toch...?!
donderdag, 04-11-2010
Sinds 5 december 2007 heb ik nu mijn 'Puntje', m'n eigen weblogje.
Dat is op een maandje na drie jaar.
Tijd om eens even stil te staan bij dit feit..
En dat doe ik in dit (inmiddels 100ste) dagboekdeel.
Honderd??? Zijn het écht al hónderd delen? Wat heb ik allemaal al geschreven?
Wat is er in die tijd allemaal gebeurd? Wat is er met MIJ gebeurd in die bijna drie jaar?
Natuurlijk: mijn vaste lezers weten dat allemaal wel, maar als ik nu eens kort terugkijk met een blik van: "..in verkorte vogelvlucht zien wat er in die periode allemaal gebeurd is en veranderd is.."
Op 7 november 2007 kwam ik tot bekering en, zonder christelijke familieleden, vrienden of kennissen surfde ik me suf op het internet, alle kennis en info in me opzuigend. Een beetje als een spons die maar niet verzadigd kon worden.
In notime (m'n tweede kerkbezoek) vond ik, na m'n angst en schaamte te hebben overwonnen, via de Alpha-cursus een fijne thuisgemeente en amper een half jaar later was ik lid.
Zomaar opeens zat ik op 9 augustus 2008 op een bankje in het park in Deventer, samen met een hele lieve meid uit Oldebroek. Een christen, en..net als ik altijd 'relatie-loos' geweest. "Gevonden" via een christelijke dating-site. (...gevonden??..mehoela!!! Gestúúrd..!!)
En nog geen jaar later (5 juni 2009) liep ik zomaar ineens rond met een trouwring aan m'n vinger..
Het heeft heel veel strijd gekost om m'n altijd vrijgezelle en gezellige vrijheid op te geven. Vanaf nu 'moest' ik leven binnen een 'bepaald stramien' en waren er bepaalde 'regels' waar ik me aan me moest houden. Ik kan je vertellen, lieve lezer, dat mijn vrouw en ik allebei heel wat innerlijke strijd hebben geleverd! Niet dat zij ook háár vrijheid bevocht, maar juist strijd leverde om MIJN hang daarnaar deels te leren accepteren en alleen dáár aan te vechten, waar nodig.
Inmiddels zielsgelukkig getrouwd kreeg ik te maken met een falende rikketik, moest geopereerd worden, raakte m'n baan kwiijt en moest nóg enkele malen onder het mes.
Leuk, zeker voor een meissie dat net getrouwd is en denkt nú eindelijk een gelukkig getrouwd leven te kunnen gaan leiden. Nou...dat werd leiden met een lange "ij"...
Overtuigd christen, (rare term eigenlijk, want kun je wel een christen zijn, een volgeling van Christus, als je (nog) níét overtuigd bent??) ( Ja, dat kán....zie Thomas !), wat ik inmiddels was heeft het me bepaald geen praktische winst gebracht! Integendeel: elke dag is een nieuwe strijd om mijzelf over te geven aan Hem Die alles beter weet dan ik.
Mezelf overgeven, in gebed, in het dagelijks leven, in de gemeente, enz. enz. is een nagenoeg dagelijkse strijd!
Nee, het gaat nog steeds niet van een 'leien dakje' en dat zal ook nooit het geval zijn. Eerlijk is eerlijk: hoe arrogant Paulus ook was..híér sloeg hij toch ècht de spijker op de kop...
Inmiddels ben ik aanbeland bij vandaag.
Hoe ziet mijn 'dag van vandaag' eruit?
Ondanks het ontbreken van een baan bevind ik mezelf momenteel in heerlijk rustig vaarwater.
Alles is weer gezond (naar mijn maatstaf), alle ziekenhuistaferelen zijn weer even achter de rug en dagelijks hebben m'n meissie en ik de volgende routine:
Lekker langzaam wakker worden, in elkaars armen kruipen, elkaar vragen of we lekker geslapen hebben en dan nog even lekker zo blijven liggen...
In alle turbulente groei die ik heb meegemaakt kan ik rustig zeggen: hoe gezegend ik ook ben, hoe goed ik het nu ook heb,...altijd zal er die strijd blijven. Die 'eeuwig durende' strijd om mezelf over te geven aan Hem, de Allerhoogste.
ECHTE overgave, jezelf ècht overgeven aan God en dán Zijn allesomvattende liefde ervaren ervaren..dat is voor mij het ultieme doel.
Dat éne doel..die ultieme liefde ervaren...wat ís dat toch?
Wát maakt dat wij, nietige mensjes, daar zóó afhankelijk van zijn en dat tegelijkertijd tóch zóó'afstoten...
Wij, de christenen, kunnen de ander niet Overtuigen van Zijn liefde. We kunnen hooguit GÉtuigen van Zijn liefde, door tenminste onszelf te verhouden tot de ander in vergevingsgezindheid, geduld, medeleven, compassie. En niet om onszelf te strelen, maar enkel omdat Hij het óók zo deed en..omdat de ander het verdient...
1 Korintiers 13
De liefde
1 Al sprak ik de talen van alle mensen en die van de engelen – had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan een dreunende gong of een schelle cimbaal. 2 Al had ik de gave om te profeteren en doorgrondde ik alle geheimen, al bezat ik alle kennis en had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen – had ik de liefde niet, ik zou niets zijn. 3 Al verkocht ik mijn bezittingen omdat ik voedsel aan de armen wilde geven, al gaf ik mijn lichaam prijs en kon ik daar trots op zijn – had ik de liefde niet, het zou mij niet baten.
4 De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. 5 Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, 6 ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. 7 Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.
8 De liefde zal nooit vergaan. Profetieën zullen verdwijnen, klanktaal zal verstommen, kennis verloren gaan – 9 want ons kennen schiet tekort en ons profeteren is beperkt. 10 Wanneer het volmaakte komt zal wat beperkt is verdwijnen. 11 Toen ik nog een kind was sprak ik als een kind, dacht ik als een kind, redeneerde ik als een kind. Nu ik volwassen ben heb ik al het kinderlijke achter me gelaten. 12 Nu kijken we nog in een wazige spiegel, maar straks staan we oog in oog. Nu is mijn kennen nog beperkt, maar straks zal ik volledig kennen, zoals ik zelf gekend ben. 13 Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde."
donderdag, 04-11-2010
Sinds 5 december 2007 heb ik nu mijn 'Puntje', m'n eigen weblogje.
Dat is op een maandje na drie jaar.
Tijd om eens even stil te staan bij dit feit..
En dat doe ik in dit (inmiddels 100ste) dagboekdeel.
Honderd??? Zijn het écht al hónderd delen? Wat heb ik allemaal al geschreven?
Wat is er in die tijd allemaal gebeurd? Wat is er met MIJ gebeurd in die bijna drie jaar?
Natuurlijk: mijn vaste lezers weten dat allemaal wel, maar als ik nu eens kort terugkijk met een blik van: "..in verkorte vogelvlucht zien wat er in die periode allemaal gebeurd is en veranderd is.."
Op 7 november 2007 kwam ik tot bekering en, zonder christelijke familieleden, vrienden of kennissen surfde ik me suf op het internet, alle kennis en info in me opzuigend. Een beetje als een spons die maar niet verzadigd kon worden.
In notime (m'n tweede kerkbezoek) vond ik, na m'n angst en schaamte te hebben overwonnen, via de Alpha-cursus een fijne thuisgemeente en amper een half jaar later was ik lid.
Zomaar opeens zat ik op 9 augustus 2008 op een bankje in het park in Deventer, samen met een hele lieve meid uit Oldebroek. Een christen, en..net als ik altijd 'relatie-loos' geweest. "Gevonden" via een christelijke dating-site. (...gevonden??..mehoela!!! Gestúúrd..!!)
En nog geen jaar later (5 juni 2009) liep ik zomaar ineens rond met een trouwring aan m'n vinger..
Het heeft heel veel strijd gekost om m'n altijd vrijgezelle en gezellige vrijheid op te geven. Vanaf nu 'moest' ik leven binnen een 'bepaald stramien' en waren er bepaalde 'regels' waar ik me aan me moest houden. Ik kan je vertellen, lieve lezer, dat mijn vrouw en ik allebei heel wat innerlijke strijd hebben geleverd! Niet dat zij ook háár vrijheid bevocht, maar juist strijd leverde om MIJN hang daarnaar deels te leren accepteren en alleen dáár aan te vechten, waar nodig.
Inmiddels zielsgelukkig getrouwd kreeg ik te maken met een falende rikketik, moest geopereerd worden, raakte m'n baan kwiijt en moest nóg enkele malen onder het mes.
Leuk, zeker voor een meissie dat net getrouwd is en denkt nú eindelijk een gelukkig getrouwd leven te kunnen gaan leiden. Nou...dat werd leiden met een lange "ij"...
Overtuigd christen, (rare term eigenlijk, want kun je wel een christen zijn, een volgeling van Christus, als je (nog) níét overtuigd bent??) ( Ja, dat kán....zie Thomas !), wat ik inmiddels was heeft het me bepaald geen praktische winst gebracht! Integendeel: elke dag is een nieuwe strijd om mijzelf over te geven aan Hem Die alles beter weet dan ik.
Mezelf overgeven, in gebed, in het dagelijks leven, in de gemeente, enz. enz. is een nagenoeg dagelijkse strijd!
Nee, het gaat nog steeds niet van een 'leien dakje' en dat zal ook nooit het geval zijn. Eerlijk is eerlijk: hoe arrogant Paulus ook was..híér sloeg hij toch ècht de spijker op de kop...
Inmiddels ben ik aanbeland bij vandaag.
Hoe ziet mijn 'dag van vandaag' eruit?
Ondanks het ontbreken van een baan bevind ik mezelf momenteel in heerlijk rustig vaarwater.
Alles is weer gezond (naar mijn maatstaf), alle ziekenhuistaferelen zijn weer even achter de rug en dagelijks hebben m'n meissie en ik de volgende routine:
Lekker langzaam wakker worden, in elkaars armen kruipen, elkaar vragen of we lekker geslapen hebben en dan nog even lekker zo blijven liggen...
In alle turbulente groei die ik heb meegemaakt kan ik rustig zeggen: hoe gezegend ik ook ben, hoe goed ik het nu ook heb,...altijd zal er die strijd blijven. Die 'eeuwig durende' strijd om mezelf over te geven aan Hem, de Allerhoogste.
ECHTE overgave, jezelf ècht overgeven aan God en dán Zijn allesomvattende liefde ervaren ervaren..dat is voor mij het ultieme doel.
Dat éne doel..die ultieme liefde ervaren...wat ís dat toch?
Wát maakt dat wij, nietige mensjes, daar zóó afhankelijk van zijn en dat tegelijkertijd tóch zóó'afstoten...
Wij, de christenen, kunnen de ander niet Overtuigen van Zijn liefde. We kunnen hooguit GÉtuigen van Zijn liefde, door tenminste onszelf te verhouden tot de ander in vergevingsgezindheid, geduld, medeleven, compassie. En niet om onszelf te strelen, maar enkel omdat Hij het óók zo deed en..omdat de ander het verdient...
1 Korintiers 13
De liefde
1 Al sprak ik de talen van alle mensen en die van de engelen – had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan een dreunende gong of een schelle cimbaal. 2 Al had ik de gave om te profeteren en doorgrondde ik alle geheimen, al bezat ik alle kennis en had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen – had ik de liefde niet, ik zou niets zijn. 3 Al verkocht ik mijn bezittingen omdat ik voedsel aan de armen wilde geven, al gaf ik mijn lichaam prijs en kon ik daar trots op zijn – had ik de liefde niet, het zou mij niet baten.
4 De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. 5 Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, 6 ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. 7 Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.
8 De liefde zal nooit vergaan. Profetieën zullen verdwijnen, klanktaal zal verstommen, kennis verloren gaan – 9 want ons kennen schiet tekort en ons profeteren is beperkt. 10 Wanneer het volmaakte komt zal wat beperkt is verdwijnen. 11 Toen ik nog een kind was sprak ik als een kind, dacht ik als een kind, redeneerde ik als een kind. Nu ik volwassen ben heb ik al het kinderlijke achter me gelaten. 12 Nu kijken we nog in een wazige spiegel, maar straks staan we oog in oog. Nu is mijn kennen nog beperkt, maar straks zal ik volledig kennen, zoals ik zelf gekend ben. 13 Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde."
Dagboek deel 098 Durf gelukkig te zijn
Dinsdag, 21-09-2010
Zo, hèhè... Eindelijk weer eens tijd voor een nieuw deel...
Tsja, zo vloog het ene na het andere deel uit m’n vingers en zo is er opeens niet of nauwelijks een woord geschreven.
Maar ja, ik had wèl een goed excuus: ik was veel te druk met zusters plagen, vrouw ongerust maken, pacemakers verslijten en tal van andere leuke afleidingen.
Maar zoals dat zovaak gaat met ‘leuke’ dingen: aan alle leuke dingen komt een eind! En dus: daar zit ik dan..
Nu moet er weer zonodig serieus aan schrijven worden gedacht, aan het (eindelijk) eens catalogiseren van alle in 2010 gemaakte foto’s en films, aan het opnieuw opvullen en bijhouden van m’n weblog en nog vele, vele andere zeer ‘vervelende’ zaken... Wat is het leven toch hard, hè?
Okee, alle gekheid op een stokkie en nu serieus aan de slacht...uhh...slag.
Allereerst even dit: sinds 10 mei j.l. zijn Greet en ik op een soortement “dieet”. Dat wil zeggen, dat we geen halve kilo vlees p.p./p.d. meer eten maar juist veel vis, weinig vlees, veel groente, weinig aardapp., veel fruit, weinig saus, geen of weinig vet, etc. etc. etc.
Natuurlijk ligt elke dag de verleiding op de loer en daar zijn we allebei behoorlijk vatbaar voor! Zeker ikzelf, want ik hou niet alleen van eten; nee, ik vind het ook erg leuk om te koken... Dus, OPLETTEN! geblazen, met als gevolg dat we als een stel ouwe zeuren in de supermarkt echt elk etiketje lezen. “Hoeveel zit hierin, wat zit daar in...” Je ziet nog net niet het winkelpersoneel kijken en denken: “Hier, daar heb je Jut & Jul ook weer..meneer en mevrouw de Bok.. Hebben thuis zeker niks te lezen...” “Zijn drie uur binnen, lezen elk potje en pakje en gaan dan weer naar buiten met een trosje tomaten uit de reclame...”
Bijwijze van ‘revalidatie’ zijn we rond die tijd ook langzaam begonnen met af en toe een klein stukje te wandelen, een eindje te fietsen of even op de hometrainer te oefenen.
Inmiddels zijn we zover dat we de hele achterhoek hebben doorkruist, de hele N.O.-kant van Overijsel, en de omgeving van Goor/Delden/Hengevelde/Rietmolen/Beckum/Boekelo, enz. Ook zijn het Lutterzand, Aamsveen, Buursezand, “Hof te Boekelo”, kasteel Twickel en “Het Overijsels Landschap” ons niet geheel vreemd meer. Als we gaan fietsen, gaat er van alles mee: fietskaarten, koffie, cup-a-soup, brood, fruit, gekookt eitje, (calorie-arme) snoepjes en nog veel meer van dat soort ongein. Bepakt en bezakt en gewapend met de (onafscheidelijke) camera en extra batterijen zoeken we dan de leukste routes, weggetjes en paadjes en zo fietsen we op één dag in een redelijk tempo toch nog een kilometertje of 60/70 !! Als iemand me dat een half jaar geleden verteld zou hebben, zou ik hem aangekeken hebben en gevraagd hebben “of hij wel alle taschen im schrank had” ofzo...
Maar het is toch heus waar! De conditie vlíégt vooruit..en tegelijkertijd...vliegen de kilo’s eraf.
Enkel door gewoon gezond en calorie-arm te eten en véél meer te bewegen zijn we samen 30 kilo afgevallen, zij 17 kg. en ik 13 kg.!! Dat is gigantisch veel en wij snappen er dan ook niets van! Veel mensen zeggen ons, dat dat niet gezond is, maar zoals reeds gezegd: we eten normaal, we ‘snaaien’ niet meer en doen niet meer aan tussendoortjes. En..dat is heel veel minder dan we voorheen deden. Nog slechts heel weinig vet, terwijl we daarvoor niet terugschrokken van ‘s avonds om 23:00 nog een broodje shoarma met lekker veel knoflooksaus, daarvóór (bij de tv) elk een halve droge worst (of een hele..), een zak chips en wat borrelnootjes en nog dáárvoor, tegen 20:00, koffie met enkele koeken, en ga zo maar door...
Bijkomend neveneffect is dat onze omvang dan ook danig was toegenomen en nu weer is afgenomen...
Resultaat dáárvan is een steeds dringender behoefte aan een nieuwe garderobe. Alleen moeten we dan wèl kleren kopen “op de krimp” en niet meer “op de groei”, want we zijn er nog niet... Ons streven is 75 te worden...in kilo’s, niet in jaren!
Zo zie je maar, eigenlijk gaat alles best wel heel erg naar wens in huize Hilberts.
We houden erg veel van elkaar, leven steeds dichter bij elkaar, we praten steeds dichter langs elkaar heen èn we worden steeds gezonder, hebben de dingetjes lichamelijk en geestelijk echt wel een beetje voor elkaar, dus eigenlijk zijn we best wel heel erg gelukkig..
En dát is wel anders geweest!!
We mogen met een gerust geweten stellen, dat wij onze portie stress inmiddels wel gehad hebben, zowel in fysieke als in emotionele zin..! Maar nu is er rust. Geen enkele vorm van stress, maar simpelweg: rust. Van een wild schuimende rivier zijn we nu beland in een zijtak, waar het water heerlijk zachtjes kabbelt. En dat is best wel even wennen, hoor! Ik heb steeds de neiging om m’n nek uit te steken om te kunnen zien of er niet weer een stroomversnelling of waterval voor ons ligt. Bijna, alsof ik er elk moment wéér één verwacht. Zoiets van: “Jaja..juich maar niet te vroeg..! Wel vaker leek het goed te gaan en dan ineens was er tóch wéér iets mis...!”
Dat, in combinatie met een ernstig zieke zus en zwager, maakt dat ik af en toe niet goed gelukkig durf te zijn. Dat is het! Alsof ik “nog niet” gelukkig mág zijn van mezelf.”Eerst dat andere voor elkaar hebben...Eerst maar eens afwachten of het wel goed blijft gaan...” Eigenlijk is het best een vreemde ontdekking in mijn gevoel: (nog) niet gelukkig mogen/durven zijn...
Daar moet ik toch eens iets aan gaan doen.
Maar niet nú.. Nú ga ik eerst een poosje bezig met enkele filmpjes over onze fietstochtjes en andere uitstapjes, dus voor nu eerst:
Tot de volgende keer...!
In dankbaarheid en liefde voor mijn Heer,
Sebo
Dinsdag, 21-09-2010
Zo, hèhè... Eindelijk weer eens tijd voor een nieuw deel...
Tsja, zo vloog het ene na het andere deel uit m’n vingers en zo is er opeens niet of nauwelijks een woord geschreven.
Maar ja, ik had wèl een goed excuus: ik was veel te druk met zusters plagen, vrouw ongerust maken, pacemakers verslijten en tal van andere leuke afleidingen.
Maar zoals dat zovaak gaat met ‘leuke’ dingen: aan alle leuke dingen komt een eind! En dus: daar zit ik dan..
Nu moet er weer zonodig serieus aan schrijven worden gedacht, aan het (eindelijk) eens catalogiseren van alle in 2010 gemaakte foto’s en films, aan het opnieuw opvullen en bijhouden van m’n weblog en nog vele, vele andere zeer ‘vervelende’ zaken... Wat is het leven toch hard, hè?
Okee, alle gekheid op een stokkie en nu serieus aan de slacht...uhh...slag.
Allereerst even dit: sinds 10 mei j.l. zijn Greet en ik op een soortement “dieet”. Dat wil zeggen, dat we geen halve kilo vlees p.p./p.d. meer eten maar juist veel vis, weinig vlees, veel groente, weinig aardapp., veel fruit, weinig saus, geen of weinig vet, etc. etc. etc.
Natuurlijk ligt elke dag de verleiding op de loer en daar zijn we allebei behoorlijk vatbaar voor! Zeker ikzelf, want ik hou niet alleen van eten; nee, ik vind het ook erg leuk om te koken... Dus, OPLETTEN! geblazen, met als gevolg dat we als een stel ouwe zeuren in de supermarkt echt elk etiketje lezen. “Hoeveel zit hierin, wat zit daar in...” Je ziet nog net niet het winkelpersoneel kijken en denken: “Hier, daar heb je Jut & Jul ook weer..meneer en mevrouw de Bok.. Hebben thuis zeker niks te lezen...” “Zijn drie uur binnen, lezen elk potje en pakje en gaan dan weer naar buiten met een trosje tomaten uit de reclame...”
Bijwijze van ‘revalidatie’ zijn we rond die tijd ook langzaam begonnen met af en toe een klein stukje te wandelen, een eindje te fietsen of even op de hometrainer te oefenen.
Inmiddels zijn we zover dat we de hele achterhoek hebben doorkruist, de hele N.O.-kant van Overijsel, en de omgeving van Goor/Delden/Hengevelde/Rietmolen/Beckum/Boekelo, enz. Ook zijn het Lutterzand, Aamsveen, Buursezand, “Hof te Boekelo”, kasteel Twickel en “Het Overijsels Landschap” ons niet geheel vreemd meer. Als we gaan fietsen, gaat er van alles mee: fietskaarten, koffie, cup-a-soup, brood, fruit, gekookt eitje, (calorie-arme) snoepjes en nog veel meer van dat soort ongein. Bepakt en bezakt en gewapend met de (onafscheidelijke) camera en extra batterijen zoeken we dan de leukste routes, weggetjes en paadjes en zo fietsen we op één dag in een redelijk tempo toch nog een kilometertje of 60/70 !! Als iemand me dat een half jaar geleden verteld zou hebben, zou ik hem aangekeken hebben en gevraagd hebben “of hij wel alle taschen im schrank had” ofzo...
Maar het is toch heus waar! De conditie vlíégt vooruit..en tegelijkertijd...vliegen de kilo’s eraf.
Enkel door gewoon gezond en calorie-arm te eten en véél meer te bewegen zijn we samen 30 kilo afgevallen, zij 17 kg. en ik 13 kg.!! Dat is gigantisch veel en wij snappen er dan ook niets van! Veel mensen zeggen ons, dat dat niet gezond is, maar zoals reeds gezegd: we eten normaal, we ‘snaaien’ niet meer en doen niet meer aan tussendoortjes. En..dat is heel veel minder dan we voorheen deden. Nog slechts heel weinig vet, terwijl we daarvoor niet terugschrokken van ‘s avonds om 23:00 nog een broodje shoarma met lekker veel knoflooksaus, daarvóór (bij de tv) elk een halve droge worst (of een hele..), een zak chips en wat borrelnootjes en nog dáárvoor, tegen 20:00, koffie met enkele koeken, en ga zo maar door...
Bijkomend neveneffect is dat onze omvang dan ook danig was toegenomen en nu weer is afgenomen...
Resultaat dáárvan is een steeds dringender behoefte aan een nieuwe garderobe. Alleen moeten we dan wèl kleren kopen “op de krimp” en niet meer “op de groei”, want we zijn er nog niet... Ons streven is 75 te worden...in kilo’s, niet in jaren!
Zo zie je maar, eigenlijk gaat alles best wel heel erg naar wens in huize Hilberts.
We houden erg veel van elkaar, leven steeds dichter bij elkaar, we praten steeds dichter langs elkaar heen èn we worden steeds gezonder, hebben de dingetjes lichamelijk en geestelijk echt wel een beetje voor elkaar, dus eigenlijk zijn we best wel heel erg gelukkig..
En dát is wel anders geweest!!
We mogen met een gerust geweten stellen, dat wij onze portie stress inmiddels wel gehad hebben, zowel in fysieke als in emotionele zin..! Maar nu is er rust. Geen enkele vorm van stress, maar simpelweg: rust. Van een wild schuimende rivier zijn we nu beland in een zijtak, waar het water heerlijk zachtjes kabbelt. En dat is best wel even wennen, hoor! Ik heb steeds de neiging om m’n nek uit te steken om te kunnen zien of er niet weer een stroomversnelling of waterval voor ons ligt. Bijna, alsof ik er elk moment wéér één verwacht. Zoiets van: “Jaja..juich maar niet te vroeg..! Wel vaker leek het goed te gaan en dan ineens was er tóch wéér iets mis...!”
Dat, in combinatie met een ernstig zieke zus en zwager, maakt dat ik af en toe niet goed gelukkig durf te zijn. Dat is het! Alsof ik “nog niet” gelukkig mág zijn van mezelf.”Eerst dat andere voor elkaar hebben...Eerst maar eens afwachten of het wel goed blijft gaan...” Eigenlijk is het best een vreemde ontdekking in mijn gevoel: (nog) niet gelukkig mogen/durven zijn...
Daar moet ik toch eens iets aan gaan doen.
Maar niet nú.. Nú ga ik eerst een poosje bezig met enkele filmpjes over onze fietstochtjes en andere uitstapjes, dus voor nu eerst:
Tot de volgende keer...!
In dankbaarheid en liefde voor mijn Heer,
Sebo
Dagboek deel 097 Een wonder?
Maandag 10-05-2010
Zo, daar was ik dan weer!
Zoals ik al zei, heeft het een hele poos geduurd, maar dat heeft dan ook zo z’n redenen. Allereerst was daar het herstel van de operatie. Dat ging (en gaat) weliswaar heel voorspoedig, maar er kwam ook veel vermoeidheid bij kijken. Lichamelijk èn geestelijk vergt het nl. heel wat om met een wonder om te leren gaan...
Zo voelt het voor mij in ieder geval en ik ben er van overtuigd dat het om niets anders gaat dan dát...
Hoe anders is het mogelijk dat ik uit een neerwaartse spiraal omhoog gehaald werd, zonder dat machines daarbij konden helpen. Integendeel: zo lag ik aan een externe pacemaker en tóch ging de hartslag steeds verder omlaag, tot ie op een bepaald moment nog maar 18 was. Stel je voor: waar een hartslag van 80/90 p/min. normaal is, was die nu nog maar 18! Het klinkt misschien dramatisch, maar in feite betekent dat niets anders dan dat ik bezig was te sterven. Zo wás het en zo voelde het en ik was me van elke seconde bewust.
Ik voelde me wegzinken en raakte om beurten in totale paniek of in een vreemd soort berusting; te moe om nog terug te vechten. Pas na een minuut of twintig was ik ‘stabiel laag’. De hartslag daalde niet verder en uiteindelijk kon men beginnen met de eigenlijke operatie.
En toen die eenmaal achter de rug was, was ik een pacemaker rijker...
Amper twee dagen later mocht ik al naar huis en kon het herstellen/revalideren beginnen. En dat voelt eigenlijk een beetje als een tweede wonder want ik ken mezelf simpelweg niet meer terug!!
Het is niet te filmen wat ik in zó korte tijd allemaal weer kan! Dingen die ik al jarenlang niet meer deed, gewoon omdat ik daar de conditie, kracht of uithouding niet meer voor had. Als ik de trap opliep moest ik bovenaan eerst stoppen, vóórdat ik verderliep naar de slaapkamer. Als ik ergens in de stad liep met anderen, moest ik om de 80 a 100 meter even stoppen om op adem te komen en fietsen kon ik alleen nog maar op een zodanig tempo, dat een klein kind op een driewieler me moeiteloos bij kon houden. Praten en wandelen tegelijk ging al helemaal niet meer zonder dat ik om de haverklap een pufje nodig had van het een of ander.
En nu?
Ik fiets met gemak anderhalf uur op een tempo van ongeveer 22 km/uur door de landerijen, naar de markt of door de bossen. Lekker met z’n tweetjes de bossen doorkruisen en genieten van het heerlijke voorjaar, met al haar frisgroene kleuren en bladergeuren. Bij de hartrevalidatie loop ik op zo’n band een half uur op een tempo van 11 km/uur wat buiten, in de praktijk, neerkomt op zo’n 8 km/uur en dat hou ik rustig een uur vol. En het roken? Wat dacht je hiervan: sinds 7 maart, de zondagavond vóór de operatie, geen sigaret meer aangeraakt! Niet dat ik er geen moeite mee heb hoor, maar tot nu toe hou ik het prima vol. Het is goed te doen!
Tot zover eerst even de praktische kant van de dingen.
Over de meer emotionele kant hiervan valt veel meer te vertellen!
Wat bijvoorbeeld te denken van alle twijfel, angst en zelfs paniek, wanneer de dingen helemaal fout dreigden te gaan? Of van de voorzichtige blijdschap als het weer goed ging en de teleurstelling, als het dan tóch weer fout ging..
Natuurlijk ging dat alles ons allebei niet in de kouwe kleren zitten en het zal je dan ook niet verbazen als ik zeg dat ons geloof af en toe een flinke deuk leek op te lopen.
Maar goed, over al deze dingen later meer.
Nu is het tijd voor een lekkere wandeling in het bos achter de universiteit....
Voor nu eerst weer even de groetjes en
God’s warmte,
Sebo
Maandag 10-05-2010
Zo, daar was ik dan weer!
Zoals ik al zei, heeft het een hele poos geduurd, maar dat heeft dan ook zo z’n redenen. Allereerst was daar het herstel van de operatie. Dat ging (en gaat) weliswaar heel voorspoedig, maar er kwam ook veel vermoeidheid bij kijken. Lichamelijk èn geestelijk vergt het nl. heel wat om met een wonder om te leren gaan...
Zo voelt het voor mij in ieder geval en ik ben er van overtuigd dat het om niets anders gaat dan dát...
Hoe anders is het mogelijk dat ik uit een neerwaartse spiraal omhoog gehaald werd, zonder dat machines daarbij konden helpen. Integendeel: zo lag ik aan een externe pacemaker en tóch ging de hartslag steeds verder omlaag, tot ie op een bepaald moment nog maar 18 was. Stel je voor: waar een hartslag van 80/90 p/min. normaal is, was die nu nog maar 18! Het klinkt misschien dramatisch, maar in feite betekent dat niets anders dan dat ik bezig was te sterven. Zo wás het en zo voelde het en ik was me van elke seconde bewust.
Ik voelde me wegzinken en raakte om beurten in totale paniek of in een vreemd soort berusting; te moe om nog terug te vechten. Pas na een minuut of twintig was ik ‘stabiel laag’. De hartslag daalde niet verder en uiteindelijk kon men beginnen met de eigenlijke operatie.
En toen die eenmaal achter de rug was, was ik een pacemaker rijker...
Amper twee dagen later mocht ik al naar huis en kon het herstellen/revalideren beginnen. En dat voelt eigenlijk een beetje als een tweede wonder want ik ken mezelf simpelweg niet meer terug!!
Het is niet te filmen wat ik in zó korte tijd allemaal weer kan! Dingen die ik al jarenlang niet meer deed, gewoon omdat ik daar de conditie, kracht of uithouding niet meer voor had. Als ik de trap opliep moest ik bovenaan eerst stoppen, vóórdat ik verderliep naar de slaapkamer. Als ik ergens in de stad liep met anderen, moest ik om de 80 a 100 meter even stoppen om op adem te komen en fietsen kon ik alleen nog maar op een zodanig tempo, dat een klein kind op een driewieler me moeiteloos bij kon houden. Praten en wandelen tegelijk ging al helemaal niet meer zonder dat ik om de haverklap een pufje nodig had van het een of ander.
En nu?
Ik fiets met gemak anderhalf uur op een tempo van ongeveer 22 km/uur door de landerijen, naar de markt of door de bossen. Lekker met z’n tweetjes de bossen doorkruisen en genieten van het heerlijke voorjaar, met al haar frisgroene kleuren en bladergeuren. Bij de hartrevalidatie loop ik op zo’n band een half uur op een tempo van 11 km/uur wat buiten, in de praktijk, neerkomt op zo’n 8 km/uur en dat hou ik rustig een uur vol. En het roken? Wat dacht je hiervan: sinds 7 maart, de zondagavond vóór de operatie, geen sigaret meer aangeraakt! Niet dat ik er geen moeite mee heb hoor, maar tot nu toe hou ik het prima vol. Het is goed te doen!
Tot zover eerst even de praktische kant van de dingen.
Over de meer emotionele kant hiervan valt veel meer te vertellen!
Wat bijvoorbeeld te denken van alle twijfel, angst en zelfs paniek, wanneer de dingen helemaal fout dreigden te gaan? Of van de voorzichtige blijdschap als het weer goed ging en de teleurstelling, als het dan tóch weer fout ging..
Natuurlijk ging dat alles ons allebei niet in de kouwe kleren zitten en het zal je dan ook niet verbazen als ik zeg dat ons geloof af en toe een flinke deuk leek op te lopen.
Maar goed, over al deze dingen later meer.
Nu is het tijd voor een lekkere wandeling in het bos achter de universiteit....
Voor nu eerst weer even de groetjes en
God’s warmte,
Sebo
Dagboek deel 096 Bang..
Zaterdag, 06-03-2010
En daar zit ik dan...
Eigenlijk heb ik helemaal niet zoveel te vertellen, maar dat zal jullie de laatste tijd wel opgevallen zijn. Zo ontzettend veel schrijf ik niet meer. Dat komt niet, omdat ik geen zin meer heb, maar er zijn gewoon andere dingen die belangrijk worden. Langzaam maar zeker nemen die de plaats in, die mijn schrijven altijd innam.
Ben ik daar blij mee, of heb ik daar vrede mee? Eigenlijk niet. Helemaal niet. Het overkomt me gewoon en af en toe betrap ik mezelf erop dat ik een onvrede in me voel, die ik op dat moment niet echt kan verklaren, maar op een later tijdstip besef ik dan opeens wat het was/is. Maar dan is het vaak al te laat om er ook echt voor te gaan zitten. Nu is zo’n tijdstip...
Voor de zoveelste keer zat ik eigenlijk alleen maar een poos zinloos te internetten en de hele tijd voelde ik een zekere onvrede. En op het moment dat ik het besefte dacht ik eraan te schrijven, maar ja...wat moest ik dan schrijven? Dus zat ik maar een poosje naar een leeg scherm te kijken, zonder echt te weten wat ik moest doen.
Wat heb ik eigenlijk te melden? Is het nog wel de moeite waard? Waarom zou ik het nog doen?
En opeens schiet me te binnen: ooit ben ik deze weblog begonnen met hem op te dragen en te geven aan de Here God. Op 5 december 2007, iets meer dan twee jaar geleden. Wat schreef ik toen? Hoe vol was ik van de Here Jezus? Hoe enthousiast was ik en hoe emotioneel werd ik daar soms van! Is dat alles nu zomaar opeens langzaam wegge-ebt? Wat is er eigenlijk over van die zo bekende en oh zo gewenste euforie? En betekent dat dat mijn geloof langzaam maar zeker wegebt?
Absoluut niet! Hoewel er soms twijfel is en de dingen vaak zo ‘gewoon’ lijken, geloof ik nog steeds heilig in het grote wonder van onze Heer en Heiland!
Misschien is het eerder een soort natuurlijke groei, die iedereen doormaakt. Je kent dat misschien wel: dat heel lang gewenste nieuwe huiskamer-interieur komt er eindelijk en die eerste weken of zelfs maanden ben je helemaal lirysch en wil je het aan iedereen laten zien. Avond aan avond koester je je in je nieuwe inrichting en voel je je heerlijk tussen je nieuwe spulletjes en je nieuwe sfeertje. Maar naarmate de tijd verstrijkt, raak je gewend aan de nieuwe indeling, de spulletjes, de omgeving en het zo gekoesterde nieuwe sfeertje. Langzaam maar zeker worden de dingen wat ‘gewoner’ en voel je je ook wat ‘normaler’. En op een zeker moment vind je het niet meer bijzonder, maar hóórt het gewoon bij je. Wat eerst zo nieuw was, werd langzaam een deel van jou en hoewel je weet dat dat ene beeldje in het raam staat, ‘zie’ je het niet echt meer. Integendeel: het beeldje valt pas weer op, als het van z’n plaats is gehaald en ergens anders is neergezet. Dan valt je ineens die lege plek op en denk je: “Wat stond daar ook alweer..?”
En zó voel ik me op dit moment een beetje...
Ik zie in m’n gevoel een lege plek en denk opeens: “Wat zat daar ook alweer? Oh ja, die euforie! Waar is dat eigenlijk gebleven..??”
In gedachten kijk ik even rond in m’n hart, op zoek naar dat gevoel. Maar ik vind het niet. Het is vast ergens, maar misschien kijk ik er nu even overheen. Dat hart van mij is nu ook zó vol van andere dingen, dat het eigenlijk wel logisch is dat ik erover heen kijk.
Zoveel andere dingen nemen nu even een belangrijke plaats in, dat er in feite even geen ruimte meer is voor euforie.
Straks, als alles achter de rug is, kan ik beginnen met de ‘grote voorjaars-schoonmaak’ in m’n hartje. Maar nu moet ik me eerst concentreren op de dingen die komen gaan. Welke dat zijn? Wel, dat heb ik al eens verteld: de hartoperatie. Die brengt wel zoveel dingen met zich mee, dat er weinig tijd en ruimte overblijft voor andere zaken. De afgelopen weken heb ik dan ook ongelooflijk veel in het ziekenhuis doorgebracht voor allerlei onderzoeken en testen.
Afgelopen vrijdag hebben we de ‘screening’ gehad: een aantal onderzoekjes, groepsgewijze voorlichting, individuele voorlichting, vragenlijsten, gesprekken met chirurgen, anestesisten, fisiotherapeuten, intensive-care verplegers, etc. etc. Van 8:30 u. tot 13:30 u. waren we in het ziekenhuis! Vijf lange uren..!!
Uiteindelijk kregen we te horen dat we ons aanstaande zondag om 19:00 moeten melden voor de opname in Enschede en dan krijgen we ook te horen van een dienstdoende chirurg om hoelaat ik die maandagochtend aan de beurt ben. Men vertelde ons al dat de operatie naar alle waarschijnlijkheid om 08:15 u. is.
Aanvankelijk was ik vrij rustig en lakoniek onder de wetenschap dat ik geopereerd moest worden, maar naarmate het moment dichterbij komt voel ik me toch nerveuzer worden. Inmiddels zie ik er als een berg tegenop en zou ik het liefst heel hard wegrennen! Maar ja..daar heb ik de conditie niet voor en bovendien wordt het daar natuurlijk niet echt veel beter van.. Rust is momenteel van groot belang. En berusting, vooral berusting! We zeggen het wel zo vaak, maar ook werkelijk de dingen in God’s hand leggen en werkelijk vertrouwen dat Hij over ons waakt..dat is soms zóó moeilijk. Zeker op dit moment ervaar ik dat. Ik wil alles aan de goede zorg van de Here Jezus overlaten, maar tegelijkertijd ben ik ook zó bang... Wat, als de Heer heel andere bedoelingen heeft? Of: zal dít wel goed gaan en zal dát wel lukken? En bovenal: stel dat de Here God besluit dat mijn leven in Zijn ogen kompleet is, wat gebeurt er dan met mijn vrouw? Hoe zal het háár vergaan?
Jaja, ik weet wel dat ik me daar niet druk over moet maken, maar ik kan nu eenmaal niet tegen mijn gevoel zeggen: “Nee! Dat wil ik niet voelen!” Ontegenzeggelijk maak ik me toch af en toe een beetje zorgen, temeer daar ik nu eenmaal niet in het meest gezonde lichaam zit. Tsja..en dat gevoel wordt er niet minder op, naarmate het “uur U” dichterbij komt...
Maar goed, we zullen het gaan zien. De kaakchirurg viel achteraf ook heel erg mee, dus wie weet: misschien kijken we híér later ook weer lachend op terug, terwijl ik net de marathon van Rotterdam gelopen heb!
In ieder geval wil ik het volgende nog even kwijt:
Ik heb geen enkel idee hoelang ik uit de running ben, dus ik kan met geen mogelijkheid zeggen wanneer jullie weer van mij zullen ‘horen’.
Voor nu wil ik al mijn lezers heel erg bedanken voor een geweldige tijd en wie weet: misschien ben ik in no-time weer thuis en in dat geval zal ik uitgebreid verslag doen van mijn ziekenhuis-loopbaan. Als ik uit het ziekenhuis ontslagen wordt, zal dat in ieder geval het mooiste ontslag zijn in mijn hele leven!!
Tot slot wil ik jullie vragen om voor ons te bidden, maar ook voor de chirurg en assistenten. Dat Hij hen wijsheid en inzicht zal geven en alles zal leiden naar Zijn wil en dat Hij ons rust mag geven over de dingen, zoals ze zijn. We weten dat God álle dingen doet meewerken ten goede, dus ook deze dingen!
In God’s onmetelijke liefde en warmte,
Sebo Hilberts
Zaterdag, 06-03-2010
En daar zit ik dan...
Eigenlijk heb ik helemaal niet zoveel te vertellen, maar dat zal jullie de laatste tijd wel opgevallen zijn. Zo ontzettend veel schrijf ik niet meer. Dat komt niet, omdat ik geen zin meer heb, maar er zijn gewoon andere dingen die belangrijk worden. Langzaam maar zeker nemen die de plaats in, die mijn schrijven altijd innam.
Ben ik daar blij mee, of heb ik daar vrede mee? Eigenlijk niet. Helemaal niet. Het overkomt me gewoon en af en toe betrap ik mezelf erop dat ik een onvrede in me voel, die ik op dat moment niet echt kan verklaren, maar op een later tijdstip besef ik dan opeens wat het was/is. Maar dan is het vaak al te laat om er ook echt voor te gaan zitten. Nu is zo’n tijdstip...
Voor de zoveelste keer zat ik eigenlijk alleen maar een poos zinloos te internetten en de hele tijd voelde ik een zekere onvrede. En op het moment dat ik het besefte dacht ik eraan te schrijven, maar ja...wat moest ik dan schrijven? Dus zat ik maar een poosje naar een leeg scherm te kijken, zonder echt te weten wat ik moest doen.
Wat heb ik eigenlijk te melden? Is het nog wel de moeite waard? Waarom zou ik het nog doen?
En opeens schiet me te binnen: ooit ben ik deze weblog begonnen met hem op te dragen en te geven aan de Here God. Op 5 december 2007, iets meer dan twee jaar geleden. Wat schreef ik toen? Hoe vol was ik van de Here Jezus? Hoe enthousiast was ik en hoe emotioneel werd ik daar soms van! Is dat alles nu zomaar opeens langzaam wegge-ebt? Wat is er eigenlijk over van die zo bekende en oh zo gewenste euforie? En betekent dat dat mijn geloof langzaam maar zeker wegebt?
Absoluut niet! Hoewel er soms twijfel is en de dingen vaak zo ‘gewoon’ lijken, geloof ik nog steeds heilig in het grote wonder van onze Heer en Heiland!
Misschien is het eerder een soort natuurlijke groei, die iedereen doormaakt. Je kent dat misschien wel: dat heel lang gewenste nieuwe huiskamer-interieur komt er eindelijk en die eerste weken of zelfs maanden ben je helemaal lirysch en wil je het aan iedereen laten zien. Avond aan avond koester je je in je nieuwe inrichting en voel je je heerlijk tussen je nieuwe spulletjes en je nieuwe sfeertje. Maar naarmate de tijd verstrijkt, raak je gewend aan de nieuwe indeling, de spulletjes, de omgeving en het zo gekoesterde nieuwe sfeertje. Langzaam maar zeker worden de dingen wat ‘gewoner’ en voel je je ook wat ‘normaler’. En op een zeker moment vind je het niet meer bijzonder, maar hóórt het gewoon bij je. Wat eerst zo nieuw was, werd langzaam een deel van jou en hoewel je weet dat dat ene beeldje in het raam staat, ‘zie’ je het niet echt meer. Integendeel: het beeldje valt pas weer op, als het van z’n plaats is gehaald en ergens anders is neergezet. Dan valt je ineens die lege plek op en denk je: “Wat stond daar ook alweer..?”
En zó voel ik me op dit moment een beetje...
Ik zie in m’n gevoel een lege plek en denk opeens: “Wat zat daar ook alweer? Oh ja, die euforie! Waar is dat eigenlijk gebleven..??”
In gedachten kijk ik even rond in m’n hart, op zoek naar dat gevoel. Maar ik vind het niet. Het is vast ergens, maar misschien kijk ik er nu even overheen. Dat hart van mij is nu ook zó vol van andere dingen, dat het eigenlijk wel logisch is dat ik erover heen kijk.
Zoveel andere dingen nemen nu even een belangrijke plaats in, dat er in feite even geen ruimte meer is voor euforie.
Straks, als alles achter de rug is, kan ik beginnen met de ‘grote voorjaars-schoonmaak’ in m’n hartje. Maar nu moet ik me eerst concentreren op de dingen die komen gaan. Welke dat zijn? Wel, dat heb ik al eens verteld: de hartoperatie. Die brengt wel zoveel dingen met zich mee, dat er weinig tijd en ruimte overblijft voor andere zaken. De afgelopen weken heb ik dan ook ongelooflijk veel in het ziekenhuis doorgebracht voor allerlei onderzoeken en testen.
Afgelopen vrijdag hebben we de ‘screening’ gehad: een aantal onderzoekjes, groepsgewijze voorlichting, individuele voorlichting, vragenlijsten, gesprekken met chirurgen, anestesisten, fisiotherapeuten, intensive-care verplegers, etc. etc. Van 8:30 u. tot 13:30 u. waren we in het ziekenhuis! Vijf lange uren..!!
Uiteindelijk kregen we te horen dat we ons aanstaande zondag om 19:00 moeten melden voor de opname in Enschede en dan krijgen we ook te horen van een dienstdoende chirurg om hoelaat ik die maandagochtend aan de beurt ben. Men vertelde ons al dat de operatie naar alle waarschijnlijkheid om 08:15 u. is.
Aanvankelijk was ik vrij rustig en lakoniek onder de wetenschap dat ik geopereerd moest worden, maar naarmate het moment dichterbij komt voel ik me toch nerveuzer worden. Inmiddels zie ik er als een berg tegenop en zou ik het liefst heel hard wegrennen! Maar ja..daar heb ik de conditie niet voor en bovendien wordt het daar natuurlijk niet echt veel beter van.. Rust is momenteel van groot belang. En berusting, vooral berusting! We zeggen het wel zo vaak, maar ook werkelijk de dingen in God’s hand leggen en werkelijk vertrouwen dat Hij over ons waakt..dat is soms zóó moeilijk. Zeker op dit moment ervaar ik dat. Ik wil alles aan de goede zorg van de Here Jezus overlaten, maar tegelijkertijd ben ik ook zó bang... Wat, als de Heer heel andere bedoelingen heeft? Of: zal dít wel goed gaan en zal dát wel lukken? En bovenal: stel dat de Here God besluit dat mijn leven in Zijn ogen kompleet is, wat gebeurt er dan met mijn vrouw? Hoe zal het háár vergaan?
Jaja, ik weet wel dat ik me daar niet druk over moet maken, maar ik kan nu eenmaal niet tegen mijn gevoel zeggen: “Nee! Dat wil ik niet voelen!” Ontegenzeggelijk maak ik me toch af en toe een beetje zorgen, temeer daar ik nu eenmaal niet in het meest gezonde lichaam zit. Tsja..en dat gevoel wordt er niet minder op, naarmate het “uur U” dichterbij komt...
Maar goed, we zullen het gaan zien. De kaakchirurg viel achteraf ook heel erg mee, dus wie weet: misschien kijken we híér later ook weer lachend op terug, terwijl ik net de marathon van Rotterdam gelopen heb!
In ieder geval wil ik het volgende nog even kwijt:
Ik heb geen enkel idee hoelang ik uit de running ben, dus ik kan met geen mogelijkheid zeggen wanneer jullie weer van mij zullen ‘horen’.
Voor nu wil ik al mijn lezers heel erg bedanken voor een geweldige tijd en wie weet: misschien ben ik in no-time weer thuis en in dat geval zal ik uitgebreid verslag doen van mijn ziekenhuis-loopbaan. Als ik uit het ziekenhuis ontslagen wordt, zal dat in ieder geval het mooiste ontslag zijn in mijn hele leven!!
Tot slot wil ik jullie vragen om voor ons te bidden, maar ook voor de chirurg en assistenten. Dat Hij hen wijsheid en inzicht zal geven en alles zal leiden naar Zijn wil en dat Hij ons rust mag geven over de dingen, zoals ze zijn. We weten dat God álle dingen doet meewerken ten goede, dus ook deze dingen!
In God’s onmetelijke liefde en warmte,
Sebo Hilberts
Dagboek deel 095 De Liefde
Woensdag, 10-02-2010
Tsja, wat zal ik zeggen? Ik schrijf momenteel niet echt elke dag meer.
Dat heeft voor het overgrote deel te maken met het feit dat ik te pas en te onpas geen internet had. Vervolgens kon ik alleen schrijven op een klein laptopje, in de woonkamer.
“Nou èn?”, zou je misschien zeggen, maar zo werkt het niet helemaal. Het schrijft ook voor geen meter! Ik heb het nodig om lekker ontspannen achter m’n bureau te kunnen zitten. Mezelf terugtrekkend in ‘m’n eigen wereldje’ van gedachten en gevoelens, omringd door m’n eigen ‘sfeertje’, met een muziekje, kaarsje en een gedegen scherm en toetsenbord voor m’n neus.
Maar gelukkig: alles weer voor elkaar! Thanx to the misses..!! Jawel, waar ik nogal tamelijk ongeduldig en niet al te technisch ben, is mijn vrouw het toonbeeld van geduld, beschikkend over een behoorlijke dosis technisch vernuft!!
We zeggen wel eens: “Tel uw zegeningen.”, maar daar ben ik maar mee gestopt, want er bleef anders weinig tijd over voor andere zaken...
Dan nu iets anders..
Soms bekruipt me een beetje een onbehaaglijk gevoel.
Zie ik de dingen in een overdreven perspectief? Verwacht ik niet teveel van mijn mede-christen?
Vergeet ik af en toe niet dat christenen ook maar gewoon mensen zijn, met alle beperkingen die daar bij horen? Beperkingen zoals onverdraagzaamheid, arrogantie, betweterigheid, of wat dies meer zij..
Regelmatig kom ik het tegen. In m’n eigen gemeente, op internet, in boeken of gewoon op straat en ja: zelfs af en toe bij mezelf.
De snelheid en stelligheid waarmee christenen vaak oordelen (en dus ver-oordelen) is soms ronduit griezelig te noemen. “Kan ik jouw niet overtuigen van MIJN gelijk en dus JOUW ongelijk? Dan ben je bijvoorbaat verloren, want IK ben een christen, of ik heb meer ervaring cq bijbelkennis en dús ben JIJ fout!”
Zomaar even twee stukjes uit de bijbel:
-1 De liefde (1 Korintiers 13:1-13)
“1 Al sprak ik de talen van alle mensen en die van de engelen – had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan een dreunende gong of een schelle cimbaal. 2 Al had ik de gave om te profeteren en doorgrondde ik alle geheimen, al bezat ik alle kennis en had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen – had ik de liefde niet, ik zou niets zijn. 3 Al verkocht ik mijn bezittingen omdat ik voedsel aan de armen wilde geven, al gaf ik mijn lichaam prijs en kon ik daar trots op zijn – had ik de liefde niet, het zou mij niet baten.
4 De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. 5 Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, 6 ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. 7 Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.
8 De liefde zal nooit vergaan. Profetieën zullen verdwijnen, klanktaal zal verstommen, kennis verloren gaan – 9 want ons kennen schiet tekort en ons profeteren is beperkt. 10 Wanneer het volmaakte komt zal wat beperkt is verdwijnen. 11 Toen ik nog een kind was sprak ik als een kind, dacht ik als een kind, redeneerde ik als een kind. Nu ik volwassen ben heb ik al het kinderlijke achter me gelaten. 12 Nu kijken we nog in een wazige spiegel, maar straks staan we oog in oog. Nu is mijn kennen nog beperkt, maar straks zal ik volledig kennen, zoals ik zelf gekend ben. 13 Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.”
-2 De vrucht van de Geest (Galaten 5:22-26)
“22 Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, 23 zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Er is geen wet die daar iets tegen heeft. 24 Wie Christus Jezus toebehoort, heeft zijn eigen natuur met alle hartstocht en begeerte aan het kruis geslagen. 25 Wanneer de Geest ons leven leidt, laten we dan ook de richting volgen die de Geest ons wijst. 26 Laten we elkaar niet uit eigenwaan de voet dwarszetten en elkaar geen kwaad hart toedragen.
Waarom deze twee stukjes?
Wel, met de regelmaat van de klok volg ik bepaalde stukjes van een goede vriend en daar wordt dan af en toe op gereageerd door een andere vaste lezer. Deze reacties liepen uit op discussies waar maar geen eind aan leek te komen en dus ging men verder via e-mail. Dat is wat meer prive en ‘verstoort’ de weblog dan dus niet. Tot mijn vriend besloot dat verder discusieren geen zin had, omdat de één de ander niet kan begrijpen/invoelen en men daardoor eigenlijk steeds mijlenver langs elkaar heenpraat, hetgeen ontaardt in wederzijds onbegrip en onbehagen.
Op een zeker moment vroeg mijn vriend daarom die vaste lezer via die mail-conversaties om niet meer te reageren op zijn stukjes en de discussies te laten voor wat ze waren.
Dat kan.
Sterker nog: soms is het beter om in goede verstandhouding iets te beëindigen, dan maar gewoon door te gaan met ruzie of wrok als resultaat.
Maar wat schetst mijn verbazing?
Inplaats van dat de vaste lezer in diezelfde mail reageert op een volwassen/christelijke wijze en toon, laat hij een openbare reactie op die mail achter op het bewuste blog. Niet geadresseerd aan mijn vriend, maar aan de evt. andere lezers van diens weblog.
Dit was die “reactie”:
“Ik ga afscheid nemen van dit blog. Niet dat ik niet meer mee lees maar er is mij gevraagd niet meer te reageren, dat is namelijk niet goed voor zijn gezondheid.
DQ wil geen andere mening dan de zijne geventileerd zien op dit stukje www. en ik heb daar respect voor te tonen.
Een goede raad voor allen die hier willen reageren: wees vooral vriendelijk en meegaand. Wees begrijpend en warm. Ga niet tegen de mening van DQ in. Verwacht geen inhoudelijke tegenargumenten van DQ en dan gaat alles goed komen.
Vrijheid van meningsuiting wordt hier onder het mom van gevoelens de nek omgedraaid”
....
Ik las het en heb een poosje het geschrevene op me in laten werken. Was dít de manier waarop een kind van de Heer reageert? Dat kán toch niet? Temeer, omdat ik van mijn vriend na ruim 32 jaar met een gerust geweten kan zeggen, dat hij zó heel zeker niet in elkaar zit. Bovendien heeft de reageerder dat in alle discussies zelf ook mogen ervaren.
Dus: vanwaar deze ronduit rancuneuze en vijandige tekst en toon? Dat pást toch niet? Bij niemand, maar zeker niet bij een christen!
Men zegt wel eens: “Niets menselijks is ons vreemd.” Ik zeg dat zelf ook wel eens maar soms vraag ik me af of dat een constatering is, of een excuus...
Als het een constatering is, is het tegelijk een les om beter ons best te doen, maar als het een excuus wordt...
...wat blijft er dan nog over van 1 Korintiers 13, de liefde..??!
...en waar blijven dan die mooie vruchten, waar Galaten 5 over spreekt..?
Woensdag, 10-02-2010
Tsja, wat zal ik zeggen? Ik schrijf momenteel niet echt elke dag meer.
Dat heeft voor het overgrote deel te maken met het feit dat ik te pas en te onpas geen internet had. Vervolgens kon ik alleen schrijven op een klein laptopje, in de woonkamer.
“Nou èn?”, zou je misschien zeggen, maar zo werkt het niet helemaal. Het schrijft ook voor geen meter! Ik heb het nodig om lekker ontspannen achter m’n bureau te kunnen zitten. Mezelf terugtrekkend in ‘m’n eigen wereldje’ van gedachten en gevoelens, omringd door m’n eigen ‘sfeertje’, met een muziekje, kaarsje en een gedegen scherm en toetsenbord voor m’n neus.
Maar gelukkig: alles weer voor elkaar! Thanx to the misses..!! Jawel, waar ik nogal tamelijk ongeduldig en niet al te technisch ben, is mijn vrouw het toonbeeld van geduld, beschikkend over een behoorlijke dosis technisch vernuft!!
We zeggen wel eens: “Tel uw zegeningen.”, maar daar ben ik maar mee gestopt, want er bleef anders weinig tijd over voor andere zaken...
Dan nu iets anders..
Soms bekruipt me een beetje een onbehaaglijk gevoel.
Zie ik de dingen in een overdreven perspectief? Verwacht ik niet teveel van mijn mede-christen?
Vergeet ik af en toe niet dat christenen ook maar gewoon mensen zijn, met alle beperkingen die daar bij horen? Beperkingen zoals onverdraagzaamheid, arrogantie, betweterigheid, of wat dies meer zij..
Regelmatig kom ik het tegen. In m’n eigen gemeente, op internet, in boeken of gewoon op straat en ja: zelfs af en toe bij mezelf.
De snelheid en stelligheid waarmee christenen vaak oordelen (en dus ver-oordelen) is soms ronduit griezelig te noemen. “Kan ik jouw niet overtuigen van MIJN gelijk en dus JOUW ongelijk? Dan ben je bijvoorbaat verloren, want IK ben een christen, of ik heb meer ervaring cq bijbelkennis en dús ben JIJ fout!”
Zomaar even twee stukjes uit de bijbel:
-1 De liefde (1 Korintiers 13:1-13)
“1 Al sprak ik de talen van alle mensen en die van de engelen – had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan een dreunende gong of een schelle cimbaal. 2 Al had ik de gave om te profeteren en doorgrondde ik alle geheimen, al bezat ik alle kennis en had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen – had ik de liefde niet, ik zou niets zijn. 3 Al verkocht ik mijn bezittingen omdat ik voedsel aan de armen wilde geven, al gaf ik mijn lichaam prijs en kon ik daar trots op zijn – had ik de liefde niet, het zou mij niet baten.
4 De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. 5 Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, 6 ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. 7 Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.
8 De liefde zal nooit vergaan. Profetieën zullen verdwijnen, klanktaal zal verstommen, kennis verloren gaan – 9 want ons kennen schiet tekort en ons profeteren is beperkt. 10 Wanneer het volmaakte komt zal wat beperkt is verdwijnen. 11 Toen ik nog een kind was sprak ik als een kind, dacht ik als een kind, redeneerde ik als een kind. Nu ik volwassen ben heb ik al het kinderlijke achter me gelaten. 12 Nu kijken we nog in een wazige spiegel, maar straks staan we oog in oog. Nu is mijn kennen nog beperkt, maar straks zal ik volledig kennen, zoals ik zelf gekend ben. 13 Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.”
-2 De vrucht van de Geest (Galaten 5:22-26)
“22 Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, 23 zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Er is geen wet die daar iets tegen heeft. 24 Wie Christus Jezus toebehoort, heeft zijn eigen natuur met alle hartstocht en begeerte aan het kruis geslagen. 25 Wanneer de Geest ons leven leidt, laten we dan ook de richting volgen die de Geest ons wijst. 26 Laten we elkaar niet uit eigenwaan de voet dwarszetten en elkaar geen kwaad hart toedragen.
Waarom deze twee stukjes?
Wel, met de regelmaat van de klok volg ik bepaalde stukjes van een goede vriend en daar wordt dan af en toe op gereageerd door een andere vaste lezer. Deze reacties liepen uit op discussies waar maar geen eind aan leek te komen en dus ging men verder via e-mail. Dat is wat meer prive en ‘verstoort’ de weblog dan dus niet. Tot mijn vriend besloot dat verder discusieren geen zin had, omdat de één de ander niet kan begrijpen/invoelen en men daardoor eigenlijk steeds mijlenver langs elkaar heenpraat, hetgeen ontaardt in wederzijds onbegrip en onbehagen.
Op een zeker moment vroeg mijn vriend daarom die vaste lezer via die mail-conversaties om niet meer te reageren op zijn stukjes en de discussies te laten voor wat ze waren.
Dat kan.
Sterker nog: soms is het beter om in goede verstandhouding iets te beëindigen, dan maar gewoon door te gaan met ruzie of wrok als resultaat.
Maar wat schetst mijn verbazing?
Inplaats van dat de vaste lezer in diezelfde mail reageert op een volwassen/christelijke wijze en toon, laat hij een openbare reactie op die mail achter op het bewuste blog. Niet geadresseerd aan mijn vriend, maar aan de evt. andere lezers van diens weblog.
Dit was die “reactie”:
“Ik ga afscheid nemen van dit blog. Niet dat ik niet meer mee lees maar er is mij gevraagd niet meer te reageren, dat is namelijk niet goed voor zijn gezondheid.
DQ wil geen andere mening dan de zijne geventileerd zien op dit stukje www. en ik heb daar respect voor te tonen.
Een goede raad voor allen die hier willen reageren: wees vooral vriendelijk en meegaand. Wees begrijpend en warm. Ga niet tegen de mening van DQ in. Verwacht geen inhoudelijke tegenargumenten van DQ en dan gaat alles goed komen.
Vrijheid van meningsuiting wordt hier onder het mom van gevoelens de nek omgedraaid”
....
Ik las het en heb een poosje het geschrevene op me in laten werken. Was dít de manier waarop een kind van de Heer reageert? Dat kán toch niet? Temeer, omdat ik van mijn vriend na ruim 32 jaar met een gerust geweten kan zeggen, dat hij zó heel zeker niet in elkaar zit. Bovendien heeft de reageerder dat in alle discussies zelf ook mogen ervaren.
Dus: vanwaar deze ronduit rancuneuze en vijandige tekst en toon? Dat pást toch niet? Bij niemand, maar zeker niet bij een christen!
Men zegt wel eens: “Niets menselijks is ons vreemd.” Ik zeg dat zelf ook wel eens maar soms vraag ik me af of dat een constatering is, of een excuus...
Als het een constatering is, is het tegelijk een les om beter ons best te doen, maar als het een excuus wordt...
...wat blijft er dan nog over van 1 Korintiers 13, de liefde..??!
...en waar blijven dan die mooie vruchten, waar Galaten 5 over spreekt..?
Dagboek deel 094 Vertrouwen...
Vrijdag, 15-01-2010
Tsja..wat zal ik zeggen over deze titel?
Een mens kan soms zó vol zijn van z’n eigen gevoelens en gedachten dat het moeilijk wordt om ze te ordenen. Alles in het juiste perspectief zien, proberen de dingen op een rationele wijze te benaderen, wetende dat dat nooit helemáál zal lukken. De emoties die daarmee gepaard gaan in een juiste baan leiden, of althans... proberen.
Zorgen dat je niet overmand wordt door onrust. Vaak wordt er gezegd dat we de dingen moeten overlaten aan de Here God en dat doen we dan ook. De ‘last’ die ons bezighoudt overgeven aan Hem, die er het beste mee om kan gaan. Echt af-geven aan Hem en niet meer uit Zijn handen terugpakken.
Tsja...dat afgeven gaat nog wel, maar dat ‘niet meer terugpakken’...dat is voor mijzelf nog wel eens een probleem. maar al te vaak leg ik iets voor aan de Here Jezus, maar ook even zovaak pak ik het zelf weer terug. Alsof ik het zèlf wil oplossen. Alsof ik denk dat ik het op kan lossen, wát dat dan ook moge zijn..
In dit geval gaat het om rust en het tegenovergestelde: onrust/angst.
Wat als...
wat dan..
En hoe moet het dán??
Zal zij het wel redden? Zal de gemeente haar dragen, waar ze zelf niet kan?
Maak ik me zorgen om niets?
Misschien...
Ik hoop en bid het...
Gelukkig kan mijn lief bogen op de liefde en warmte van mijn familie èn haar familie! Het maakt me een stuk geruster, te weten dat ook mijn familie mijn lief in de armen gesloten heeft en haar op handen draagt!
Toch kan ik niet nalaten om ongerust te zijn.
Vreemd...
Ik heb toch alles in de handen van de Heer gelegd? Dan kan ik / mág ik toch vertrouwen hebben? En tóch...af en toe bekruipt me de angst. Wat, als het fout gaat? Stel dat de Heer andere bedoelingen heeft? Stel dat ik er niet meer ben? Zal zij het wel redden? Hoe zal het háár dan vergaan? In wat voor gat komt zij dan terecht?
Ik weet het wel: ik moet daar niet aan denken..
Vertrouwen hebben..
Ik heb het overgegeven aan de Here God en, ach...”...’ze’ kunnen zóveel tegenwoordig..”
...maar wát áls...??
Waar dit allemaal over gaat?
Wel: over ongeveer vier weken wordt ik geopereerd. Een hele nieuwe hartklep krijg ik. Tenminste..dat is de bedoeling. Tót die tijd is het zaak om wat gewicht te verliezen en zo gezond mogelijk te leven. Opzich niets mis mee zou je zeggen, ware het niet dat mijn lichaam ook nog andere gebreken kent die niet zomaar overgaan met ‘een poosje gezond leven’.
Welke risico’s zijn er? Welke gevaren brengt dat met zich mee? En wat houdt dat alles in voor de operatie? Zal het wel goed gaan? Zullen er geen ‘complicaties’ zijn?
...
Ja! Ik ben een christen, een kind van de Here Jezus. En ik kan alleen maar hopen en bidden dat ik door mijn denken en handelen die titel ook wèrkelijk waardig ben. Maar ik ben ook mèns! Met alle gebreken die daarmee gepaard gaan zoals menselijke gevoelens, hoe bedriegelijk die ook kúnnen zijn.
Soms, helaas maar al te vaak, worden we geplaagd door tal van tegenstrijdige gevoelens. Aan de ene kant willen we best geloven, maar aan de andere kant is het soms zo ongelooflijk moeilijk. In een soortgelijke situatie bevind ik me nu: ik wéét wel en wíl wel, maar wát áls....??
Iedereen zal zeggen: “Je zègt het zelf al!! Dus waar maak je je nou zorgen om??!!”
En iedereen heeft dan gelijk,...maar tóch...
....
Tsja, zo zie je maar, lieve lezer:
Geloven is geen garantie voor een rustige cruise, een happy boottochtje, of een warme kerkdienst. Integendeel: voor mij persoonlijk betekent geloven een coninue-strijd, waarin ik elk moment opnieuw moet leren om de dingen niet alleen óver te geven aan de Here God, maar ook moet leren om de overgegeven zaken ook bij Hem te láten en niet meer terug te pakken.
‘Geloven in’ betekent:
Vertrouwen hebben in /volledig vertrouwen op...
Soms heb ik het gevoel dat ik heel dicht bij kom en soms..
heb ik het gevoel dat ik mijlenver verwijderd ben...
Bid voor ons, wil je?
In God’s warmte en zorg,
Sebo
Vrijdag, 15-01-2010
Tsja..wat zal ik zeggen over deze titel?
Een mens kan soms zó vol zijn van z’n eigen gevoelens en gedachten dat het moeilijk wordt om ze te ordenen. Alles in het juiste perspectief zien, proberen de dingen op een rationele wijze te benaderen, wetende dat dat nooit helemáál zal lukken. De emoties die daarmee gepaard gaan in een juiste baan leiden, of althans... proberen.
Zorgen dat je niet overmand wordt door onrust. Vaak wordt er gezegd dat we de dingen moeten overlaten aan de Here God en dat doen we dan ook. De ‘last’ die ons bezighoudt overgeven aan Hem, die er het beste mee om kan gaan. Echt af-geven aan Hem en niet meer uit Zijn handen terugpakken.
Tsja...dat afgeven gaat nog wel, maar dat ‘niet meer terugpakken’...dat is voor mijzelf nog wel eens een probleem. maar al te vaak leg ik iets voor aan de Here Jezus, maar ook even zovaak pak ik het zelf weer terug. Alsof ik het zèlf wil oplossen. Alsof ik denk dat ik het op kan lossen, wát dat dan ook moge zijn..
In dit geval gaat het om rust en het tegenovergestelde: onrust/angst.
Wat als...
wat dan..
En hoe moet het dán??
Zal zij het wel redden? Zal de gemeente haar dragen, waar ze zelf niet kan?
Maak ik me zorgen om niets?
Misschien...
Ik hoop en bid het...
Gelukkig kan mijn lief bogen op de liefde en warmte van mijn familie èn haar familie! Het maakt me een stuk geruster, te weten dat ook mijn familie mijn lief in de armen gesloten heeft en haar op handen draagt!
Toch kan ik niet nalaten om ongerust te zijn.
Vreemd...
Ik heb toch alles in de handen van de Heer gelegd? Dan kan ik / mág ik toch vertrouwen hebben? En tóch...af en toe bekruipt me de angst. Wat, als het fout gaat? Stel dat de Heer andere bedoelingen heeft? Stel dat ik er niet meer ben? Zal zij het wel redden? Hoe zal het háár dan vergaan? In wat voor gat komt zij dan terecht?
Ik weet het wel: ik moet daar niet aan denken..
Vertrouwen hebben..
Ik heb het overgegeven aan de Here God en, ach...”...’ze’ kunnen zóveel tegenwoordig..”
...maar wát áls...??
Waar dit allemaal over gaat?
Wel: over ongeveer vier weken wordt ik geopereerd. Een hele nieuwe hartklep krijg ik. Tenminste..dat is de bedoeling. Tót die tijd is het zaak om wat gewicht te verliezen en zo gezond mogelijk te leven. Opzich niets mis mee zou je zeggen, ware het niet dat mijn lichaam ook nog andere gebreken kent die niet zomaar overgaan met ‘een poosje gezond leven’.
Welke risico’s zijn er? Welke gevaren brengt dat met zich mee? En wat houdt dat alles in voor de operatie? Zal het wel goed gaan? Zullen er geen ‘complicaties’ zijn?
...
Ja! Ik ben een christen, een kind van de Here Jezus. En ik kan alleen maar hopen en bidden dat ik door mijn denken en handelen die titel ook wèrkelijk waardig ben. Maar ik ben ook mèns! Met alle gebreken die daarmee gepaard gaan zoals menselijke gevoelens, hoe bedriegelijk die ook kúnnen zijn.
Soms, helaas maar al te vaak, worden we geplaagd door tal van tegenstrijdige gevoelens. Aan de ene kant willen we best geloven, maar aan de andere kant is het soms zo ongelooflijk moeilijk. In een soortgelijke situatie bevind ik me nu: ik wéét wel en wíl wel, maar wát áls....??
Iedereen zal zeggen: “Je zègt het zelf al!! Dus waar maak je je nou zorgen om??!!”
En iedereen heeft dan gelijk,...maar tóch...
....
Tsja, zo zie je maar, lieve lezer:
Geloven is geen garantie voor een rustige cruise, een happy boottochtje, of een warme kerkdienst. Integendeel: voor mij persoonlijk betekent geloven een coninue-strijd, waarin ik elk moment opnieuw moet leren om de dingen niet alleen óver te geven aan de Here God, maar ook moet leren om de overgegeven zaken ook bij Hem te láten en niet meer terug te pakken.
‘Geloven in’ betekent:
Vertrouwen hebben in /volledig vertrouwen op...
Soms heb ik het gevoel dat ik heel dicht bij kom en soms..
heb ik het gevoel dat ik mijlenver verwijderd ben...
Bid voor ons, wil je?
In God’s warmte en zorg,
Sebo
Dagboek deel 093 'Hart'-grondig Hopen...
Dagboek deel 94
“Hart”-grondig Hopen...
Dinsdag, 12-01-2010
Spannend, spanning, gespannen, overspannen.....
Iedereen kent deze uitspraken wel en iedereen heeft er wel mee te maken.
Meestal gaan ze gepaard met stress, teleurstelling of andere vervelende aspecten des levens.
Nou moet ik zeggen, dat Greet en ik zowiezo al niet echt een ‘gezonde’ start hadden in ons huwelijk en dat werd er niet echt veel beter op, naarmate de maanden vorderden. Veel huidklachten, later ook wat longklachten (astma) en uiteindelijk een flinke achteruitgang van de hartconditie. Zodanig zelfs, dat de trap oplopen een zeer vermoeiende aangelegenheid werd en een hartoperatie dus niet langer meer uit kon blijven. En alsof dat allemaal nog niet genoeg is verlies ik tot overmaat van ramp ook nog eens mijn baan door de economische recessie.
Over de meeste zaken heb ik al verteld en m’n regelmatige lezers weten inmiddels al wel van de hoed en de rand. In het kort komt het erop neer, dat m’n vrouw en ik af en toe toch bijzonder turbulente en soms zelfs zeer stormachtige tijden doormaakten. Toch waren we ons er altijd van bewust dat we niet met z’n tweeën waren maar met z’n drieën: “...Een koord dat uit drie strengen is gevlochten, is niet snel stuk te trekken.” (Pred. 4:12b) De Here Jezus was altijd bij ons, ook in onze moeilijkste momenten.
Door alle tijden heen en in alle omstandigheden zijn we altijd blijven bidden voor rust en vrede, voor een gemoed van berusting en voor wijsheid. Nou weet ik best dat je soms wat meer met gebed bezig bent en soms wat minder en dat dat tevens betekent dat we soms niet helemaal stilstaan bij díé dingen waar we al vaker voor gebeden hebben in het verléden. Maar, zo bedacht ik me, het is misschien wel eens goed om af en toe terug te kijken naar m’n ‘gebedsleven’. Al was het maar om te ontdekken, hoeveel van m’n gebeden verhoord zijn en vooral, wèlke en op welke momènten.
Als we zo eens terugkijken, kunnen we met een gerust geweten zeggen dat we gezegend zijn!
Waarom? Simpel: je zou toch zeggen, dat er in ons leventje ruimschoots reden is tot behoorlijke spanning. En dus...wrevel, stress, sjacherijnigheid, moedeloosheid of wat al niet meer, met alle vervelende gevolgen vandien.
En toch is dat niet het geval! Integendeel: in onze gebeden vragen (en vroegen) we vooral om rust en berusting over díé dingen, die we tóch niet kunnen veranderen en zie daar...dat kregen we ook!! Wat is het heerlijk om te ervaren dat God zo dicht bij je kan zijn en werkelijk naar je luistert. We leren dan ook steeds meer en meer om te vertrouwen op Hem. Echt en volledig te vertrouwen. Niet zomaar even een last bij Hem neerleggen en die dan later weer uit Zijn hand pakken, maar ook echt dáár laten, waar we die last hebben neergelegd: bij Hem die alle dingen gebruikt ten gunste van ons geestelijk welzijn! En zo kunnen we dus de dingen op hun beloop laten, zonder dat we er ook werkelijk ongerust over worden.
Goed!
Dan nu de hart-catheterisatie. Wat hebben ze nu gedaan?
Om 08:00 moest ik in het ziekenhuis zijn. Om 9:00 was ik aan de beurt.
Via een slangetje in de lies ging men richting de hartkamer, kransslagader en de Aorta-klep. Met slechts een plaatselijke verdoving kon ik prima meekijken op de monitor, waar ik het slangetje zag kruipen. (af en toe voelde ik het ook lichtjes) Zo nu en dan kwam er een wolkje uit het slangetje: de contrast-vloeistof, waardoor men beter kan kijken.
Ongeveer een uurtje later was ik weer terug “op zaal” waar ik te horen kreeg dat ik twee uur (!!!) doodstil moest blijven liggen. Mocht zelfs m’n hoofd niet oprichten of m’n handen onder het hoofd doen. Dit zou teveel druk geven op de buik en lies, waardoor het wondje weer open kon gaan.
En ik kan je vertellen, lieve lezer, dat twee uur doodstil liggen een schier eindeloze periode is..!!!
Eindelijk, na die eeuwigheid, mocht ik een half uurtje rechtop zitten en daarna vervolgens een eindje lopen...voorzichtig.
Nog even lachen? Die contrastvloeistof moet je weer uitplassen door tijdens het liggen veel water te drinken. En ik kan je vertellen, dat in liggende positie dat gehannes met zo’n plas-fles een behoorlijk genante vertoning is..!!!! Stel je daar zelf maar iets bij voor, hahaha...
En het eindresutaat? Behalve de aorta-klep is alles piekfijn in orde! Dus kan er op korte termijn geopereerd worden. Dan wordt Sebo “de bionische man”, met een metalen klep. Gierende-hartkleppen-nog-an-toe, zeg!!
Ik hoor m’n vrouw nu al zeggen:
“Houdt ie eindelijk z’n klep eens, hoor ik die ándere klep continue..!”
(Zo! Alvast even m’n zus het gras voor de voeten wegmaaien, want die komt geheid met een soortgelijke opmerking....) :)
We hopen (en vertrouwen) “hartgrondig” op een gezonde ontwikkeling...
Tot zover eerst.
Een fijne dag,
Sebo
Dagboek deel 94
“Hart”-grondig Hopen...
Dinsdag, 12-01-2010
Spannend, spanning, gespannen, overspannen.....
Iedereen kent deze uitspraken wel en iedereen heeft er wel mee te maken.
Meestal gaan ze gepaard met stress, teleurstelling of andere vervelende aspecten des levens.
Nou moet ik zeggen, dat Greet en ik zowiezo al niet echt een ‘gezonde’ start hadden in ons huwelijk en dat werd er niet echt veel beter op, naarmate de maanden vorderden. Veel huidklachten, later ook wat longklachten (astma) en uiteindelijk een flinke achteruitgang van de hartconditie. Zodanig zelfs, dat de trap oplopen een zeer vermoeiende aangelegenheid werd en een hartoperatie dus niet langer meer uit kon blijven. En alsof dat allemaal nog niet genoeg is verlies ik tot overmaat van ramp ook nog eens mijn baan door de economische recessie.
Over de meeste zaken heb ik al verteld en m’n regelmatige lezers weten inmiddels al wel van de hoed en de rand. In het kort komt het erop neer, dat m’n vrouw en ik af en toe toch bijzonder turbulente en soms zelfs zeer stormachtige tijden doormaakten. Toch waren we ons er altijd van bewust dat we niet met z’n tweeën waren maar met z’n drieën: “...Een koord dat uit drie strengen is gevlochten, is niet snel stuk te trekken.” (Pred. 4:12b) De Here Jezus was altijd bij ons, ook in onze moeilijkste momenten.
Door alle tijden heen en in alle omstandigheden zijn we altijd blijven bidden voor rust en vrede, voor een gemoed van berusting en voor wijsheid. Nou weet ik best dat je soms wat meer met gebed bezig bent en soms wat minder en dat dat tevens betekent dat we soms niet helemaal stilstaan bij díé dingen waar we al vaker voor gebeden hebben in het verléden. Maar, zo bedacht ik me, het is misschien wel eens goed om af en toe terug te kijken naar m’n ‘gebedsleven’. Al was het maar om te ontdekken, hoeveel van m’n gebeden verhoord zijn en vooral, wèlke en op welke momènten.
Als we zo eens terugkijken, kunnen we met een gerust geweten zeggen dat we gezegend zijn!
Waarom? Simpel: je zou toch zeggen, dat er in ons leventje ruimschoots reden is tot behoorlijke spanning. En dus...wrevel, stress, sjacherijnigheid, moedeloosheid of wat al niet meer, met alle vervelende gevolgen vandien.
En toch is dat niet het geval! Integendeel: in onze gebeden vragen (en vroegen) we vooral om rust en berusting over díé dingen, die we tóch niet kunnen veranderen en zie daar...dat kregen we ook!! Wat is het heerlijk om te ervaren dat God zo dicht bij je kan zijn en werkelijk naar je luistert. We leren dan ook steeds meer en meer om te vertrouwen op Hem. Echt en volledig te vertrouwen. Niet zomaar even een last bij Hem neerleggen en die dan later weer uit Zijn hand pakken, maar ook echt dáár laten, waar we die last hebben neergelegd: bij Hem die alle dingen gebruikt ten gunste van ons geestelijk welzijn! En zo kunnen we dus de dingen op hun beloop laten, zonder dat we er ook werkelijk ongerust over worden.
Goed!
Dan nu de hart-catheterisatie. Wat hebben ze nu gedaan?
Om 08:00 moest ik in het ziekenhuis zijn. Om 9:00 was ik aan de beurt.
Via een slangetje in de lies ging men richting de hartkamer, kransslagader en de Aorta-klep. Met slechts een plaatselijke verdoving kon ik prima meekijken op de monitor, waar ik het slangetje zag kruipen. (af en toe voelde ik het ook lichtjes) Zo nu en dan kwam er een wolkje uit het slangetje: de contrast-vloeistof, waardoor men beter kan kijken.
Ongeveer een uurtje later was ik weer terug “op zaal” waar ik te horen kreeg dat ik twee uur (!!!) doodstil moest blijven liggen. Mocht zelfs m’n hoofd niet oprichten of m’n handen onder het hoofd doen. Dit zou teveel druk geven op de buik en lies, waardoor het wondje weer open kon gaan.
En ik kan je vertellen, lieve lezer, dat twee uur doodstil liggen een schier eindeloze periode is..!!!
Eindelijk, na die eeuwigheid, mocht ik een half uurtje rechtop zitten en daarna vervolgens een eindje lopen...voorzichtig.
Nog even lachen? Die contrastvloeistof moet je weer uitplassen door tijdens het liggen veel water te drinken. En ik kan je vertellen, dat in liggende positie dat gehannes met zo’n plas-fles een behoorlijk genante vertoning is..!!!! Stel je daar zelf maar iets bij voor, hahaha...
En het eindresutaat? Behalve de aorta-klep is alles piekfijn in orde! Dus kan er op korte termijn geopereerd worden. Dan wordt Sebo “de bionische man”, met een metalen klep. Gierende-hartkleppen-nog-an-toe, zeg!!
Ik hoor m’n vrouw nu al zeggen:
“Houdt ie eindelijk z’n klep eens, hoor ik die ándere klep continue..!”
(Zo! Alvast even m’n zus het gras voor de voeten wegmaaien, want die komt geheid met een soortgelijke opmerking....) :)
We hopen (en vertrouwen) “hartgrondig” op een gezonde ontwikkeling...
Tot zover eerst.
Een fijne dag,
Sebo
Dagboek deel 092 Homeopathie, of toch maar nie...?
Woensdag, 11-11-2009
Ik zat even te lezen en ontdekte dat ik eigenlijk al heel lang geen dagboekdeel meer heb geschreven. Wel de gebruikelijke persoonlijke stukjes, maar niet echt een dagboek deel. En dus: het moet er maar weer eens van komen!
Terwijl de wederhelft bezig is met haar postronde, het Oslo Gospel Choir uit de speakers dendert en de koffie dampend af en toe m’n bril beslaat zit ik te denken: wat zal ik eens schrijven? Ach...we zien wel. Zo gaat dat meestal.
Eerst nog maar eens een slok koffie... bril uit laten wasemen.
Zoals je al wel begrepen zult hebben uit eerdere stukjes, gaat het momenteel met de huid een stuk beter.Natuurlijk is één en ander te wijten aan de medicijnen, maar toch. Voor “the time being” ben ik/zijn wij heel erg dankbaar dat het zo goed gaat. Af en toe was het om zo maar te zeggen een ware hel op aarde. Een jeukbultje is tot daar aan toe, maar als je hele lichaam vergaat van de jeuk, word je niet alleen totaal wanhopig, maar ook gek.
Niet zelden voelde ik me een schurftige melaatse. Dat klinkt misschien wat overdreven, maar vergis je niet: m’n hele lijf zat onder de wonden, bultjes en plekken. Benen en voeten, die zó dik waren dat ik geen schoenen aan kon en de broekspijpen veel te strak zaten. Bij de minste beweging dwarrelden de huidschilfertjes rond en m’n vrouw moest elke dag de bank afzuigen en het bed verschonen.
In de bijbel staat een stukje over Job, waar z’n vrienden hem aanraden om ‘die God van hem’ te laten voor wat hij is, want Hij helpt Job toch niet. “Hij heeft het allemaal aan zichzelf te danken..” Op dat moment zit Job er helemaal doorheen, is wanhopig en vraagt zich af waarom hij dit alles over zich heen krijgt. Hoort God hem nog wel? En zo ja: waarom doet Hij dan niets? Waar heeft Job dit alles aan verdiend? In zijn klacht, in Job 3, klinkt de wanhoop en teleurstelling:
“23 Waarom geeft God het licht aan hem voor wie de weg verborgen blijft, wie hij de weg verspert? 24 Ik heb geen ander voedsel dan verdriet, mijn klachten stromen in een vloed van tranen. 25 Wat ik vreesde, komt nu over me, wat mij angst aanjoeg, heeft me getroffen. 26 Ik vind geen vrede, vind geen kalmte, mijn rust is weg – onrust bevangt mij.’ (Job 3:23-26)
Job’s ‘vrienden’ Elifaz, Bildad en Sofar houden om beurten een betoog, waarin ze Job voorhouden hoe klein en nietig hij is tenopzichte van God. “Denkt hij nou ècht dat God om hèm ook maar één steen van z’n plaats zou tillen?” Maar Job blijft kwaad en houdt vol dat hij in z’n recht staat. En wat zou het in dat geval nog uitmaken, of hij nu zondigt of niet? Er verandert immers toch niets aan zijn situatie?
En dan komt het...
Uit het groepje van vijf mensen staat er ééntje op, Elihu, die de hele tijd stil was. Hij had de ouderen, de vrienden van Job aangehoord en bleef stil uit respect voor de ouderen. Maar op een bepaald moment vindt hij het genoeg en neemt het woord, terwijl hij woedend was op Job en z’n vrienden:
“8 Welnu, ik was erbij terwijl je sprak, ik heb gehoord hoe je woorden klonken: 9 “Ik ben zuiver, ik heb niets misdaan, ik ben rein, er kleeft geen schuld aan mij. 10 Toch vindt God gronden voor een aanklacht, hij beschouwt me als zijn vijand. 11 Hij sluit mijn voeten in het blok, hij bewaakt me waar ik ga of sta.” 12 Maar je hebt ongelijk, ik zeg je: God is de meerdere van de mens. 13 Waarom beschuldig je hem, zeg je: “Hij antwoordt niet, als iemand tot hem spreekt”? 14 God antwoordt wel, op meer dan één manier, alleen merkt de mens het niet op. 15 In de dromen en visioenen van de nacht, in de tover van de diepste slaap, of wanneer hij ligt te sluimeren, 16 opent God de oren van de mens en laat hem schrikken, een waarschuwing 17 om hem af te houden van een slechte daad, om hem voor hoogmoed te vrijwaren.” (Job 33:8-17)
Je ziet, er is behoorlijk wat strijd binnenin Job en ‘goedbedoelende’ vrienden kunnen daar geen verandering in brengen. Zo ging het met mij ook in zekere zin. Tweestrijd, twijfel, boosheid en verbittering vochten om beurten om de eerste plaats en van alle kanten kwamen goedbedoelde adviezen.
Eén van die adviezen was: “Probeer eens een homeopaat. Gooi al die pillen aan de kant, stop met bidden en gá gewoon! Baat het niet, dan schaadt het niet!” Tsja...daar zat wel wat in. Bovendien: als God niets doet en het gewoon toestaat, waarom zou ik er dan niet zèlf iets aan doen? God helpt toch hen, die zichzelf helpen? Weldan!
Toch was er wel een zekere terughoudendheid, misschien zelfs angst. Wat, als ik het fout had? Als homeopathie niet was, wat God wilde? Er gaan zulke rare verhalen de ronde over homepathie en oplichtig/occultisme..
Wat was wijsheid? Wat te doen? Ik had al wel eens op internet gekeken, maar niet echt iets gevonden, dat aantoonde dat deze geneeswijze in strijd is met de bijbel en toch...die onrust hierover bleef. Mensen om me heen konden me wel heel fijntjes en resoluut vertellen dat het fout was, maar nooit precies waarom. Wat maakt dat homeopathie nou zo slecht zou zijn?
Afgelopen zaterdag waren we bij vrienden van Grétha en die kwamen op een bepaald moment met het volgende stuk over homeopathie in wetenschappelijk èn in bijbels licht gezien. Het is een vrij lang stuk, maar zó duidelijk dat het bij mij elke twijfel wegnam. Eindelijk een gedegen uitleg over waarom dit een slechte keuze zou zijn. Ik heb het stuk gelezen en vergeleken met wetenschappelijke benaderingen.
Allereerst: homeopathie zou occultistisch zijn. Wat ís occultisme eigenlijk?
Occultisme
Occultisme is bezig zijn met verborgen en geheime zaken, het occultisme heeft dus iets geheimzinnigs.
In Deuteronomium 29:29 zegt de Heer hier over:
3 “De verborgene dingen zijn voor de HEERE, onze God; maar de geopenbaarde zijn voor ons en voor onze kinderen, tot in eeuwigheid, om te doen al de woorden van deze wet”.
We moeten daar dus afblijven, ook al gebeuren daar nog zulke bijzondere dingen mee. Occultisme heeft te maken met bijgeloof, en bijgeloof en geloof staan in scherpe tegenstelling met elkaar. In het occultisme wordt gebruik gemaakt van rituelen, magische handelingen en allerlei toverspreuken. Dit in plaats van het gebed tot de Heer God. Het nederige gebed is vervangen door gewichtigdoenerij.
Homeopathie
De ‘grondlegger’ van de homeopathie is de heer Hahnemann, hij was vrijmetselaar (occulte leer) en vond de Here Jezus Christus een aartsdweper. Als we naar de homeopathie kijken zien we héle hoge verdunningen. Zo hoog dat de uitgangsstof niet meer meetbaar is. Verder wordt er een speciaal schudproces gebruikt wanneer men de verdunningen maakt. Ondanks dat de uitgangsstof niet meer te meten is, dus niet meer te vinden is, werken de druppels tóch want de patiënt geneest er door. De inspiratie tot dit nieuwe geneesmiddel ontving Hahnemann niet uit God want hij had een godslasterlijke geest.
Het principe van de homeopathie is niet zoals met gewone medicijnen of kruiden dat een middel is tegen de ziekte. Het zit anders: in de homeopathie gaat men uit van de gelijksoortigheidregel In deze behandeling gaat men er van uit dat het ‘geneesmiddel’ des te zekerder geneest naar mate het meer gelijk is aan de ziekte. (Het toedienen van de druppels aan een gezond persoon brengt dezelfde symptomen te weeg als bij een zieke).
Homeopathie is geen gewone kruidengeneeskunde!
De oertinctuur van het kruid, de uitgangsstof, wordt stapsgewijs verdund. Niet doormiddel van gewone verdunning, maar potentiëren, dynamiseren. Het proces van schudden, potentiëren, dynamiseren, geeft een toename van geneeskracht. De kracht van de druppels wordt geheel bepaald door het aantal keren schudden van het flesje.
Bijvoorbeeld: Bij Nux Vomica D12 komt het ongeveer overeen met een verdeling van één druppel op 100 miljoen liter water!
Pas door die potentiëring (het schudden, stootsgewijs), het ‘dynamiseren’, zou de eigenlijke geneeskracht van planten of mineralen ontwikkeld worden. De stof die voorheen niets is, wordt door het schudproces van Hahnemann iets. De kracht van het schudden en het aantal keren schudden bepalen hoeveel ‘energie’ er ‘vrij’ komt. Een sterk verdunde, maar niet gepotentieerde, substantie kan in geen geval die helende werking bereiken. Het schudden, het dynamiseren, ontwikkelt de geneeskracht volgens deze filosofie.
Vanaf de potentie D23 is statistisch gezien zelfs geen molecuul van de uitgangsstof meer aanwezig.
Volgens de grondlegger Hahnemann is hoe geringer de dosis uitgangsstof, des te sterker de werking.
De potentiëring wordt zo een magische handeling. Een magisch, occult ritueel.
Er zijn zelfs homeopathische drankjes die psychische en karakterlogische verandering beogen. Calcarea Carbonica C 2000 kan iemand die onintelligent en lui is, maken tot een werklustig en intelligent iemand. Causticum C 30 maakt van iemand met een boosaardige aanleg een innemend en hartelijk persoon volgens de filosofie van de homeopathie. Naar mijn mening heeft de homeopathie iets bedenkelijks want deze homeopathie heeft op een gegeven moment veel weg van de oude toverdrankjes.
Een mens is suggestief beïnvloedbaar en suggestie en bijgeloof zijn de anti-krachten
van het geloof in Christus Jezus. Dáár wordt mee gewerkt in de alternatieve geneeswijze en de homeopathie.
De Heer waarschuwt ons in Deuteronomium 18:18: Géén tovenarij, géén bezwering!
Het occultisme speelt in op de zwakheid van het ‘vlees’, de mens, het verlangen naar verlichting in pijn en ziekte. De mens hoopt op wonderen doormiddel van toverdrankjes, magische handelingen en allerlei toverspreuken. We hebben te maken met de filosofie van Hahnemann die wel gelovig was maar het heilbrengend werk van Christus als fabel afwees. Naast de bereiding van de homeopathische middelen kleeft er nog een kwalijk aspect aan een dergelijke behandeling, het komt heel vaak voor dat er wordt gependeld. Zowel de oorsprong van de homeopathie, de bereiding van de ‘geneesmiddelen’ en het pendelen zijn alleen al redenen om homeopathie zeer kritisch te benaderen.
Er zijn zeer veel homeopaten die de pendel gebruiken om te bepalen welke medicijnen de patiënt moet gebruiken. De homeopaat die gebruik maakt van een pendel gelooft zelf heilig in de toverpendel.
(bron: http://www.verhoevenmarc.be/index.htm#Alternatieve)
NB: op deze website wordt uitgebreid ingegaan op tal van twijfelachtige geneesvormen, zoals hypnose, iriscopie, magnetisme, yoga, zelfhypnose en andere zaken. Voor de belangstellende zal ik het hele stuk plaatsen onder “meer”, zie rechtsonder.
Zo zie je maar, beste lezer, hoe de dingen kunnen ‘verkeren’.
In mijn onkunde over homeopathie stond ik daar niet echt negatief tegenover. Maar in het licht van bovenstaande is daar wel degelijk verandering in gekomen!
De zgn. ‘goede resultaten’, die we vaak ervaren bij ‘natuurgenezers’ maken dat we niet meer toetsen wat de bron is, een mens wil graag van z’n kwalen af en daar maakt satan graag gebruik van. Maar in Matthéüs 6:33 staat:
“Maar zoekt eerst het Koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u toegeworpen worden”.
Een heel belangrijke tekst in dit verband om te overdenken is Marcus 8:36 waar staat:
“Want wat zou het de mens baten zo hij de gehele wereld won, en aan zijn ziel schade leed?”
Ondanks deze raad van de Heer gaan mensen voor hun pijnen en kwaaltjes op consult bij . . . de DUIVEL!
Anders, héél anders is het wanneer men gebruik maakt van een normale kruiden-therapie. Hierbij is slechts sprake van een heel normaal gebruik van planten en kruiden, zoals bijv. kamillethee, groene thee, brandnetelthee, etc., etc. Er worden geen vreemde ‘formules’ gebruikt, geen twijfelachtige ‘dynamiseer- en schudmethoden’ en exhorbitante verdunnings-methoden.
En zo is deze jongen weer een wijze les rijker, die ik jullie niet wilde onthouden!
Een fijne en gezegende dag en tot morgen!
Sebo
ps: het gehele stuk staat onder het kopje "lees meer"
HOMEOPATHIE
Het occultisme in de alternatieve genezing
Het nu volgende stuk vond onze Elburgse vriend op internet voor mij.
Het was even zoeken, graven en uitpluizen en heel veel lezen, maar uiteindelijk is dit het resultaat, waar ik grotendeels achter sta.
Het behelst een aantal onderwerpen en zienswijzen.
Veiligheidshalve zeg ik erbij, dat ik mij niet in elk detail kan vinden, maar de grote lijnen, de essentie èn de strekking van het geheel zijn voor mijzelf bepaald verhelderend en óphelderend geweest.
De schrijver laat heel duidelijk zien, dat het nodig is om gewaarschuwd te zijn! Ga nooit 'iets nieuws proberen' omdat bijv. "de buurvrouw er zulke goede ervaringen mee had", of omdat zij die het aanraden het zo goed met je voorhebben...
Ga bij alles, maar zeker ook bij dit soort vraagstukken te allen tijde te rade bij de Here Jezus.
En weet dat, zoals Elihu al zei tegen Job (Job 33:14-17):
"14 God antwoordt wel, op meer dan één manier, alleen merkt de mens het niet op. 15 In de dromen en visioenen van de nacht, in de tover van de diepste slaap, of wanneer hij ligt te sluimeren, 16 opent God de oren van de mens en laat hem schrikken, een waarschuwing 17 om hem af te houden van een slechte daad, om hem voor hoogmoed te vrijwaren.”
..............................
Voorwoord
Jaren geleden kwam ik tijdens een spreekbeurt over het ‘alternatieve’, in contact met Walter en Rianne van der Smitte. Ze waren een paar jaren daarvoor gestopt met hun, succesvolle, New Age Centrum in Den Haag. Op het moment dat ze tot bekering kwamen zagen ze dat de Heer God enNew Age elkaars tegenpolen waren. Het grote geld van het New Age Centrum lieten ze achter zich en ze moesten zich met een klein baantje in leven houden. Daarnaast begonnen ze voorlichting te geven over de zonde van het occulte en schreven ze een aantal boeken. Deze eenvoudige brochure gaven ze uit tijdens de voorlichtingsavonden en mocht worden gekopieerd. Het is nu voor de tweede keer dat we dit informatieve boekwerkje, gratis, ter beschikking stellen omdat gebleken is dat onder ‘evangelische’ christenen grote onwetendheid bestaat over de gevaren van o.a. homeopathie.
We moeten er wel op letten dat er een wezenlijk verschil bestaat tussen homeopathie en kruidentherapie.Homeopathie claimt genezing en gemoedsverandering door het product te potentiëren, stapsgewijs te verdunnen, terwijl kruidentherapie werkt met 100% van de aanwezige stoffen in de plant.
De eerste komt uit bedenkelijke bron terwijl kruidentherapie gebruik maakt van de mogelijkheden die in de schepping aanwezig zijn. Door de enorme populariteit van ‘het alternatieve’ worden alle producten op één hoop gegooid, en worden de beide therapieën als ‘homeopathie’ aangeboden.
Voor de christen is de homeopathie verboden terrein en als vuistregel kunnen we de producten van de zogenaamde ‘Dr.’ Vogel hanteren, persoonlijk adviseer ik deze producten niet te kopen. Niet alleen om de duistere achtergrond van de homeopathie, ook vanwege de banden met de zgn. ‘Jehovah’s Getuigen’. Uit verschillende onderzoeken bleek dat hij, en zijn firma, sterke banden heeft met ‘Het Wachttoren Genootschap’.
Het occultisme in de alternatieve genezing
(Door Walter en Rianne van der Smitte)
In deze brochure gaan we het occultisme in de alternatieve geneeswijze onderzoeken, omdat daar naar mijn mening de meeste misverstanden over bestaan als we het bezien in het licht van de Bijbel.Occultisme en alles wat daarmee samenhangt krijgt in verschillende gemeenten veel aandacht. Ook in verschillende christelijke bladen kunnen we er regelmatig iets over lezen, dit is een goede zaak want voorlichting is onmisbaar. Er zijn vele zonden waardoor we opening geven aan satan in ons leven, maar in de Bijbel (ongeveer 510 plaatsen en in 1240 verzen) waarschuwt de Heer ons voor de zonde van afgoderij en occultisme. Dit doet Hij meer dan voor andere zonden. Dit is natuurlijk ‘niet zomaar’, dat doet de Heer God omdat men door het occultisme regelrecht onder heerschappij van satan komt.
Bijbelse openbaring
De Bijbel is de openbaring omtrent de realiteit van God Zelf. Maar óók een openbaring omtrent de realiteit van satan! De tegenstander van God. De satan is geen mythisch figuur, geen middeleeuws verzinsel, maar een realiteit. Zonder bescherming van onze Heer Jezus Christus, de Overwinnaar, zijn wij een gemakkelijke prooi voor satan. Het belachelijk maken van de waarschuwingen tegen het occultisme, of het bagatelliseren van de waarschuwingen tegen het occultisme zijn succesvolle listen van satan.
De zogenaamde ‘dokter’ Afred Vogel, behoorde tot de zgn. ‘beleidvolle slaafklasse’ (ook ‘gezalfden’ genoemd) van de Jehovah-getuigen, zeg maar de elitekaste. Hij is in 1996 overleden en was geen ‘dokter’ maar verkreeg, naar wat beweerd wordt, aan ene ‘California University’ een eredoctoraat (doctor in honoris causa). Hierover is een en ander
duister: zie http://www.skepsis.nl/vogel.html. In Nederland worden de (peperdure) produkten van A. Vogel aangemaakt en gedistribueerd door Biohorma (http://www.biohorma.nl) (M.V.)
Ook de houding van ‘We moeten niet te veel aandacht schenken aan de duisternis’
of ‘God beschermt ons wel en daarom wil ik me er niet in verdiepen’ maakt dat wij niet genoeg zijn voorgelicht om de (nieuwe) tactieken van de vijand te onderscheiden, vooral op occult gebied. En dát is juist wat satan wil, hierom lacht hij in zijn vuistje. Onze God en Vader geeft ons echter via Zijn Woord de nodige voorlichting. Veel christenen denken of zeggen: ‘Het is fijner om met de Heer Jezus bezig te zijn en ons te bezinnen op Zijn offer op Golgotha’. Daar hebben ze gelijk in want het is iets groots. Door dat offer heeft Hij voor ons alles overwonnen, we zouden zelf niet zo ver kunnen komen, dat is een geweldige wetenschap. In Hem kunnen we overwinnaar zijn.
Het grootste gedeelte van de tijd zullen wij dan ook besteden aan het loven, prijzen en aanbidden van onze Heer en Heiland. Het bidden en danken moet een centrale plaats in ons leven hebben. Hij is onze Koning en Heer, Schepper van hemel en aarde.
Maar door dit alles heen is het toch belangrijk ook het occulte te behandelen omdat de Heer wil dat wij goed toegerust zijn. Wij zullen er in onze tijd steeds meer mee geconfronteerd worden dat mensen, waarvan we houden of anderen in onze omgeving, met het occulte in aanraking komen, gewild of ongewild, bewust of onbewust. Ook zélf kunnen we, in deze tijd van pseudo-religie, ongewild met hulpverleners in aanraking komen die praktijken uitvoeren van de tegenstander.
Ook als gelovige kan men risico lopen!
Niet voor niets staat er in de Bijbel:
“Doch de Geest zegt duidelijk, dat in de laatste tijden sommigen zullen afvallen van het geloof,
zich begevende tot verleidende geesten, en leringen der duivelen”. (1 Tim. 4:1)
Wij leven op dit moment in die gevaarlijke tijd, we lezen verder:
“Geliefden, gelooft niet iedere geest, maar beproeft de geesten, of zij uit God zijn; want vele
valse profeten zijn uitgegaan in de wereld”. (1 Joh. 4:1)
We zullen dus alles moeten toetsen dat ons wordt aangeboden in deze tijd zoals de Heer ons in dit gedeelte vraagt, het staat in de Bijbel omdat de Heer God deze problemen allang had voorzien! Met deze waarschuwingen wil Hij ons in Zijn oneindige goedheid en liefde waarschuwen voor de praktijken van de tegenstander, de satan. Dáárom is het zaak dicht bij de Heer en Zijn Woord te blijven en Zijn waarschuwingen niet te licht op te vatten. Over veel zaken heerst ontstellende onwetendheid, iets waar de satan misbruik van maakt, ook dat staat in de Bijbel want in Hosea 4:6 lezen we:
‘Mijn volk is uitgeroeid, omdat het zonder kennis is’. De satan háát Bijbelse voorlichting waardoor zijn duister werk aan de kaak wordt gesteld. De Heer God wil dat we goed op de hoogte zijn, we moeten bidden om de gave van onderscheiding van geesten en in het Woord, de Bijbel, lezen.
Veel occulte zaken komen in deze tijd op ons af onder een:
1. Wetenschappelijke dekmantel.
2. Religieuze dekmantel.
3. Verblinding door zgn. ‘tekenen, wonderen en vrome gedaanten’ om ons te misleiden.
Zelfs in bepaalde charismatische kringen (w.o. pinkstergemeenten) wordt wel vaak de Bijbel gelezen en de Naam van de Heer Jezus genoemd terwijl er óók gelegenheid is voor valse profeten en zgn. weldoeners.
Hier lezen we van in Matth. 7:22-23;
“Velen zullen te dien dage tot Mij zeggen: Heere, Heere! hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam duivelen uitgeworpen, en in Uw Naam vele krachten gedaan? 23 En dan zal Ik hun openlijk aanzeggen: Ik heb u nooit gekend; gaat weg van Mij, gij, die de ongerechtigheid werkt!”
Ik weet dat ik hiermee op gevoelig terrein kom, maar het moet gezegd worden, want de boze is listig.
Wat is nu occultisme?
Occultisme is bezig zijn met verborgen en geheime zaken, het occultisme heeft dus iets geheimzinnigs.
In Deuteronomium 29:29 zegt de Heer hier over:
“De verborgene dingen zijn voor de HEERE, onze God; maar de geopenbaarde zijn voor ons en
voor onze kinderen, tot in eeuwigheid, om te doen al de woorden van deze wet”.
We moeten daar dus afblijven, ook al gebeuren daar nog zulke bijzondere dingen mee. Occultisme heeft te maken met bijgeloof, en bijgeloof en geloof staan in scherpe tegenstelling met elkaar. Suggestie en bijgeloof zijn satans surrogaat voor geloof in God. De mens is daar heel gemakkelijk toe te verleiden. Waar de mens zijn hulp en toevlucht niet meer zoekt bij de Heer God, maar bij, en via, onzichtbare krachten krijgt satan de kans de mens tot slavernij en afhankelijkheid te brengen van zijn demonische invloed. Bijgeloof drijft de mens van zijn Schepper vandaan en dat is wat satan met zijn leugengeesten wil bereiken. In het occultisme wordt gebruik gemaakt van rituelen, magische handelingen en allerlei toverspreuken. Dit in plaats van het gebed tot de Heer God. Het nederige gebed is vervangen door gewichtigdoenerij.
Wat is nu paranormaal?
Paranormaal wil letterlijk zeggen: ‘Naast het normale’. Paranormale begaafdheden zijn een soort ‘charisma’, ‘gaven’ van satan, Gods imitator. Met die ‘begaafdheden’ hoeft men niet zo ‘weg te lopen’ want dit zijn niet de gaven van de Heilige Geest waarbij alleen de Heer Jezus Christus verheerlijkt wordt. Het zijn óók geen natuurlijke gaven zoals mooi zingen of tekenen. Paranormale gaven worden door satan uitgedeeld en voor hen die niet goed uitkijken lijken ze op de gaven van de Heilige Geest! Men wordt bewust of onbewust een knecht, slaaf, een instrument van satan als men zich daarmee inlaat. Ook al denkt de persoon zelf nog zo integer te zijn met z’n werkzaamheden.
Occultisme in actieve zin is het bezitten en uitoefenen van krachten. Daaronder vallen o.a. de
spiritist (de wit- of zwartmagiër en de paranormaalgenezer (magnetiseur).
Occultisme in passieve zin is het gebruik maken van die krachten, en daardoor onder directe invloed te komen van (die) duistere machten. Hiermee wordt bedoeld dat die cliënt en/of patiënt occult besmet wordt! Occulte besmetting kan veel gevolgen hebben, men is daarvan helaas niet van op de hoogte want anders zou men geen occulte hulpverlener raadplegen. Veel dingen worden weggewuifd, men noemt het soms ook wel kortzichtig omdat satan het sluw weet te verpakken zodat het niet wordt doorzien. Maar . . . . Occult is occult!
Als we het over occultisme hebben praten we over de verschillende gebieden van de duisternis, én de heerser er van! We moeten onthouden dat we het hebben die (nog) tijdelijk z’n gang kan gaan, daarbij moeten we vasthouden dat onze Heer Jezus alles heeft overwonnen op het kruishout van Golgotha, Hij is Heer en Koning. Dat de Heer Jezus bij een onderwerp als dit alle eer krijgt die Hem toekomt is vanzelfsprekend, want door Hem zijn we niet machteloos tegenover de werken van satan, het occultisme. We mogen er in de kracht van Christus, door het geloof, tegen in gaan. We kunnen met recht zeggen: ‘Prijst Zijn grote macht’.
In Efeze 6:10-12 zegt de Heer:
“Voorts, mijn broeders, wordt krachtig in de Heere, en in de sterkte Zijner macht. 11 Doet aan
de gehele wapenrusting Gods, opdat gij kunt staan tegen de listige omleidingen van de duivel.
12 Want wij hebben de strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden, tegen de
machten, tegen de geweldhebbers van deze wereld, van de duisternis dezer eeuw, tegen de
geestelijke boosheden in de lucht”.
Doe de wapenrusting Gods’ aan staat er, weest krachtig in de Heer, in sterkte Zijner macht. Dus zegt de Heer hier; Wees niet bang, je bent niet machteloos, als je maar doet wat Ik zeg en in Mij blijft. Die wapenrustig is ons geloof, het gebed, én het Woord van God, de Bijbel. Dán zullen wij, als we deze zaken vasthouden, door Zijn genade slagen. Hij is onze steun en toeverlaat, juist in de gevaren van het occultisme.
De aard van de satan
We moeten ons goed voor ogen houden dat liegen de aard van satan is, hij ís één grote leugen. Hij is er alleen op gericht om mensen te vernietigen, te misleiden en kapot te maken, zelfs áls het mogelijk zou zijn de heiligen kapot te maken zoals het in Matthéüs 24:24 staat:
“Want er zullen valse christussen en valse profeten opstaan, en zullen grote tekenen en wonderheden doen, alzo dat zij (indien het mogelijk ware) ook de uitverkorenen zouden verleiden”.
Naar de aard van de Heer is Hij gericht op waarheid, liefde, redden en behouden. Door het Woord van God te lezen, biddend te lezen, openbaart God de Vader ons de Waarheid. Door ons élke dag te bezinnen op het woord van God hoeven we niet te verdwalen in wat er in deze tijd op ons afkomt.
Het is dus niet nodig dat we machteloos staan tegenover de toenemende praktijken van satan op het occulte gebied of op andere terreinen in de maatschappij. We kunnen met elkaar door goede voorlichting de sluipwegen leren kennen van de vijand. Het is zaak dat in kerken en gemeente de boodschap luid en duidelijk gebracht wordt, juist in deze tijd.
De wereld overwonnen
Wij zijn helemaal niet machteloos zoals soms wordt gezegd. Wij moeten als succesvolle dienaren van Christus juist de geestelijke strijd aan willen gaan tegen de machten van het kwaad, wij hebben daarbij een machtig schild tot onze beschikking, we hebben de Heer Jezus Christus aan onze zijde, Hij zegt in Johannes 16:33; ‘Ik heb de wereld overwonnen’.
Daarom is het niet nodig dat we ernstig toekijken, nee de Heer gaat een stapje verder met ons in Efeze 5:10-13;
“Beproevende wat de Heere welbehagelijk zij. 11 En hebt geen gemeenschap met de onvruchtbare werken der duisternis, maar bestraft ze ook veeleer. 12 Want hetgeen heimelijk door hen geschiedt, is schandelijk ook te zeggen. 13 Maar al deze dingen, door het licht bestraft zijnde, worden openbaar; want al wat openbaar maakt, is licht”.
De Heer zegt hier dus eigenlijk tegen ons allen, dat we ons, buiten het feit, er niet in mogen laten, óók de opdracht hebben als christen deze praktijken aan het licht te brengen. We mogen dus niet toezien hoe het kwade gedijt, maar moeten het aan het licht brengen en aan de kaak stellen. Dit is de opdracht van elke christen, die moet in z’n eigen omgeving waarschuwen als iemand bedrogen wordt door de werken der duisternis. Dit bedrog zien we vooral in de alternatieve geneeswijzen, bijvoorbeeld;
‘Iemand gaat naar een magnetiseur omdat hij of zij denkt dat die genezing van God komt. De
satan laat graag geloven dat deze wijze van genezen volstrekt legaal is. Maar ga eens na hoe het mogelijk is dat óók magnetiseurs die niet geloven, pure atheïsten dus, mensen genezen. Zou de Heer hen de gaven van genezing geven als ze niet in Hem mee geloven? Óók mens die helemaal niet geloven, die God niet zoeken, genezen bij de magnetiseur. Denkt u dat de Heer zo werkt terwijl Hij de ziel van de mens veel belangrijker vindt dan het lichaam? Denkt u dat het bedoeling van de Heilige Geest is dat magnetiseurs, met klinkende praktijken, zich zo in hun, hele ruime, levensonderhoud mogen voorzien door gaven die Hij heeft geschonken? Zo iets heiligs als beschreven staat in de Bijbel, in verschillende hoofdstukken, kan op zo’n manier toch niet worden toegepast? Daarin krijgt de Heer toch niet de eer die Hem toekomt?’
De satan is imitator
Satan is een imitator, hij imiteert de genezingen van de Heer Jezus om zo de mensen in zijn ban te krijgen. Hij imiteert de gaven van de Heilige Geest. Zelf ben ik ook heel lang het slachtoffer van deze leugen geweest toen ik zelf magnetiseerde en dacht dat dit ‘talent’ uit de hand van God kwam.
Maar de Heer heeft mij de ogen geopend. Als u deze dingen ziet gebeuren in uw omgeving als
Christen zult u uw broeders en zusters, maar óók anderen, moeten waarschuwen. We moeten acht op elkaar geven zoals dat in Hebreeën 10:24 staat. De Heer wil dat we goed op ons zelf, maar ook op anderen letten.
Magnetiseren gebeurt door handoplegging of door strijkende bewegingen te maken over het lichaam, de ene magnetiseur brengt het eenvoudig terwijl de andere met veel poespas zijn ‘gave’ brengt.
Ook zijn er magnetiseurs die hun handen niet op het lichaam houden maar er net boven, ze noemen dat ‘instralen’ van energie. Sommige magnetiseurs noemen zich anders, bijvoorbeeld:
• geestelijk genezer
• spiritueel genezer
• chakra balanceur
Vrome genezers
De magnetiseur die zichzelf ‘geestelijk genezer’ noemt heeft meestal wel een vaag godsbesef en gaat op een religieuze lijn zitten. Alles wat zo’n man of vrouw doet ‘komt van God’ zal deze zeggen.
Maar een persoonlijke relatie met God is bij een magnetiseur niet aanwezig, Jezus Christus zal
niet als Verlosser en Middelaar worden erkend. Ze omschrijven God dan ook meestal als en ‘almacht’ of ‘oerbron’. De ‘geestelijk genezer’ heeft meestal wel een Bijbel op tafel te liggen, een ook heel vaak een kruis aan de muur. Maar dat wil nog niet zeggen dat je in veilige handen bent!
‘Geleerde genezers’
De magnetiseur die zich ‘spiritueel genezer’ noemt of ‘chakra balanceur’ doet heel geleerd, maakt
het zgn. ‘technisch wetenschappelijk’. Haalt er punten en lijnen op het lichaam bij, die anatomisch
niet terug zijn te vinden, waar langs hij werkt. Als een patiënt bij zo’n ‘genezer’ vandaan gaat zal deze het gevoel hebben bij een heel wijs man geweest te zijn. Maar óók zijn werk komt niet van de Heer God.
De magnetiseur
Dan hebben we de magnetiseur die zich gewoon magnetiseur noemt en zegt: ‘Er is geen hogere
macht, het is gewoon energie, wat ik te veel heb breng ik over van mijzelf naar een ander’. Dit zijn de aanhangers van Franz Anton Mesmer met zijn ‘dierlijk magnetisme’. Het maakt niets uit bij wat voor soort magnetiseur u komt, weet u wat de gevolgen zijn van magnetiseren? Als u niet bij een charlatan komt, maar iemand die ‘paranormale gaven’ heeft?
In vele gevallen zal het lichaam genezen, de klacht verdwijnt, maar u betaalt er wél een prijs voor!
Er komt occulte overdracht bij de handoplegging! Men wordt occult besmet en een occulte besmetting houdt in dat het volgende zich gaat voordoen:
1. U kunt zelf last krijgen van paranormale verschijnselen
2. Achteruitgang in het gebedsleven, of een gestoord gebedsleven.
3. Moeilijk vol kunnen houden om de Bijbel regelmatig te lezen, zelfs weerzin tegen de Bijbel
kan voorkomen.
4. Een bedekking, verblindding van de waarheid.
5. Psychische klachten zoals: depressies, angst, onrust in het gemoed, concentratieproblemen
en slapeloosheid.
Dit is geen bangmakerij of napraterij maar een gegeven uit eigen ervaring. Het geestelijk en psychische leven wordt aangetast. Doordat men zich psychisch niet goed voelt belt men b.v. de magnetiseur die toen zo goed geholpen heeft, deze magnetiseur stuurt u voor deze klachten naar een hypnotiseur.
Vaak is dit een collega en een goede vriend. Op deze wijze wordt men steeds afhankelijker
gemaakt van het occulte circuit, met de daar achter georganiseerde demonische machten. Deze machten trekken zo’n mens steeds meer in hun ban, dat is de opzet van de duisternis, het gáát hen niet om uw welzijn!
De zgn. ‘goede resultaten’ maken dat we niet meer toetsen wat de bron is, een mens wil graag van z’n kwalen af en daar maakt satan graag gebruik van. Maar in Matthéüs 6:33 staat:
“Maar zoekt eerst het Koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u toegeworpen worden”.
Een heel belangrijke tekst in dit verband om te overdenken is Marcus 8:36 waar staat:
“Want wat zou het de mens baten zo hij de gehele wereld won, en aan zijn ziel schade leed?”
Ondanks deze raad van de Heer gaan mensen voor hun pijnen en kwaaltjes op consult bij . . . de DUIVEL!
Wat gebeurt er bij de hypnotiseur?
Weet u wat voor gevaren er achter hypnose schuilen? De hypnotiseur brengt de ander in trance, meestal door zijn woorden, soms gecombineerd met magnetisch strijken. Een trance is een verlaagde staat van bewustzijn. In die trance komt men gemakkelijker onder de wil van de ander. Het is een oude techniek, o.a. de ‘betoverde slaap’ uit het oude Griekenland. Dóór u te onderwerpen aan hypnose maakt u zich ondergeschikt aan een ander mens en niet aan God, dat wil de Heer God niet!
Door u in trance te laten brengen zet u uw geest open voor boze geesten die op deze wijze vat op ukrijgen. Er staat niet voor niets in de Bijbel Waakt, er staat niet slaapt!
De hypnotiseur, die zelf occult belast is, geeft u allerlei suggesties in die trance en door uw geloof in die suggesties gaan die ook werken. Uw geloof heeft zich dus verplaatst van de Heer God naar de hypnotiseur. U bidt niet meer tot God de Vader om kracht, nee, u laat uw angst of uw depressies wegnemen door de hypnotiseur. U hebt zich dan overgegeven aan suggesties van de hypnotiseur. Het is pure magie, u komt in de ban. U gaat er geloof aan hechten en zo krijgt satan steeds meer macht over u!
Genezen door hypnose?
Hypnose wordt in de tegenwoordige tijd ook gebruikt door psychologen en psychiaters om terug te gaan in het verleden, om te zien hoe een bepaald probleem is begonnen. Men doet dit om dieper door te dringen in de psyche van een mens, maar daardoor krijgt een mens ook een gebondenheid aan de behandelaar, zo’n mens raakt gebonden aan de hypnotiseur.
Omdat er psychiaters mee werken lijkt het wetenschappelijk maar uiteindelijk is het magie en het hoort bij de bezweerders en is occult. In de Bijbel lezen we in Deuteronomium 18:10-14:
“Onder u zal niet gevonden worden, die zijn zoon of zijn dochter door het vuur doet doorgaan,
die met waarzeggerijen omgaat, een wichelaar, of die op vogelgeschrei acht geeft, of tovenaar. 11 Of een bezweerder, die met bezwering omgaat, of die een waarzeggende geest vraagt, of een duivelskunstenaar, of die de doden vraagt. 12 Want al wie dat doet, is de HEERE een gruwel; en om deze gruwelen verdrijft hen de HEERE, uw God, voor uw aangezicht uit de bezitting. 13 Oprecht zult gij zijn met de HEERE, uw God. 14 Want deze volken, die gij zult erven, horen naar wichelaars en waarzeggers; maar u aangaande, de HEERE, uw God, heeft u dat niet toegelaten”.
In dit gedeelte van de Bijbel geeft de Heer duidelijk aan dat wij ons van vele alternatieve geneeswijzen ver moeten houden. Het alternatieve wordt heel verleidelijk en onder mooie namen gebracht.
Ook al voelen we ons depressief of angstig, we mogen er geen gebruik van maken. We kunnen en mogen met onze angsten en depressies naar de Heer Jezus gaan, daarbij mogen we een christen psycholoog bezoeken als het ernstig is. Ook zijn er tegenwoordig veel vormen van zelfhypnose, ze worden aanbevolen als zijnde een heilzame methode voor vele problemen. Men geeft er vaak ‘technische’ namen aan, alsof het iets wetenschappelijks zou zijn.
Enkele vormen van zelfhypnose
Als eerste de Alfa-training (niet te verwarren met Alpha Cursus!!). Met Alfa-training produceert men alfagolven, dat is een langzaam ritme van de hersengolven. In veel bedrijfsopleidingen en trainingen, waaraan veel werknemers mee doen, worden deze techniek en de hierna genoemde autogene-training toegepast. Ook op scholen worden de technieken gepropagandeerd omdat men b.v. lekker rustig wordt, en wat vooral als belangrijk wordt gezien beter kan onthouden, meet herinneren en betere prestaties kan leveren. Mensen die veel moeten studeren of ‘stressbestendig’ moeten zijn in hun werk komen doordoor snel in de verleiding.
De Autogene-training is ontwikkeld na bestudering van yoga-technieken. Deze methode wordt gebruikt om, bijvoorbeeld, het lichaam te kunnen ontspannen, bloeddruk te verlagen en ook het hartritme te kunnen regelen. Het zijn echter allemaal verslavende oefeningen, het lijkt minder gevaarlijk als het op deze wijze wordt gebracht. Het zijn echter allemaal oefeningen die van hypnose zijn afgeleid, het is puur occult. De filosofie die achter deze technieken van ‘mind-control’ ligt is dat men op de théta - en delta-ritmen, nog langzamer dan het slaapritme, het ‘Kosmische bewustzijn en verlichting’ bereiken kan doormiddel van wilskracht en oefening.
Ook Yoga wordt gebracht als goed zijnde voor het lichaam, lekker ontspannend. Men lokt mensen binnen met eenvoudige aanvangsoefeningen, net gymnastiek. Later worden deze oefeningen steeds moeilijker, de pijnlijkste en de meest bizarre houdingen. En de vreemdste ademhalingsoefeningengeven dan naast ontspanning ook gelijk een ‘verruiming van het bewustzijn’, zó komt men langzamerhand in de ban van de filosofie die er achter ligt, die allesbehalve christelijk is. Yoga komt uit het Hindoeïsme en het Boeddhisme voort waar het ‘zelfverlossingsplan’, ‘de mens moet zichzelf verlossen door geconcentreerd aan zichzelf te werken’ centraal staat. Het is een ‘heilstechniek’ tot verlossing. Hindoeïsten rekenen élke methode om de geest van de mens met de goden te verenigen tot yoga! Het verenigt de mens uiteindelijk met Brahman, hun god. Als we ons met yoga inlaten zijn we dus eigenlijk bezig met afgoderij. We worden dan weggelokt van onze Heer en Heiland, Jezus Christus waar werkelijk heil en rust te vinden is.
Drugsgebruikers krijgen vaak dezelfde visioenen als vergevorderden in de yoga. Het zijn dezelfde demonische invloeden die dan in ons kunnen werken en vat op ons krijgen omdat het ‘scherm’ ons bewustzijn, door God gegeven, dan gedeeltelijk wegvalt. In alle bovengenoemde situaties zijn we met yoga bezig en yoga is pure afgoderij. Wij hebben onze hoop toch niet gevestigd op Boeddha of op één van de miljoenen goden uit het Hindoeïsme? Dan kan een ‘heilstechniek’ uit deze bron afkomstig ons geen werkelijke zegen of rust brengen? Ook al zullen vele beoefenaren van yoga tegen u zeggen dat er aan yoga geen mystiek of Oosterse religies kleven, het is wél zo.
Het is verdrietig dat vele mensen dit niet zien door gebrek aan kennis van de achtergrond van deze activiteiten.
Met acupunctuur zit het precies zo, deze methode komt uit China, de wortel komt uit het Taoïsme.
China is een land vol heidense religies. Acupunctuur betekent ‘Naald steken’. Door dit naaldsteken worden organen in het lichaam beïnvloedt door de ‘Tji-stroom’ weer op gang te brengen, op de plaats waar die verstoord zou zijn. De werking van acupunctuur heeft géén westerse medische verklaring, wél heeft ze een suggestieve verklaring en heeft een bovennatuurlijke bron. De echte acupuncturist is iemand die paranormale gaven heeft. Volgens het Taoïsme zijn er twee kosmische bronnen, kosmische oerkrachten die invloed hebben.
In Deuteronomium 30:17-18 zegt de Heer God echter:
“Maar indien uw hart zich zal afwenden, en gij niet horen zult, en gij verleid zult worden, dat gij u voor andere goden buigt, en die dient; 18 Zo verkondig ik u heden, dat gij voorzeker zult omkomen”.
Wij buigen ons neer voor die afgoden als we ons voor hulp wenden bij mensen die geloof hechten aan die twee oerkrachten en er vanuit gaan dat die krachten het welzijn van de mens bepalen. (Yin en Yang kracht) Hierdoor worden we gebonden aan de gedachtenwereld van het Taoïsme.
Kunt u zich nu indenken dat we ons daarom niet met tientallen naalden kunnen laten doorboren
langs de zgn. ‘meridianen’ of 900 ‘energiepunten’ als we ons niet lekker voelen? Deze ‘meridianen’ zijn wetenschappelijk, anatomisch, niet aanwijsbaar en zouden we daarom niet beter naar een christenhuisarts kunnen gaan? Stel dat we door acupunctuur genezen, is die genezing dan uit God?
Nee, het is een occulte genezing. Afgoderij en occultisme gaan meestal hand in hand, ze zijn allebei uit het pakket van satan. Maar, omdat de huisarts of de fysiotherapeut mensen vaak doorstuurt naar een acupuncturist of naar Yoga wordt de lading gedekt door een wetenschappelijke dekmantel. Artsen laten mensen soms naar een alternatieve genezer doorstromen omdat het gevraagd wordt door de patiënt.
Naar mijn mening schuilen er gevaren in de alternatieve geneeswijzen als we het niet
toetsen aan de Bijbel. Dat is niet kortzichtig zoals sommigen het noemen, nee, dat is trouw en gehoorzaam te zijn aan onze Schepper, onze Hemelse Vader.
Iriscopie
De iriscopist kijkt in het oog en er wordt, zonder dat het wetenschappelijk is bewezen, geaccepteerd dat ieder orgaan van het lichaam zichtbaar is in de iris van het oog. Door observatie van bepaalde structuren, tekens of verschijnselen kan men zien welke ziektes op komst zijn, zich voor zullen doen op latere leeftijd. Voorspellen dus! Ook de ziektes zijn geweest in het verleden én welke men op dit moment heeft kan men ‘zien’. Het oog wordt hierbij in sectoren of stukjes verdeeld waardoor het ook gemakkelijk gekoppeld kan worden aan de astrologie. Het is een vorm van occult diagnosticeren die veel opgang doet, zoals men vroeger aan handlijnen deed. In de lijnen van de hand kan men namelijk óók zien of iemand het aan z’n hart heeft, of de lever goed functioneert en aan de zgn. levenslijn kan men zien hoe oud men wordt. De hand laten lezen zullen we niet zo snel weer doen omdat we als christenen weten dat het met waarzeggerij te maken heeft. Maar alles wat gecamoufleerd in een nieuw, eigentijds, jasje aan ons gepresenteerd wordt is minder gemakkelijk te herkennen.
Men laat zich diep in zijn, of haar oog observeren, vaak met behulp van moderne apparatuur,
zonder dat men zich afvraagt of dat nu ‘zomaar kan’ want ‘het oog laten lezen’ is zo nieuw dat we er gemakkelijk toe over gehaald worden. Gebrek aan kennis brengt ons heel gemakkelijk in gevaar.
Op dit moment, anno 2009, wanneer deze heruitgave wordt bewerkt is er op het gebied van biometrische identificatie één en ander ontwikkeld. Biometrische identificatie wil zeggen dat onveranderlijke biologische vormen als identificatie kunnen worden gebruikt. Een ‘oude’ en bekende vorm is de vingerafdruk, geen mens ter wereld heeft dezelfde vingerafdruk, stelt u zich eens voor, 5 miljard verschillende vingerafdrukken! Zelfs een ééneiige tweeling heeft geen zelfde patroon! Het is momenteel ook mogelijk de schedel of het oor te gebruiken voor identificatie, ook hier is geen enkel oor of schedel gelijk. Misdadigers die hun gezicht door plastische chirurgie laten veranderen blijven voor de biometrische scan herkenbaar na de operatie! Maar niet alleen de vinger, de schedel en het oor zijn onveranderlijk, óók de iris wordt gebruikt voor identificatie! Dit wil dus zeggen dat de iris nooit kán veranderen in geval van ziekte!
Bij overheidsinstellingen, zoals de CIA in Amerika, gebruikt men de irisidentificatie, of men ziek is of niet. Met dit bewezen feit wordt het ons duidelijk dat de iriscopist de iris gebruikt als medium voor zijn paranormale ‘gaven’. (‘Bijbel:Aktueel!’)
De iriscopist heeft om goed te kunnen diagnosticeren een paranormaal - of occult talent.
Een vorm van helderziendheid waarbij het oog gebruikt wordt als medium zoals de handlezer de hand gebruikt als medium. Er zijn artsen die naast hun gewone diagnose er toe overgaan om een tweede toets te doen via de iriscopie. Artsen die er mee kúnnen werken hebben dus een paranormaal talent, artsen die de occulte gaven niet bezitten kunnen er niets mee en wijzen het dan ook af als onzin. Dergelijke artsen zitten er dan met een iris diagnose ook meestal naast.
Het is dus een techniek om op bovennatuurlijke wijze inzicht te krijgen op de situatie in het lichaam.
Vaak zien ze nog veel meer dan dat alleen, zonder het zich altijd bewust te zijn is de iriscopist
het medium, de knecht van satan. De satan legt hem/haar de uitkomsten voor, net zo als bij de
handlijnkundige, eveneens bij de acupuncturist. Ook al heeft een iriscopist de beste bedoelingen, dit is intens verdrietig, ook voor de paranormale genezer.
Voetzoolreflectie
Óók de voetzool-reflexoloog, die via drukpunten onder de voeten diagnosticeert werkt met hetzelfde systeem. De voetzool-reflexoloog zegt dat er zenuwbanen van elk orgaan in het lichaam naar een punt onder de voeten lopen. Door op die punten te drukken kan deze diagnosticeren of b.v. de nieren goed werken. Ook kan hij door op die punten die kwalen genezen. Het is opvallend dat er verschillende visies zijn over die punten. De ene zegt dat het punt van de maag hoger zit terwijl een ander zegt dat het lager zit. In elk studieboek staat het anders, maar wáár de voetzool-reflexoloog ook drukt, de kwaal geneest! Dat komt omdat een reflexoloog met een succesvolle praktijk magnetische gaven heeft! De persoon geneest dus door occulte overdracht, om te kunnen diagnosticeren heeft hij een helderziende geest. Een reflexoloog gebruikt de voeten als medium, net zo als de iriscopist het oog gebruikt en de handlijnkundige de hand.
Behoudens een enkele uitzondering is het zo dat de meeste van de ‘erkende’ homeopaten, magnetiseurs, iriscopisten, acupuncturisten, voetzool-reflexologen, paragnosten, hypnotiseurs en astrologen allemaal in dezelfde vakverenigingen zitten. In veel vakbladen worden allen door elkaar genoemd en adverteren met elkaar. In de meeste gevallen kent men elkaar en verwijst men naar elkaar, gaan óók privé met elkaar om. Ook komen ze allemaal op dezelfde congressen en seminars voor bijscholing.
Ze voelen zich allemaal met elkaar verbonden vanwege dezelfde occulte belasting. Vaak zijn
ze onbewust dienstknechten van de duisternis en worden gebruikt door de grote leugenaar, de satan. Ondanks de oprechte bedoelingen en intenties die vaak in hen aanwezig zijn.
Homeopathie
De ‘grondlegger’ van de homeopathie is de heer Hahnemann, hij was vrijmetselaar (occulte leer) en vond de Heer Jezus Christus een aartsdweper. Als we naar de homeopathie kijken zien we héle hoge verdunningen. Zo hoog dat de uitgangsstof niet meer meetbaar is. Verder wordt er een speciaal schudproces gebruikt wanneer men de verdunningen maakt. Ondanks dat de uitgangsstof niet meerte meten is, dus niet meer te vinden is, werken de druppels tóch want de patiënt geneest er door. De inspiratie tot dit nieuwe geneesmiddel ontving Hahnemann niet uit God want hij had een godslasterlijke geest.
Het principe van de homeopathie is niet zoals met gewone medicijnen of kruiden dat een middel is tegen de ziekte. Het zit anders: in de homeopathie gaat men uit van de gelijksoortigheidregel In deze behandeling gaat men er van uit dat het ‘geneesmiddel’ des te zekerder geneest naar mate het meer gelijk is aan de ziekte. (Het toedienen van de druppels aan een gezond persoon brengt dezelfde symptomen teweeg als bij een zieke)
Homeopathie is geen gewone kruidengeneeskunde!
De oertinctuur van het kruid, de uitgangsstof, wordt stapsgewijs verdund. Niet doormiddel van gewoneverdunning, maar potentiëren, dynamiseren. Het proces van schudden, potentiëren, dynamiseren, geeft een toename van geneeskracht. De kracht van de druppels wordt geheel bepaald door het aantal keren schudden van het flesje.
Bijvoorbeeld: Bij Nux Vomica D12 komt het ongeveer overeen met een verdeling van één druppel op 100 miljoen liter water!
Pas door die potentiëring (het schudden, stootsgewijs), het dynamiseren, zou de eigenlijke geneeskracht van planten of mineralen ontwikkeld worden. De stof die voorheen niets is, wordt door het schudproces van Hahnemann iets. De kracht van het schudden en het aantal keren schudden bepalen hoeveel ‘energie’ er ‘vrij’ komt. Een sterk verdunde, maar niet gepotentieerde, substantie kan in geen geval die helende werking bereiken. Het schudden, het dynamiseren, ontwikkelt de geneeskracht volgens deze filosofie.
Vanaf de potentie D23 is statistisch gezien zelfs geen molecuul van de uitgangsstof meer aanwezig.
Volgens de grondlegger Hahnemann is hoe geringer de dosis uitgangsstof, des te sterker de werking. De potentiëring wordt zo een magische handeling. Een magisch, occult ritueel.
Er zijn zelfs homeopathische drankjes die psychische en karakterlogische verandering beogen. Calcarea Carbonica C 2000 kan iemand die onintelligent en lui is, maken tot een werklustig en intelligent iemand. Causticum C 30 maakt van iemand met een boosaardige aanleg een innemend en hartelijk persoon volgens de filosofie van de homeopathie. Naar mijn mening heeft de homeopathie iets bedenkelijks want deze homeopathie heeft op een gegeven moment veel weg van de oude toverdrankjes.
Een mens is suggestief beïnvloedbaar en suggestie en bijgeloof zijn de anti-krachten
van het geloof in Christus Jezus. Dáár wordt mee gewerkt in de alternatieve geneeswijze en de homeopathie.
De Heer waarschuwt ons in Deuteronomium 18:18: Géén tovenarij, géén bezwering!
Het occultisme speelt in op de zwakheid van het ‘vlees’, de mens, het verlangen naar verlichting in pijn en ziekte. De mens hoopt op wonderen doormiddel van toverdrankjes, magische handelingen en allerlei toverspreuken. We hebben te maken met de filosofie van Hahnemann die wel gelovig was maar het heilbrengend werk van Christus als fabel afwees. Naast de bereiding van de homeopathische middelen kleeft er nog een kwalijk aspect aan een dergelijke behandeling, het komt heel vaak voor dat er wordt gependeld. Zowel de oorsprong van de homeopathie, de bereiding van de ‘geneesmiddelen’ en het pendelen zijn alleen al redenen om homeopathie zeer kritisch te benaderen.
Er zijn zeer veel homeopaten die de pendel gebruiken om te bepalen welke medicijnen de patiënt moet gebruiken. De homeopaat die gebruik maakt van een pendel gelooft zelf heilig in de toverpendel. Een pendel is een gewicht aan een draadje welke men tussen twee vingers boven de flesjes laat hangen. Aan de beweging die de pendel boven het flesje maakt kan de homeopaat zien welk flesje voor u is. Zo zoekt hij de druppels uit. De informatie die hij op deze wijze krijgt komt echter van de vader der leugen, de satan zonder dat men het door heeft. Maar ook u komt in zijn greep door die bewerkte druppels te gaan gebruiken én er in te geloven. Zodra u zo’n middel gaat gebruiken wordt u steeds afhankelijker en bespeelt door de grote bedrieger. De duisternis wil niets liever dat we ons heil en toezicht zoeken in het bijgeloof in plaats van het echte, ware, geloof. Alle andere antroposofische artsen met hun dwaalleer over ‘reïncarnatie’, een afsplitsing van het Hindoeïsme, werken met homeopathie en gebruiken vaak de hoogste verdunningen om het geestelijke leven te beïnvloeden.
Wees er dus heel voorzichtig mee als christen!
Wat mag een christen dan wel?
Nu denkt u misschien, ja, nu mogen we volgens de Bijbel, Gods Woord, al deze dingen niet, maar wát kunnen we dán wel? Er blijft voor de christen nog voldoende over om het lichaam te helen. Maar wat bij ons voorop staat is: als u problemen hebt, breng het bij de Heer, ga op de knieën en zoek Gods’ aangezicht. Hij is onze maker en hierdoor kan Hij alleen echt helpen, naar geest, ziel en lichaam. Bespreek uw problemen eens met een pastoraal werker in uw gemeente, of praat eens met een oudste. Voor een christen is dit een praktische mogelijkheid naast gebed. En verder kunt u naar een christen psychiater of psycholoog gaan als u in grote geestelijke nood zit.
Bij lichamelijke klachten kunt u het beste een christen-arts raadplegen en bidt daarbij voor hem
zodat de Heer hem kan leiden. Een reguliere (christen) huisarts is erg belangrijk in deze tijd met z’n vele ethische problemen zoals abortus en euthanasie. In een ander geval kunt u ook naar een natuurarts gaan die alleen maar kruiden, diëten en vitaminen voorschrijft, en niets anders! Accepteer nooit verdunde middelen uit de homeopathie. Als u zelf eens kruiden wil kopen is daar niets op tegen, mits het maar onverdunde druppels of kruiden zijn, een merk dat dit levert is b.v. ‘Zonnegoud’.
Ga de Bijbelse weg
Laat u niet verleiden de genezing te forceren doormiddel van andere wegen. De Heer zegent gehoorzaamheid.
Hij heeft in oneindige goedheid ons zoveel geschonken voor ons lichamelijk welzijn
dat we die oosterse en occulte praktijken niet nodig hebben. Boven alles vraagt God ons vertrouwen in Hem te hebben, Hem de eer te geven in ons leven. We moeten Hem op de troon laten zitten in ons leven, onder alle omstandigheden. Het is niet de bedoeling dat we ons laten ontmoedigen door het occulte wat zich overal rondom ons opdringt. Zo’n houding wil de Heer God niet van ons zien.
De Heer vraagt van ons om er in geloof tegen in te gaan, want wij zijn krachtig in de Heer. We
moeten onze slappe knieën sterken en standvastig zijn, er wordt van ons een keuze gevraagd zoals in Jozua 24:15; ‘kiest u heden, wie gij dienen zult’.
Als u ongewild of onwetend misschien toch met occulte zaken in aanraking bent geweest doormiddel van de eerder genoemde voorbeelden moet u dit bij Jezus Christus brengen. Belijdt die zonde en vraag oprecht om vergeving, vraag vooral of de Heer Jezus de occulte besmetting en of binding wil verbreken. Hij zal het zeker doen voor u want wij hebben een barmhartige en goede God. Mocht er samen met iemand anders voor bidden, laat u niet weerhouden om daar om te vragen. Ga er in ieder geval mee naar de Heer Jezus, samen of alleen.
(Den Haag, Rianne van der Smitte - Groenendijk.)
Bijlage: Het ‘Dierlijk magnetisme’ van Franz. Anton Mesmer.
Magnetisme
Deze oude geneeswijze is door Franz Anton Mesmer nieuw leven ingeblazen. F.A. Mesmer leefde van 1743 - 1815 en hij geloofde in het geheimzinnige ‘Fluïdum’ (her)ontdekt te hebben dat van iedere magneet uitgaat dat men tot genezing aan zou kunnen wenden. Later meende hij dat vanuit zijn lichaam eveneens deze kracht uitging, hij noemde dat ‘dierlijk magnetisme’. Een patiënt van Mesmer vertelde over zijn indrukken tijdens een ‘behandeling’: ‘... Om de tobbe zijn ernstig zwijgende mannen verzameld, tot dat Mesmer zelf binnen komt met een ijzeren staf in de hand, in een zijden rok met de waardigheid van een Oosters vorst. Hij schrijdt van de een naar de ander, nu eens hem naar de kwaal vraagt en hem de pijnlijke plek aanraakt, dan weer alleen het voorhoofd van de patiënt aanraakt en hem strak aankijkt. Het duurt niet lang meer of de patiënten beginnen te zweten, ieder kent het dagelijks gesprek. Het doel van de magnetische behandeling is een crisis, heftige stuiptrekkingen en een algehele extase die de genezing naderbij brengt. Van één der handen die aan de rand van de tobbe verenigd zijn, springt de opwinding als een vonk over op de volgende.
Steeds meer zieken krijgen krampen, het zweet breekt hen uit, ze beginnen schel te lachen, te huilen en sommigen dansen als wilden, anderen rollen over de vloer en sommigen slapen rustig en onbekommerd met een zalige glimlach op hun lippen. Een schokkend beeld van demonie. Deze door F. A. Mesmer verkondigde ‘magneet-therapie’, waarvoor hij om wetenschappelijke erkenning streed,geldt tegenwoordig als de oorsprong van de ‘hypnosetherapie’. Lees de kleine advertenties in de kranten maar eens door, u zal deze therapie regelmatig tegen komen.
E-mail: verhoevenmarc@skynet.be
Homepage: http://users.skynet.be/fa390968/index.htm of http://www.verhoevenmarc.be/index.htm
Ga hier naar de Nieuwste Artikelen of http://www.verhoevenmarc.be/NieuwsteArtikelen.htm
Woensdag, 11-11-2009
Ik zat even te lezen en ontdekte dat ik eigenlijk al heel lang geen dagboekdeel meer heb geschreven. Wel de gebruikelijke persoonlijke stukjes, maar niet echt een dagboek deel. En dus: het moet er maar weer eens van komen!
Terwijl de wederhelft bezig is met haar postronde, het Oslo Gospel Choir uit de speakers dendert en de koffie dampend af en toe m’n bril beslaat zit ik te denken: wat zal ik eens schrijven? Ach...we zien wel. Zo gaat dat meestal.
Eerst nog maar eens een slok koffie... bril uit laten wasemen.
Zoals je al wel begrepen zult hebben uit eerdere stukjes, gaat het momenteel met de huid een stuk beter.Natuurlijk is één en ander te wijten aan de medicijnen, maar toch. Voor “the time being” ben ik/zijn wij heel erg dankbaar dat het zo goed gaat. Af en toe was het om zo maar te zeggen een ware hel op aarde. Een jeukbultje is tot daar aan toe, maar als je hele lichaam vergaat van de jeuk, word je niet alleen totaal wanhopig, maar ook gek.
Niet zelden voelde ik me een schurftige melaatse. Dat klinkt misschien wat overdreven, maar vergis je niet: m’n hele lijf zat onder de wonden, bultjes en plekken. Benen en voeten, die zó dik waren dat ik geen schoenen aan kon en de broekspijpen veel te strak zaten. Bij de minste beweging dwarrelden de huidschilfertjes rond en m’n vrouw moest elke dag de bank afzuigen en het bed verschonen.
In de bijbel staat een stukje over Job, waar z’n vrienden hem aanraden om ‘die God van hem’ te laten voor wat hij is, want Hij helpt Job toch niet. “Hij heeft het allemaal aan zichzelf te danken..” Op dat moment zit Job er helemaal doorheen, is wanhopig en vraagt zich af waarom hij dit alles over zich heen krijgt. Hoort God hem nog wel? En zo ja: waarom doet Hij dan niets? Waar heeft Job dit alles aan verdiend? In zijn klacht, in Job 3, klinkt de wanhoop en teleurstelling:
“23 Waarom geeft God het licht aan hem voor wie de weg verborgen blijft, wie hij de weg verspert? 24 Ik heb geen ander voedsel dan verdriet, mijn klachten stromen in een vloed van tranen. 25 Wat ik vreesde, komt nu over me, wat mij angst aanjoeg, heeft me getroffen. 26 Ik vind geen vrede, vind geen kalmte, mijn rust is weg – onrust bevangt mij.’ (Job 3:23-26)
Job’s ‘vrienden’ Elifaz, Bildad en Sofar houden om beurten een betoog, waarin ze Job voorhouden hoe klein en nietig hij is tenopzichte van God. “Denkt hij nou ècht dat God om hèm ook maar één steen van z’n plaats zou tillen?” Maar Job blijft kwaad en houdt vol dat hij in z’n recht staat. En wat zou het in dat geval nog uitmaken, of hij nu zondigt of niet? Er verandert immers toch niets aan zijn situatie?
En dan komt het...
Uit het groepje van vijf mensen staat er ééntje op, Elihu, die de hele tijd stil was. Hij had de ouderen, de vrienden van Job aangehoord en bleef stil uit respect voor de ouderen. Maar op een bepaald moment vindt hij het genoeg en neemt het woord, terwijl hij woedend was op Job en z’n vrienden:
“8 Welnu, ik was erbij terwijl je sprak, ik heb gehoord hoe je woorden klonken: 9 “Ik ben zuiver, ik heb niets misdaan, ik ben rein, er kleeft geen schuld aan mij. 10 Toch vindt God gronden voor een aanklacht, hij beschouwt me als zijn vijand. 11 Hij sluit mijn voeten in het blok, hij bewaakt me waar ik ga of sta.” 12 Maar je hebt ongelijk, ik zeg je: God is de meerdere van de mens. 13 Waarom beschuldig je hem, zeg je: “Hij antwoordt niet, als iemand tot hem spreekt”? 14 God antwoordt wel, op meer dan één manier, alleen merkt de mens het niet op. 15 In de dromen en visioenen van de nacht, in de tover van de diepste slaap, of wanneer hij ligt te sluimeren, 16 opent God de oren van de mens en laat hem schrikken, een waarschuwing 17 om hem af te houden van een slechte daad, om hem voor hoogmoed te vrijwaren.” (Job 33:8-17)
Je ziet, er is behoorlijk wat strijd binnenin Job en ‘goedbedoelende’ vrienden kunnen daar geen verandering in brengen. Zo ging het met mij ook in zekere zin. Tweestrijd, twijfel, boosheid en verbittering vochten om beurten om de eerste plaats en van alle kanten kwamen goedbedoelde adviezen.
Eén van die adviezen was: “Probeer eens een homeopaat. Gooi al die pillen aan de kant, stop met bidden en gá gewoon! Baat het niet, dan schaadt het niet!” Tsja...daar zat wel wat in. Bovendien: als God niets doet en het gewoon toestaat, waarom zou ik er dan niet zèlf iets aan doen? God helpt toch hen, die zichzelf helpen? Weldan!
Toch was er wel een zekere terughoudendheid, misschien zelfs angst. Wat, als ik het fout had? Als homeopathie niet was, wat God wilde? Er gaan zulke rare verhalen de ronde over homepathie en oplichtig/occultisme..
Wat was wijsheid? Wat te doen? Ik had al wel eens op internet gekeken, maar niet echt iets gevonden, dat aantoonde dat deze geneeswijze in strijd is met de bijbel en toch...die onrust hierover bleef. Mensen om me heen konden me wel heel fijntjes en resoluut vertellen dat het fout was, maar nooit precies waarom. Wat maakt dat homeopathie nou zo slecht zou zijn?
Afgelopen zaterdag waren we bij vrienden van Grétha en die kwamen op een bepaald moment met het volgende stuk over homeopathie in wetenschappelijk èn in bijbels licht gezien. Het is een vrij lang stuk, maar zó duidelijk dat het bij mij elke twijfel wegnam. Eindelijk een gedegen uitleg over waarom dit een slechte keuze zou zijn. Ik heb het stuk gelezen en vergeleken met wetenschappelijke benaderingen.
Allereerst: homeopathie zou occultistisch zijn. Wat ís occultisme eigenlijk?
Occultisme
Occultisme is bezig zijn met verborgen en geheime zaken, het occultisme heeft dus iets geheimzinnigs.
In Deuteronomium 29:29 zegt de Heer hier over:
3 “De verborgene dingen zijn voor de HEERE, onze God; maar de geopenbaarde zijn voor ons en voor onze kinderen, tot in eeuwigheid, om te doen al de woorden van deze wet”.
We moeten daar dus afblijven, ook al gebeuren daar nog zulke bijzondere dingen mee. Occultisme heeft te maken met bijgeloof, en bijgeloof en geloof staan in scherpe tegenstelling met elkaar. In het occultisme wordt gebruik gemaakt van rituelen, magische handelingen en allerlei toverspreuken. Dit in plaats van het gebed tot de Heer God. Het nederige gebed is vervangen door gewichtigdoenerij.
Homeopathie
De ‘grondlegger’ van de homeopathie is de heer Hahnemann, hij was vrijmetselaar (occulte leer) en vond de Here Jezus Christus een aartsdweper. Als we naar de homeopathie kijken zien we héle hoge verdunningen. Zo hoog dat de uitgangsstof niet meer meetbaar is. Verder wordt er een speciaal schudproces gebruikt wanneer men de verdunningen maakt. Ondanks dat de uitgangsstof niet meer te meten is, dus niet meer te vinden is, werken de druppels tóch want de patiënt geneest er door. De inspiratie tot dit nieuwe geneesmiddel ontving Hahnemann niet uit God want hij had een godslasterlijke geest.
Het principe van de homeopathie is niet zoals met gewone medicijnen of kruiden dat een middel is tegen de ziekte. Het zit anders: in de homeopathie gaat men uit van de gelijksoortigheidregel In deze behandeling gaat men er van uit dat het ‘geneesmiddel’ des te zekerder geneest naar mate het meer gelijk is aan de ziekte. (Het toedienen van de druppels aan een gezond persoon brengt dezelfde symptomen te weeg als bij een zieke).
Homeopathie is geen gewone kruidengeneeskunde!
De oertinctuur van het kruid, de uitgangsstof, wordt stapsgewijs verdund. Niet doormiddel van gewone verdunning, maar potentiëren, dynamiseren. Het proces van schudden, potentiëren, dynamiseren, geeft een toename van geneeskracht. De kracht van de druppels wordt geheel bepaald door het aantal keren schudden van het flesje.
Bijvoorbeeld: Bij Nux Vomica D12 komt het ongeveer overeen met een verdeling van één druppel op 100 miljoen liter water!
Pas door die potentiëring (het schudden, stootsgewijs), het ‘dynamiseren’, zou de eigenlijke geneeskracht van planten of mineralen ontwikkeld worden. De stof die voorheen niets is, wordt door het schudproces van Hahnemann iets. De kracht van het schudden en het aantal keren schudden bepalen hoeveel ‘energie’ er ‘vrij’ komt. Een sterk verdunde, maar niet gepotentieerde, substantie kan in geen geval die helende werking bereiken. Het schudden, het dynamiseren, ontwikkelt de geneeskracht volgens deze filosofie.
Vanaf de potentie D23 is statistisch gezien zelfs geen molecuul van de uitgangsstof meer aanwezig.
Volgens de grondlegger Hahnemann is hoe geringer de dosis uitgangsstof, des te sterker de werking.
De potentiëring wordt zo een magische handeling. Een magisch, occult ritueel.
Er zijn zelfs homeopathische drankjes die psychische en karakterlogische verandering beogen. Calcarea Carbonica C 2000 kan iemand die onintelligent en lui is, maken tot een werklustig en intelligent iemand. Causticum C 30 maakt van iemand met een boosaardige aanleg een innemend en hartelijk persoon volgens de filosofie van de homeopathie. Naar mijn mening heeft de homeopathie iets bedenkelijks want deze homeopathie heeft op een gegeven moment veel weg van de oude toverdrankjes.
Een mens is suggestief beïnvloedbaar en suggestie en bijgeloof zijn de anti-krachten
van het geloof in Christus Jezus. Dáár wordt mee gewerkt in de alternatieve geneeswijze en de homeopathie.
De Heer waarschuwt ons in Deuteronomium 18:18: Géén tovenarij, géén bezwering!
Het occultisme speelt in op de zwakheid van het ‘vlees’, de mens, het verlangen naar verlichting in pijn en ziekte. De mens hoopt op wonderen doormiddel van toverdrankjes, magische handelingen en allerlei toverspreuken. We hebben te maken met de filosofie van Hahnemann die wel gelovig was maar het heilbrengend werk van Christus als fabel afwees. Naast de bereiding van de homeopathische middelen kleeft er nog een kwalijk aspect aan een dergelijke behandeling, het komt heel vaak voor dat er wordt gependeld. Zowel de oorsprong van de homeopathie, de bereiding van de ‘geneesmiddelen’ en het pendelen zijn alleen al redenen om homeopathie zeer kritisch te benaderen.
Er zijn zeer veel homeopaten die de pendel gebruiken om te bepalen welke medicijnen de patiënt moet gebruiken. De homeopaat die gebruik maakt van een pendel gelooft zelf heilig in de toverpendel.
(bron: http://www.verhoevenmarc.be/index.htm#Alternatieve)
NB: op deze website wordt uitgebreid ingegaan op tal van twijfelachtige geneesvormen, zoals hypnose, iriscopie, magnetisme, yoga, zelfhypnose en andere zaken. Voor de belangstellende zal ik het hele stuk plaatsen onder “meer”, zie rechtsonder.
Zo zie je maar, beste lezer, hoe de dingen kunnen ‘verkeren’.
In mijn onkunde over homeopathie stond ik daar niet echt negatief tegenover. Maar in het licht van bovenstaande is daar wel degelijk verandering in gekomen!
De zgn. ‘goede resultaten’, die we vaak ervaren bij ‘natuurgenezers’ maken dat we niet meer toetsen wat de bron is, een mens wil graag van z’n kwalen af en daar maakt satan graag gebruik van. Maar in Matthéüs 6:33 staat:
“Maar zoekt eerst het Koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u toegeworpen worden”.
Een heel belangrijke tekst in dit verband om te overdenken is Marcus 8:36 waar staat:
“Want wat zou het de mens baten zo hij de gehele wereld won, en aan zijn ziel schade leed?”
Ondanks deze raad van de Heer gaan mensen voor hun pijnen en kwaaltjes op consult bij . . . de DUIVEL!
Anders, héél anders is het wanneer men gebruik maakt van een normale kruiden-therapie. Hierbij is slechts sprake van een heel normaal gebruik van planten en kruiden, zoals bijv. kamillethee, groene thee, brandnetelthee, etc., etc. Er worden geen vreemde ‘formules’ gebruikt, geen twijfelachtige ‘dynamiseer- en schudmethoden’ en exhorbitante verdunnings-methoden.
En zo is deze jongen weer een wijze les rijker, die ik jullie niet wilde onthouden!
Een fijne en gezegende dag en tot morgen!
Sebo
ps: het gehele stuk staat onder het kopje "lees meer"
HOMEOPATHIE
Het occultisme in de alternatieve genezing
Het nu volgende stuk vond onze Elburgse vriend op internet voor mij.
Het was even zoeken, graven en uitpluizen en heel veel lezen, maar uiteindelijk is dit het resultaat, waar ik grotendeels achter sta.
Het behelst een aantal onderwerpen en zienswijzen.
Veiligheidshalve zeg ik erbij, dat ik mij niet in elk detail kan vinden, maar de grote lijnen, de essentie èn de strekking van het geheel zijn voor mijzelf bepaald verhelderend en óphelderend geweest.
De schrijver laat heel duidelijk zien, dat het nodig is om gewaarschuwd te zijn! Ga nooit 'iets nieuws proberen' omdat bijv. "de buurvrouw er zulke goede ervaringen mee had", of omdat zij die het aanraden het zo goed met je voorhebben...
Ga bij alles, maar zeker ook bij dit soort vraagstukken te allen tijde te rade bij de Here Jezus.
En weet dat, zoals Elihu al zei tegen Job (Job 33:14-17):
"14 God antwoordt wel, op meer dan één manier, alleen merkt de mens het niet op. 15 In de dromen en visioenen van de nacht, in de tover van de diepste slaap, of wanneer hij ligt te sluimeren, 16 opent God de oren van de mens en laat hem schrikken, een waarschuwing 17 om hem af te houden van een slechte daad, om hem voor hoogmoed te vrijwaren.”
..............................
Voorwoord
Jaren geleden kwam ik tijdens een spreekbeurt over het ‘alternatieve’, in contact met Walter en Rianne van der Smitte. Ze waren een paar jaren daarvoor gestopt met hun, succesvolle, New Age Centrum in Den Haag. Op het moment dat ze tot bekering kwamen zagen ze dat de Heer God enNew Age elkaars tegenpolen waren. Het grote geld van het New Age Centrum lieten ze achter zich en ze moesten zich met een klein baantje in leven houden. Daarnaast begonnen ze voorlichting te geven over de zonde van het occulte en schreven ze een aantal boeken. Deze eenvoudige brochure gaven ze uit tijdens de voorlichtingsavonden en mocht worden gekopieerd. Het is nu voor de tweede keer dat we dit informatieve boekwerkje, gratis, ter beschikking stellen omdat gebleken is dat onder ‘evangelische’ christenen grote onwetendheid bestaat over de gevaren van o.a. homeopathie.
We moeten er wel op letten dat er een wezenlijk verschil bestaat tussen homeopathie en kruidentherapie.Homeopathie claimt genezing en gemoedsverandering door het product te potentiëren, stapsgewijs te verdunnen, terwijl kruidentherapie werkt met 100% van de aanwezige stoffen in de plant.
De eerste komt uit bedenkelijke bron terwijl kruidentherapie gebruik maakt van de mogelijkheden die in de schepping aanwezig zijn. Door de enorme populariteit van ‘het alternatieve’ worden alle producten op één hoop gegooid, en worden de beide therapieën als ‘homeopathie’ aangeboden.
Voor de christen is de homeopathie verboden terrein en als vuistregel kunnen we de producten van de zogenaamde ‘Dr.’ Vogel hanteren, persoonlijk adviseer ik deze producten niet te kopen. Niet alleen om de duistere achtergrond van de homeopathie, ook vanwege de banden met de zgn. ‘Jehovah’s Getuigen’. Uit verschillende onderzoeken bleek dat hij, en zijn firma, sterke banden heeft met ‘Het Wachttoren Genootschap’.
Het occultisme in de alternatieve genezing
(Door Walter en Rianne van der Smitte)
In deze brochure gaan we het occultisme in de alternatieve geneeswijze onderzoeken, omdat daar naar mijn mening de meeste misverstanden over bestaan als we het bezien in het licht van de Bijbel.Occultisme en alles wat daarmee samenhangt krijgt in verschillende gemeenten veel aandacht. Ook in verschillende christelijke bladen kunnen we er regelmatig iets over lezen, dit is een goede zaak want voorlichting is onmisbaar. Er zijn vele zonden waardoor we opening geven aan satan in ons leven, maar in de Bijbel (ongeveer 510 plaatsen en in 1240 verzen) waarschuwt de Heer ons voor de zonde van afgoderij en occultisme. Dit doet Hij meer dan voor andere zonden. Dit is natuurlijk ‘niet zomaar’, dat doet de Heer God omdat men door het occultisme regelrecht onder heerschappij van satan komt.
Bijbelse openbaring
De Bijbel is de openbaring omtrent de realiteit van God Zelf. Maar óók een openbaring omtrent de realiteit van satan! De tegenstander van God. De satan is geen mythisch figuur, geen middeleeuws verzinsel, maar een realiteit. Zonder bescherming van onze Heer Jezus Christus, de Overwinnaar, zijn wij een gemakkelijke prooi voor satan. Het belachelijk maken van de waarschuwingen tegen het occultisme, of het bagatelliseren van de waarschuwingen tegen het occultisme zijn succesvolle listen van satan.
De zogenaamde ‘dokter’ Afred Vogel, behoorde tot de zgn. ‘beleidvolle slaafklasse’ (ook ‘gezalfden’ genoemd) van de Jehovah-getuigen, zeg maar de elitekaste. Hij is in 1996 overleden en was geen ‘dokter’ maar verkreeg, naar wat beweerd wordt, aan ene ‘California University’ een eredoctoraat (doctor in honoris causa). Hierover is een en ander
duister: zie http://www.skepsis.nl/vogel.html. In Nederland worden de (peperdure) produkten van A. Vogel aangemaakt en gedistribueerd door Biohorma (http://www.biohorma.nl) (M.V.)
Ook de houding van ‘We moeten niet te veel aandacht schenken aan de duisternis’
of ‘God beschermt ons wel en daarom wil ik me er niet in verdiepen’ maakt dat wij niet genoeg zijn voorgelicht om de (nieuwe) tactieken van de vijand te onderscheiden, vooral op occult gebied. En dát is juist wat satan wil, hierom lacht hij in zijn vuistje. Onze God en Vader geeft ons echter via Zijn Woord de nodige voorlichting. Veel christenen denken of zeggen: ‘Het is fijner om met de Heer Jezus bezig te zijn en ons te bezinnen op Zijn offer op Golgotha’. Daar hebben ze gelijk in want het is iets groots. Door dat offer heeft Hij voor ons alles overwonnen, we zouden zelf niet zo ver kunnen komen, dat is een geweldige wetenschap. In Hem kunnen we overwinnaar zijn.
Het grootste gedeelte van de tijd zullen wij dan ook besteden aan het loven, prijzen en aanbidden van onze Heer en Heiland. Het bidden en danken moet een centrale plaats in ons leven hebben. Hij is onze Koning en Heer, Schepper van hemel en aarde.
Maar door dit alles heen is het toch belangrijk ook het occulte te behandelen omdat de Heer wil dat wij goed toegerust zijn. Wij zullen er in onze tijd steeds meer mee geconfronteerd worden dat mensen, waarvan we houden of anderen in onze omgeving, met het occulte in aanraking komen, gewild of ongewild, bewust of onbewust. Ook zélf kunnen we, in deze tijd van pseudo-religie, ongewild met hulpverleners in aanraking komen die praktijken uitvoeren van de tegenstander.
Ook als gelovige kan men risico lopen!
Niet voor niets staat er in de Bijbel:
“Doch de Geest zegt duidelijk, dat in de laatste tijden sommigen zullen afvallen van het geloof,
zich begevende tot verleidende geesten, en leringen der duivelen”. (1 Tim. 4:1)
Wij leven op dit moment in die gevaarlijke tijd, we lezen verder:
“Geliefden, gelooft niet iedere geest, maar beproeft de geesten, of zij uit God zijn; want vele
valse profeten zijn uitgegaan in de wereld”. (1 Joh. 4:1)
We zullen dus alles moeten toetsen dat ons wordt aangeboden in deze tijd zoals de Heer ons in dit gedeelte vraagt, het staat in de Bijbel omdat de Heer God deze problemen allang had voorzien! Met deze waarschuwingen wil Hij ons in Zijn oneindige goedheid en liefde waarschuwen voor de praktijken van de tegenstander, de satan. Dáárom is het zaak dicht bij de Heer en Zijn Woord te blijven en Zijn waarschuwingen niet te licht op te vatten. Over veel zaken heerst ontstellende onwetendheid, iets waar de satan misbruik van maakt, ook dat staat in de Bijbel want in Hosea 4:6 lezen we:
‘Mijn volk is uitgeroeid, omdat het zonder kennis is’. De satan háát Bijbelse voorlichting waardoor zijn duister werk aan de kaak wordt gesteld. De Heer God wil dat we goed op de hoogte zijn, we moeten bidden om de gave van onderscheiding van geesten en in het Woord, de Bijbel, lezen.
Veel occulte zaken komen in deze tijd op ons af onder een:
1. Wetenschappelijke dekmantel.
2. Religieuze dekmantel.
3. Verblinding door zgn. ‘tekenen, wonderen en vrome gedaanten’ om ons te misleiden.
Zelfs in bepaalde charismatische kringen (w.o. pinkstergemeenten) wordt wel vaak de Bijbel gelezen en de Naam van de Heer Jezus genoemd terwijl er óók gelegenheid is voor valse profeten en zgn. weldoeners.
Hier lezen we van in Matth. 7:22-23;
“Velen zullen te dien dage tot Mij zeggen: Heere, Heere! hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam duivelen uitgeworpen, en in Uw Naam vele krachten gedaan? 23 En dan zal Ik hun openlijk aanzeggen: Ik heb u nooit gekend; gaat weg van Mij, gij, die de ongerechtigheid werkt!”
Ik weet dat ik hiermee op gevoelig terrein kom, maar het moet gezegd worden, want de boze is listig.
Wat is nu occultisme?
Occultisme is bezig zijn met verborgen en geheime zaken, het occultisme heeft dus iets geheimzinnigs.
In Deuteronomium 29:29 zegt de Heer hier over:
“De verborgene dingen zijn voor de HEERE, onze God; maar de geopenbaarde zijn voor ons en
voor onze kinderen, tot in eeuwigheid, om te doen al de woorden van deze wet”.
We moeten daar dus afblijven, ook al gebeuren daar nog zulke bijzondere dingen mee. Occultisme heeft te maken met bijgeloof, en bijgeloof en geloof staan in scherpe tegenstelling met elkaar. Suggestie en bijgeloof zijn satans surrogaat voor geloof in God. De mens is daar heel gemakkelijk toe te verleiden. Waar de mens zijn hulp en toevlucht niet meer zoekt bij de Heer God, maar bij, en via, onzichtbare krachten krijgt satan de kans de mens tot slavernij en afhankelijkheid te brengen van zijn demonische invloed. Bijgeloof drijft de mens van zijn Schepper vandaan en dat is wat satan met zijn leugengeesten wil bereiken. In het occultisme wordt gebruik gemaakt van rituelen, magische handelingen en allerlei toverspreuken. Dit in plaats van het gebed tot de Heer God. Het nederige gebed is vervangen door gewichtigdoenerij.
Wat is nu paranormaal?
Paranormaal wil letterlijk zeggen: ‘Naast het normale’. Paranormale begaafdheden zijn een soort ‘charisma’, ‘gaven’ van satan, Gods imitator. Met die ‘begaafdheden’ hoeft men niet zo ‘weg te lopen’ want dit zijn niet de gaven van de Heilige Geest waarbij alleen de Heer Jezus Christus verheerlijkt wordt. Het zijn óók geen natuurlijke gaven zoals mooi zingen of tekenen. Paranormale gaven worden door satan uitgedeeld en voor hen die niet goed uitkijken lijken ze op de gaven van de Heilige Geest! Men wordt bewust of onbewust een knecht, slaaf, een instrument van satan als men zich daarmee inlaat. Ook al denkt de persoon zelf nog zo integer te zijn met z’n werkzaamheden.
Occultisme in actieve zin is het bezitten en uitoefenen van krachten. Daaronder vallen o.a. de
spiritist (de wit- of zwartmagiër en de paranormaalgenezer (magnetiseur).
Occultisme in passieve zin is het gebruik maken van die krachten, en daardoor onder directe invloed te komen van (die) duistere machten. Hiermee wordt bedoeld dat die cliënt en/of patiënt occult besmet wordt! Occulte besmetting kan veel gevolgen hebben, men is daarvan helaas niet van op de hoogte want anders zou men geen occulte hulpverlener raadplegen. Veel dingen worden weggewuifd, men noemt het soms ook wel kortzichtig omdat satan het sluw weet te verpakken zodat het niet wordt doorzien. Maar . . . . Occult is occult!
Als we het over occultisme hebben praten we over de verschillende gebieden van de duisternis, én de heerser er van! We moeten onthouden dat we het hebben die (nog) tijdelijk z’n gang kan gaan, daarbij moeten we vasthouden dat onze Heer Jezus alles heeft overwonnen op het kruishout van Golgotha, Hij is Heer en Koning. Dat de Heer Jezus bij een onderwerp als dit alle eer krijgt die Hem toekomt is vanzelfsprekend, want door Hem zijn we niet machteloos tegenover de werken van satan, het occultisme. We mogen er in de kracht van Christus, door het geloof, tegen in gaan. We kunnen met recht zeggen: ‘Prijst Zijn grote macht’.
In Efeze 6:10-12 zegt de Heer:
“Voorts, mijn broeders, wordt krachtig in de Heere, en in de sterkte Zijner macht. 11 Doet aan
de gehele wapenrusting Gods, opdat gij kunt staan tegen de listige omleidingen van de duivel.
12 Want wij hebben de strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden, tegen de
machten, tegen de geweldhebbers van deze wereld, van de duisternis dezer eeuw, tegen de
geestelijke boosheden in de lucht”.
Doe de wapenrusting Gods’ aan staat er, weest krachtig in de Heer, in sterkte Zijner macht. Dus zegt de Heer hier; Wees niet bang, je bent niet machteloos, als je maar doet wat Ik zeg en in Mij blijft. Die wapenrustig is ons geloof, het gebed, én het Woord van God, de Bijbel. Dán zullen wij, als we deze zaken vasthouden, door Zijn genade slagen. Hij is onze steun en toeverlaat, juist in de gevaren van het occultisme.
De aard van de satan
We moeten ons goed voor ogen houden dat liegen de aard van satan is, hij ís één grote leugen. Hij is er alleen op gericht om mensen te vernietigen, te misleiden en kapot te maken, zelfs áls het mogelijk zou zijn de heiligen kapot te maken zoals het in Matthéüs 24:24 staat:
“Want er zullen valse christussen en valse profeten opstaan, en zullen grote tekenen en wonderheden doen, alzo dat zij (indien het mogelijk ware) ook de uitverkorenen zouden verleiden”.
Naar de aard van de Heer is Hij gericht op waarheid, liefde, redden en behouden. Door het Woord van God te lezen, biddend te lezen, openbaart God de Vader ons de Waarheid. Door ons élke dag te bezinnen op het woord van God hoeven we niet te verdwalen in wat er in deze tijd op ons afkomt.
Het is dus niet nodig dat we machteloos staan tegenover de toenemende praktijken van satan op het occulte gebied of op andere terreinen in de maatschappij. We kunnen met elkaar door goede voorlichting de sluipwegen leren kennen van de vijand. Het is zaak dat in kerken en gemeente de boodschap luid en duidelijk gebracht wordt, juist in deze tijd.
De wereld overwonnen
Wij zijn helemaal niet machteloos zoals soms wordt gezegd. Wij moeten als succesvolle dienaren van Christus juist de geestelijke strijd aan willen gaan tegen de machten van het kwaad, wij hebben daarbij een machtig schild tot onze beschikking, we hebben de Heer Jezus Christus aan onze zijde, Hij zegt in Johannes 16:33; ‘Ik heb de wereld overwonnen’.
Daarom is het niet nodig dat we ernstig toekijken, nee de Heer gaat een stapje verder met ons in Efeze 5:10-13;
“Beproevende wat de Heere welbehagelijk zij. 11 En hebt geen gemeenschap met de onvruchtbare werken der duisternis, maar bestraft ze ook veeleer. 12 Want hetgeen heimelijk door hen geschiedt, is schandelijk ook te zeggen. 13 Maar al deze dingen, door het licht bestraft zijnde, worden openbaar; want al wat openbaar maakt, is licht”.
De Heer zegt hier dus eigenlijk tegen ons allen, dat we ons, buiten het feit, er niet in mogen laten, óók de opdracht hebben als christen deze praktijken aan het licht te brengen. We mogen dus niet toezien hoe het kwade gedijt, maar moeten het aan het licht brengen en aan de kaak stellen. Dit is de opdracht van elke christen, die moet in z’n eigen omgeving waarschuwen als iemand bedrogen wordt door de werken der duisternis. Dit bedrog zien we vooral in de alternatieve geneeswijzen, bijvoorbeeld;
‘Iemand gaat naar een magnetiseur omdat hij of zij denkt dat die genezing van God komt. De
satan laat graag geloven dat deze wijze van genezen volstrekt legaal is. Maar ga eens na hoe het mogelijk is dat óók magnetiseurs die niet geloven, pure atheïsten dus, mensen genezen. Zou de Heer hen de gaven van genezing geven als ze niet in Hem mee geloven? Óók mens die helemaal niet geloven, die God niet zoeken, genezen bij de magnetiseur. Denkt u dat de Heer zo werkt terwijl Hij de ziel van de mens veel belangrijker vindt dan het lichaam? Denkt u dat het bedoeling van de Heilige Geest is dat magnetiseurs, met klinkende praktijken, zich zo in hun, hele ruime, levensonderhoud mogen voorzien door gaven die Hij heeft geschonken? Zo iets heiligs als beschreven staat in de Bijbel, in verschillende hoofdstukken, kan op zo’n manier toch niet worden toegepast? Daarin krijgt de Heer toch niet de eer die Hem toekomt?’
De satan is imitator
Satan is een imitator, hij imiteert de genezingen van de Heer Jezus om zo de mensen in zijn ban te krijgen. Hij imiteert de gaven van de Heilige Geest. Zelf ben ik ook heel lang het slachtoffer van deze leugen geweest toen ik zelf magnetiseerde en dacht dat dit ‘talent’ uit de hand van God kwam.
Maar de Heer heeft mij de ogen geopend. Als u deze dingen ziet gebeuren in uw omgeving als
Christen zult u uw broeders en zusters, maar óók anderen, moeten waarschuwen. We moeten acht op elkaar geven zoals dat in Hebreeën 10:24 staat. De Heer wil dat we goed op ons zelf, maar ook op anderen letten.
Magnetiseren gebeurt door handoplegging of door strijkende bewegingen te maken over het lichaam, de ene magnetiseur brengt het eenvoudig terwijl de andere met veel poespas zijn ‘gave’ brengt.
Ook zijn er magnetiseurs die hun handen niet op het lichaam houden maar er net boven, ze noemen dat ‘instralen’ van energie. Sommige magnetiseurs noemen zich anders, bijvoorbeeld:
• geestelijk genezer
• spiritueel genezer
• chakra balanceur
Vrome genezers
De magnetiseur die zichzelf ‘geestelijk genezer’ noemt heeft meestal wel een vaag godsbesef en gaat op een religieuze lijn zitten. Alles wat zo’n man of vrouw doet ‘komt van God’ zal deze zeggen.
Maar een persoonlijke relatie met God is bij een magnetiseur niet aanwezig, Jezus Christus zal
niet als Verlosser en Middelaar worden erkend. Ze omschrijven God dan ook meestal als en ‘almacht’ of ‘oerbron’. De ‘geestelijk genezer’ heeft meestal wel een Bijbel op tafel te liggen, een ook heel vaak een kruis aan de muur. Maar dat wil nog niet zeggen dat je in veilige handen bent!
‘Geleerde genezers’
De magnetiseur die zich ‘spiritueel genezer’ noemt of ‘chakra balanceur’ doet heel geleerd, maakt
het zgn. ‘technisch wetenschappelijk’. Haalt er punten en lijnen op het lichaam bij, die anatomisch
niet terug zijn te vinden, waar langs hij werkt. Als een patiënt bij zo’n ‘genezer’ vandaan gaat zal deze het gevoel hebben bij een heel wijs man geweest te zijn. Maar óók zijn werk komt niet van de Heer God.
De magnetiseur
Dan hebben we de magnetiseur die zich gewoon magnetiseur noemt en zegt: ‘Er is geen hogere
macht, het is gewoon energie, wat ik te veel heb breng ik over van mijzelf naar een ander’. Dit zijn de aanhangers van Franz Anton Mesmer met zijn ‘dierlijk magnetisme’. Het maakt niets uit bij wat voor soort magnetiseur u komt, weet u wat de gevolgen zijn van magnetiseren? Als u niet bij een charlatan komt, maar iemand die ‘paranormale gaven’ heeft?
In vele gevallen zal het lichaam genezen, de klacht verdwijnt, maar u betaalt er wél een prijs voor!
Er komt occulte overdracht bij de handoplegging! Men wordt occult besmet en een occulte besmetting houdt in dat het volgende zich gaat voordoen:
1. U kunt zelf last krijgen van paranormale verschijnselen
2. Achteruitgang in het gebedsleven, of een gestoord gebedsleven.
3. Moeilijk vol kunnen houden om de Bijbel regelmatig te lezen, zelfs weerzin tegen de Bijbel
kan voorkomen.
4. Een bedekking, verblindding van de waarheid.
5. Psychische klachten zoals: depressies, angst, onrust in het gemoed, concentratieproblemen
en slapeloosheid.
Dit is geen bangmakerij of napraterij maar een gegeven uit eigen ervaring. Het geestelijk en psychische leven wordt aangetast. Doordat men zich psychisch niet goed voelt belt men b.v. de magnetiseur die toen zo goed geholpen heeft, deze magnetiseur stuurt u voor deze klachten naar een hypnotiseur.
Vaak is dit een collega en een goede vriend. Op deze wijze wordt men steeds afhankelijker
gemaakt van het occulte circuit, met de daar achter georganiseerde demonische machten. Deze machten trekken zo’n mens steeds meer in hun ban, dat is de opzet van de duisternis, het gáát hen niet om uw welzijn!
De zgn. ‘goede resultaten’ maken dat we niet meer toetsen wat de bron is, een mens wil graag van z’n kwalen af en daar maakt satan graag gebruik van. Maar in Matthéüs 6:33 staat:
“Maar zoekt eerst het Koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u toegeworpen worden”.
Een heel belangrijke tekst in dit verband om te overdenken is Marcus 8:36 waar staat:
“Want wat zou het de mens baten zo hij de gehele wereld won, en aan zijn ziel schade leed?”
Ondanks deze raad van de Heer gaan mensen voor hun pijnen en kwaaltjes op consult bij . . . de DUIVEL!
Wat gebeurt er bij de hypnotiseur?
Weet u wat voor gevaren er achter hypnose schuilen? De hypnotiseur brengt de ander in trance, meestal door zijn woorden, soms gecombineerd met magnetisch strijken. Een trance is een verlaagde staat van bewustzijn. In die trance komt men gemakkelijker onder de wil van de ander. Het is een oude techniek, o.a. de ‘betoverde slaap’ uit het oude Griekenland. Dóór u te onderwerpen aan hypnose maakt u zich ondergeschikt aan een ander mens en niet aan God, dat wil de Heer God niet!
Door u in trance te laten brengen zet u uw geest open voor boze geesten die op deze wijze vat op ukrijgen. Er staat niet voor niets in de Bijbel Waakt, er staat niet slaapt!
De hypnotiseur, die zelf occult belast is, geeft u allerlei suggesties in die trance en door uw geloof in die suggesties gaan die ook werken. Uw geloof heeft zich dus verplaatst van de Heer God naar de hypnotiseur. U bidt niet meer tot God de Vader om kracht, nee, u laat uw angst of uw depressies wegnemen door de hypnotiseur. U hebt zich dan overgegeven aan suggesties van de hypnotiseur. Het is pure magie, u komt in de ban. U gaat er geloof aan hechten en zo krijgt satan steeds meer macht over u!
Genezen door hypnose?
Hypnose wordt in de tegenwoordige tijd ook gebruikt door psychologen en psychiaters om terug te gaan in het verleden, om te zien hoe een bepaald probleem is begonnen. Men doet dit om dieper door te dringen in de psyche van een mens, maar daardoor krijgt een mens ook een gebondenheid aan de behandelaar, zo’n mens raakt gebonden aan de hypnotiseur.
Omdat er psychiaters mee werken lijkt het wetenschappelijk maar uiteindelijk is het magie en het hoort bij de bezweerders en is occult. In de Bijbel lezen we in Deuteronomium 18:10-14:
“Onder u zal niet gevonden worden, die zijn zoon of zijn dochter door het vuur doet doorgaan,
die met waarzeggerijen omgaat, een wichelaar, of die op vogelgeschrei acht geeft, of tovenaar. 11 Of een bezweerder, die met bezwering omgaat, of die een waarzeggende geest vraagt, of een duivelskunstenaar, of die de doden vraagt. 12 Want al wie dat doet, is de HEERE een gruwel; en om deze gruwelen verdrijft hen de HEERE, uw God, voor uw aangezicht uit de bezitting. 13 Oprecht zult gij zijn met de HEERE, uw God. 14 Want deze volken, die gij zult erven, horen naar wichelaars en waarzeggers; maar u aangaande, de HEERE, uw God, heeft u dat niet toegelaten”.
In dit gedeelte van de Bijbel geeft de Heer duidelijk aan dat wij ons van vele alternatieve geneeswijzen ver moeten houden. Het alternatieve wordt heel verleidelijk en onder mooie namen gebracht.
Ook al voelen we ons depressief of angstig, we mogen er geen gebruik van maken. We kunnen en mogen met onze angsten en depressies naar de Heer Jezus gaan, daarbij mogen we een christen psycholoog bezoeken als het ernstig is. Ook zijn er tegenwoordig veel vormen van zelfhypnose, ze worden aanbevolen als zijnde een heilzame methode voor vele problemen. Men geeft er vaak ‘technische’ namen aan, alsof het iets wetenschappelijks zou zijn.
Enkele vormen van zelfhypnose
Als eerste de Alfa-training (niet te verwarren met Alpha Cursus!!). Met Alfa-training produceert men alfagolven, dat is een langzaam ritme van de hersengolven. In veel bedrijfsopleidingen en trainingen, waaraan veel werknemers mee doen, worden deze techniek en de hierna genoemde autogene-training toegepast. Ook op scholen worden de technieken gepropagandeerd omdat men b.v. lekker rustig wordt, en wat vooral als belangrijk wordt gezien beter kan onthouden, meet herinneren en betere prestaties kan leveren. Mensen die veel moeten studeren of ‘stressbestendig’ moeten zijn in hun werk komen doordoor snel in de verleiding.
De Autogene-training is ontwikkeld na bestudering van yoga-technieken. Deze methode wordt gebruikt om, bijvoorbeeld, het lichaam te kunnen ontspannen, bloeddruk te verlagen en ook het hartritme te kunnen regelen. Het zijn echter allemaal verslavende oefeningen, het lijkt minder gevaarlijk als het op deze wijze wordt gebracht. Het zijn echter allemaal oefeningen die van hypnose zijn afgeleid, het is puur occult. De filosofie die achter deze technieken van ‘mind-control’ ligt is dat men op de théta - en delta-ritmen, nog langzamer dan het slaapritme, het ‘Kosmische bewustzijn en verlichting’ bereiken kan doormiddel van wilskracht en oefening.
Ook Yoga wordt gebracht als goed zijnde voor het lichaam, lekker ontspannend. Men lokt mensen binnen met eenvoudige aanvangsoefeningen, net gymnastiek. Later worden deze oefeningen steeds moeilijker, de pijnlijkste en de meest bizarre houdingen. En de vreemdste ademhalingsoefeningengeven dan naast ontspanning ook gelijk een ‘verruiming van het bewustzijn’, zó komt men langzamerhand in de ban van de filosofie die er achter ligt, die allesbehalve christelijk is. Yoga komt uit het Hindoeïsme en het Boeddhisme voort waar het ‘zelfverlossingsplan’, ‘de mens moet zichzelf verlossen door geconcentreerd aan zichzelf te werken’ centraal staat. Het is een ‘heilstechniek’ tot verlossing. Hindoeïsten rekenen élke methode om de geest van de mens met de goden te verenigen tot yoga! Het verenigt de mens uiteindelijk met Brahman, hun god. Als we ons met yoga inlaten zijn we dus eigenlijk bezig met afgoderij. We worden dan weggelokt van onze Heer en Heiland, Jezus Christus waar werkelijk heil en rust te vinden is.
Drugsgebruikers krijgen vaak dezelfde visioenen als vergevorderden in de yoga. Het zijn dezelfde demonische invloeden die dan in ons kunnen werken en vat op ons krijgen omdat het ‘scherm’ ons bewustzijn, door God gegeven, dan gedeeltelijk wegvalt. In alle bovengenoemde situaties zijn we met yoga bezig en yoga is pure afgoderij. Wij hebben onze hoop toch niet gevestigd op Boeddha of op één van de miljoenen goden uit het Hindoeïsme? Dan kan een ‘heilstechniek’ uit deze bron afkomstig ons geen werkelijke zegen of rust brengen? Ook al zullen vele beoefenaren van yoga tegen u zeggen dat er aan yoga geen mystiek of Oosterse religies kleven, het is wél zo.
Het is verdrietig dat vele mensen dit niet zien door gebrek aan kennis van de achtergrond van deze activiteiten.
Met acupunctuur zit het precies zo, deze methode komt uit China, de wortel komt uit het Taoïsme.
China is een land vol heidense religies. Acupunctuur betekent ‘Naald steken’. Door dit naaldsteken worden organen in het lichaam beïnvloedt door de ‘Tji-stroom’ weer op gang te brengen, op de plaats waar die verstoord zou zijn. De werking van acupunctuur heeft géén westerse medische verklaring, wél heeft ze een suggestieve verklaring en heeft een bovennatuurlijke bron. De echte acupuncturist is iemand die paranormale gaven heeft. Volgens het Taoïsme zijn er twee kosmische bronnen, kosmische oerkrachten die invloed hebben.
In Deuteronomium 30:17-18 zegt de Heer God echter:
“Maar indien uw hart zich zal afwenden, en gij niet horen zult, en gij verleid zult worden, dat gij u voor andere goden buigt, en die dient; 18 Zo verkondig ik u heden, dat gij voorzeker zult omkomen”.
Wij buigen ons neer voor die afgoden als we ons voor hulp wenden bij mensen die geloof hechten aan die twee oerkrachten en er vanuit gaan dat die krachten het welzijn van de mens bepalen. (Yin en Yang kracht) Hierdoor worden we gebonden aan de gedachtenwereld van het Taoïsme.
Kunt u zich nu indenken dat we ons daarom niet met tientallen naalden kunnen laten doorboren
langs de zgn. ‘meridianen’ of 900 ‘energiepunten’ als we ons niet lekker voelen? Deze ‘meridianen’ zijn wetenschappelijk, anatomisch, niet aanwijsbaar en zouden we daarom niet beter naar een christenhuisarts kunnen gaan? Stel dat we door acupunctuur genezen, is die genezing dan uit God?
Nee, het is een occulte genezing. Afgoderij en occultisme gaan meestal hand in hand, ze zijn allebei uit het pakket van satan. Maar, omdat de huisarts of de fysiotherapeut mensen vaak doorstuurt naar een acupuncturist of naar Yoga wordt de lading gedekt door een wetenschappelijke dekmantel. Artsen laten mensen soms naar een alternatieve genezer doorstromen omdat het gevraagd wordt door de patiënt.
Naar mijn mening schuilen er gevaren in de alternatieve geneeswijzen als we het niet
toetsen aan de Bijbel. Dat is niet kortzichtig zoals sommigen het noemen, nee, dat is trouw en gehoorzaam te zijn aan onze Schepper, onze Hemelse Vader.
Iriscopie
De iriscopist kijkt in het oog en er wordt, zonder dat het wetenschappelijk is bewezen, geaccepteerd dat ieder orgaan van het lichaam zichtbaar is in de iris van het oog. Door observatie van bepaalde structuren, tekens of verschijnselen kan men zien welke ziektes op komst zijn, zich voor zullen doen op latere leeftijd. Voorspellen dus! Ook de ziektes zijn geweest in het verleden én welke men op dit moment heeft kan men ‘zien’. Het oog wordt hierbij in sectoren of stukjes verdeeld waardoor het ook gemakkelijk gekoppeld kan worden aan de astrologie. Het is een vorm van occult diagnosticeren die veel opgang doet, zoals men vroeger aan handlijnen deed. In de lijnen van de hand kan men namelijk óók zien of iemand het aan z’n hart heeft, of de lever goed functioneert en aan de zgn. levenslijn kan men zien hoe oud men wordt. De hand laten lezen zullen we niet zo snel weer doen omdat we als christenen weten dat het met waarzeggerij te maken heeft. Maar alles wat gecamoufleerd in een nieuw, eigentijds, jasje aan ons gepresenteerd wordt is minder gemakkelijk te herkennen.
Men laat zich diep in zijn, of haar oog observeren, vaak met behulp van moderne apparatuur,
zonder dat men zich afvraagt of dat nu ‘zomaar kan’ want ‘het oog laten lezen’ is zo nieuw dat we er gemakkelijk toe over gehaald worden. Gebrek aan kennis brengt ons heel gemakkelijk in gevaar.
Op dit moment, anno 2009, wanneer deze heruitgave wordt bewerkt is er op het gebied van biometrische identificatie één en ander ontwikkeld. Biometrische identificatie wil zeggen dat onveranderlijke biologische vormen als identificatie kunnen worden gebruikt. Een ‘oude’ en bekende vorm is de vingerafdruk, geen mens ter wereld heeft dezelfde vingerafdruk, stelt u zich eens voor, 5 miljard verschillende vingerafdrukken! Zelfs een ééneiige tweeling heeft geen zelfde patroon! Het is momenteel ook mogelijk de schedel of het oor te gebruiken voor identificatie, ook hier is geen enkel oor of schedel gelijk. Misdadigers die hun gezicht door plastische chirurgie laten veranderen blijven voor de biometrische scan herkenbaar na de operatie! Maar niet alleen de vinger, de schedel en het oor zijn onveranderlijk, óók de iris wordt gebruikt voor identificatie! Dit wil dus zeggen dat de iris nooit kán veranderen in geval van ziekte!
Bij overheidsinstellingen, zoals de CIA in Amerika, gebruikt men de irisidentificatie, of men ziek is of niet. Met dit bewezen feit wordt het ons duidelijk dat de iriscopist de iris gebruikt als medium voor zijn paranormale ‘gaven’. (‘Bijbel:Aktueel!’)
De iriscopist heeft om goed te kunnen diagnosticeren een paranormaal - of occult talent.
Een vorm van helderziendheid waarbij het oog gebruikt wordt als medium zoals de handlezer de hand gebruikt als medium. Er zijn artsen die naast hun gewone diagnose er toe overgaan om een tweede toets te doen via de iriscopie. Artsen die er mee kúnnen werken hebben dus een paranormaal talent, artsen die de occulte gaven niet bezitten kunnen er niets mee en wijzen het dan ook af als onzin. Dergelijke artsen zitten er dan met een iris diagnose ook meestal naast.
Het is dus een techniek om op bovennatuurlijke wijze inzicht te krijgen op de situatie in het lichaam.
Vaak zien ze nog veel meer dan dat alleen, zonder het zich altijd bewust te zijn is de iriscopist
het medium, de knecht van satan. De satan legt hem/haar de uitkomsten voor, net zo als bij de
handlijnkundige, eveneens bij de acupuncturist. Ook al heeft een iriscopist de beste bedoelingen, dit is intens verdrietig, ook voor de paranormale genezer.
Voetzoolreflectie
Óók de voetzool-reflexoloog, die via drukpunten onder de voeten diagnosticeert werkt met hetzelfde systeem. De voetzool-reflexoloog zegt dat er zenuwbanen van elk orgaan in het lichaam naar een punt onder de voeten lopen. Door op die punten te drukken kan deze diagnosticeren of b.v. de nieren goed werken. Ook kan hij door op die punten die kwalen genezen. Het is opvallend dat er verschillende visies zijn over die punten. De ene zegt dat het punt van de maag hoger zit terwijl een ander zegt dat het lager zit. In elk studieboek staat het anders, maar wáár de voetzool-reflexoloog ook drukt, de kwaal geneest! Dat komt omdat een reflexoloog met een succesvolle praktijk magnetische gaven heeft! De persoon geneest dus door occulte overdracht, om te kunnen diagnosticeren heeft hij een helderziende geest. Een reflexoloog gebruikt de voeten als medium, net zo als de iriscopist het oog gebruikt en de handlijnkundige de hand.
Behoudens een enkele uitzondering is het zo dat de meeste van de ‘erkende’ homeopaten, magnetiseurs, iriscopisten, acupuncturisten, voetzool-reflexologen, paragnosten, hypnotiseurs en astrologen allemaal in dezelfde vakverenigingen zitten. In veel vakbladen worden allen door elkaar genoemd en adverteren met elkaar. In de meeste gevallen kent men elkaar en verwijst men naar elkaar, gaan óók privé met elkaar om. Ook komen ze allemaal op dezelfde congressen en seminars voor bijscholing.
Ze voelen zich allemaal met elkaar verbonden vanwege dezelfde occulte belasting. Vaak zijn
ze onbewust dienstknechten van de duisternis en worden gebruikt door de grote leugenaar, de satan. Ondanks de oprechte bedoelingen en intenties die vaak in hen aanwezig zijn.
Homeopathie
De ‘grondlegger’ van de homeopathie is de heer Hahnemann, hij was vrijmetselaar (occulte leer) en vond de Heer Jezus Christus een aartsdweper. Als we naar de homeopathie kijken zien we héle hoge verdunningen. Zo hoog dat de uitgangsstof niet meer meetbaar is. Verder wordt er een speciaal schudproces gebruikt wanneer men de verdunningen maakt. Ondanks dat de uitgangsstof niet meerte meten is, dus niet meer te vinden is, werken de druppels tóch want de patiënt geneest er door. De inspiratie tot dit nieuwe geneesmiddel ontving Hahnemann niet uit God want hij had een godslasterlijke geest.
Het principe van de homeopathie is niet zoals met gewone medicijnen of kruiden dat een middel is tegen de ziekte. Het zit anders: in de homeopathie gaat men uit van de gelijksoortigheidregel In deze behandeling gaat men er van uit dat het ‘geneesmiddel’ des te zekerder geneest naar mate het meer gelijk is aan de ziekte. (Het toedienen van de druppels aan een gezond persoon brengt dezelfde symptomen teweeg als bij een zieke)
Homeopathie is geen gewone kruidengeneeskunde!
De oertinctuur van het kruid, de uitgangsstof, wordt stapsgewijs verdund. Niet doormiddel van gewoneverdunning, maar potentiëren, dynamiseren. Het proces van schudden, potentiëren, dynamiseren, geeft een toename van geneeskracht. De kracht van de druppels wordt geheel bepaald door het aantal keren schudden van het flesje.
Bijvoorbeeld: Bij Nux Vomica D12 komt het ongeveer overeen met een verdeling van één druppel op 100 miljoen liter water!
Pas door die potentiëring (het schudden, stootsgewijs), het dynamiseren, zou de eigenlijke geneeskracht van planten of mineralen ontwikkeld worden. De stof die voorheen niets is, wordt door het schudproces van Hahnemann iets. De kracht van het schudden en het aantal keren schudden bepalen hoeveel ‘energie’ er ‘vrij’ komt. Een sterk verdunde, maar niet gepotentieerde, substantie kan in geen geval die helende werking bereiken. Het schudden, het dynamiseren, ontwikkelt de geneeskracht volgens deze filosofie.
Vanaf de potentie D23 is statistisch gezien zelfs geen molecuul van de uitgangsstof meer aanwezig.
Volgens de grondlegger Hahnemann is hoe geringer de dosis uitgangsstof, des te sterker de werking. De potentiëring wordt zo een magische handeling. Een magisch, occult ritueel.
Er zijn zelfs homeopathische drankjes die psychische en karakterlogische verandering beogen. Calcarea Carbonica C 2000 kan iemand die onintelligent en lui is, maken tot een werklustig en intelligent iemand. Causticum C 30 maakt van iemand met een boosaardige aanleg een innemend en hartelijk persoon volgens de filosofie van de homeopathie. Naar mijn mening heeft de homeopathie iets bedenkelijks want deze homeopathie heeft op een gegeven moment veel weg van de oude toverdrankjes.
Een mens is suggestief beïnvloedbaar en suggestie en bijgeloof zijn de anti-krachten
van het geloof in Christus Jezus. Dáár wordt mee gewerkt in de alternatieve geneeswijze en de homeopathie.
De Heer waarschuwt ons in Deuteronomium 18:18: Géén tovenarij, géén bezwering!
Het occultisme speelt in op de zwakheid van het ‘vlees’, de mens, het verlangen naar verlichting in pijn en ziekte. De mens hoopt op wonderen doormiddel van toverdrankjes, magische handelingen en allerlei toverspreuken. We hebben te maken met de filosofie van Hahnemann die wel gelovig was maar het heilbrengend werk van Christus als fabel afwees. Naast de bereiding van de homeopathische middelen kleeft er nog een kwalijk aspect aan een dergelijke behandeling, het komt heel vaak voor dat er wordt gependeld. Zowel de oorsprong van de homeopathie, de bereiding van de ‘geneesmiddelen’ en het pendelen zijn alleen al redenen om homeopathie zeer kritisch te benaderen.
Er zijn zeer veel homeopaten die de pendel gebruiken om te bepalen welke medicijnen de patiënt moet gebruiken. De homeopaat die gebruik maakt van een pendel gelooft zelf heilig in de toverpendel. Een pendel is een gewicht aan een draadje welke men tussen twee vingers boven de flesjes laat hangen. Aan de beweging die de pendel boven het flesje maakt kan de homeopaat zien welk flesje voor u is. Zo zoekt hij de druppels uit. De informatie die hij op deze wijze krijgt komt echter van de vader der leugen, de satan zonder dat men het door heeft. Maar ook u komt in zijn greep door die bewerkte druppels te gaan gebruiken én er in te geloven. Zodra u zo’n middel gaat gebruiken wordt u steeds afhankelijker en bespeelt door de grote bedrieger. De duisternis wil niets liever dat we ons heil en toezicht zoeken in het bijgeloof in plaats van het echte, ware, geloof. Alle andere antroposofische artsen met hun dwaalleer over ‘reïncarnatie’, een afsplitsing van het Hindoeïsme, werken met homeopathie en gebruiken vaak de hoogste verdunningen om het geestelijke leven te beïnvloeden.
Wees er dus heel voorzichtig mee als christen!
Wat mag een christen dan wel?
Nu denkt u misschien, ja, nu mogen we volgens de Bijbel, Gods Woord, al deze dingen niet, maar wát kunnen we dán wel? Er blijft voor de christen nog voldoende over om het lichaam te helen. Maar wat bij ons voorop staat is: als u problemen hebt, breng het bij de Heer, ga op de knieën en zoek Gods’ aangezicht. Hij is onze maker en hierdoor kan Hij alleen echt helpen, naar geest, ziel en lichaam. Bespreek uw problemen eens met een pastoraal werker in uw gemeente, of praat eens met een oudste. Voor een christen is dit een praktische mogelijkheid naast gebed. En verder kunt u naar een christen psychiater of psycholoog gaan als u in grote geestelijke nood zit.
Bij lichamelijke klachten kunt u het beste een christen-arts raadplegen en bidt daarbij voor hem
zodat de Heer hem kan leiden. Een reguliere (christen) huisarts is erg belangrijk in deze tijd met z’n vele ethische problemen zoals abortus en euthanasie. In een ander geval kunt u ook naar een natuurarts gaan die alleen maar kruiden, diëten en vitaminen voorschrijft, en niets anders! Accepteer nooit verdunde middelen uit de homeopathie. Als u zelf eens kruiden wil kopen is daar niets op tegen, mits het maar onverdunde druppels of kruiden zijn, een merk dat dit levert is b.v. ‘Zonnegoud’.
Ga de Bijbelse weg
Laat u niet verleiden de genezing te forceren doormiddel van andere wegen. De Heer zegent gehoorzaamheid.
Hij heeft in oneindige goedheid ons zoveel geschonken voor ons lichamelijk welzijn
dat we die oosterse en occulte praktijken niet nodig hebben. Boven alles vraagt God ons vertrouwen in Hem te hebben, Hem de eer te geven in ons leven. We moeten Hem op de troon laten zitten in ons leven, onder alle omstandigheden. Het is niet de bedoeling dat we ons laten ontmoedigen door het occulte wat zich overal rondom ons opdringt. Zo’n houding wil de Heer God niet van ons zien.
De Heer vraagt van ons om er in geloof tegen in te gaan, want wij zijn krachtig in de Heer. We
moeten onze slappe knieën sterken en standvastig zijn, er wordt van ons een keuze gevraagd zoals in Jozua 24:15; ‘kiest u heden, wie gij dienen zult’.
Als u ongewild of onwetend misschien toch met occulte zaken in aanraking bent geweest doormiddel van de eerder genoemde voorbeelden moet u dit bij Jezus Christus brengen. Belijdt die zonde en vraag oprecht om vergeving, vraag vooral of de Heer Jezus de occulte besmetting en of binding wil verbreken. Hij zal het zeker doen voor u want wij hebben een barmhartige en goede God. Mocht er samen met iemand anders voor bidden, laat u niet weerhouden om daar om te vragen. Ga er in ieder geval mee naar de Heer Jezus, samen of alleen.
(Den Haag, Rianne van der Smitte - Groenendijk.)
Bijlage: Het ‘Dierlijk magnetisme’ van Franz. Anton Mesmer.
Magnetisme
Deze oude geneeswijze is door Franz Anton Mesmer nieuw leven ingeblazen. F.A. Mesmer leefde van 1743 - 1815 en hij geloofde in het geheimzinnige ‘Fluïdum’ (her)ontdekt te hebben dat van iedere magneet uitgaat dat men tot genezing aan zou kunnen wenden. Later meende hij dat vanuit zijn lichaam eveneens deze kracht uitging, hij noemde dat ‘dierlijk magnetisme’. Een patiënt van Mesmer vertelde over zijn indrukken tijdens een ‘behandeling’: ‘... Om de tobbe zijn ernstig zwijgende mannen verzameld, tot dat Mesmer zelf binnen komt met een ijzeren staf in de hand, in een zijden rok met de waardigheid van een Oosters vorst. Hij schrijdt van de een naar de ander, nu eens hem naar de kwaal vraagt en hem de pijnlijke plek aanraakt, dan weer alleen het voorhoofd van de patiënt aanraakt en hem strak aankijkt. Het duurt niet lang meer of de patiënten beginnen te zweten, ieder kent het dagelijks gesprek. Het doel van de magnetische behandeling is een crisis, heftige stuiptrekkingen en een algehele extase die de genezing naderbij brengt. Van één der handen die aan de rand van de tobbe verenigd zijn, springt de opwinding als een vonk over op de volgende.
Steeds meer zieken krijgen krampen, het zweet breekt hen uit, ze beginnen schel te lachen, te huilen en sommigen dansen als wilden, anderen rollen over de vloer en sommigen slapen rustig en onbekommerd met een zalige glimlach op hun lippen. Een schokkend beeld van demonie. Deze door F. A. Mesmer verkondigde ‘magneet-therapie’, waarvoor hij om wetenschappelijke erkenning streed,geldt tegenwoordig als de oorsprong van de ‘hypnosetherapie’. Lees de kleine advertenties in de kranten maar eens door, u zal deze therapie regelmatig tegen komen.
E-mail: verhoevenmarc@skynet.be
Homepage: http://users.skynet.be/fa390968/index.htm of http://www.verhoevenmarc.be/index.htm
Ga hier naar de Nieuwste Artikelen of http://www.verhoevenmarc.be/NieuwsteArtikelen.htm
Abonneren op:
Posts (Atom)