.

.

.

.

dinsdag 25 augustus 2015

Dagboek deel 071 Grétha's eerste bezoek.


Zondag, 24-08-2008

Ik kon me er vanmorgen niet goed toe zetten om naar de kerk te gaan.
Voor de tweede keer alweer.. Ik liep maar van de ene kamer naar de andere, denkende: "Heb ik hier alles gehad..? En daar..? En d..Oh ja, dat plankje ook nog effe.." Afijn, ik ben dus maar thuis gebleven.

Even iets na enen kwam Gretha aan vanuit Oldebroek, om hier de middag door te brengen. (Wat kan een week wachten toch lang duren...) Voor het eerst in een voor haar vreemd huisje in een vreemde en 'grote' stad. Natúúrlijk moest eerst het huis verkend (lees: geïinspecteerd) worden van onder tot boven. En gelukkig: ze heeft dezelfde smaak als ik, wat de kleuren betreft! Wel had ze bijzonder last van de rooklucht, hoewel ik er naar mijn idee van alles aan gedaan had om die lucht een beetje weg te krijgen. Luchtverfrissertjes, spuitbusjes en meer van dat soort spul. Maar ja, je staat er als roker eenvoudigweg niet bij stil, waar die lucht allemaal in gaat zitten en hoe hardnekkig het is..
Gelukkig was het mooi weer en dus konden we lekker in de tuin gaan zitten.
En daar zaten we dan, achter op het terras gezellig met z'n tweeën aan de koffie. Om de feestvreugde kompleet te maken had ik gisteren ook nog een "bah-vervois" taartje gekocht, die we samen opgepeuzeld hebben.
Urenlang hebben we lekker zitten kletsen en voor ons beiden is het steeds duidelijker dat we echt met elkaar verder willen. Was het eerst misschien een 'aftasten', nu krijgt onze relatie meer en meer vaste vorm. We voelen het allebei ook als heel wonderlijk hoe de Heer ons bij elkaar gebracht heeft. Alsof het zo moet zijn, alsof we ook werkelijk voor elkaar bedoeld zijn. Dat gevoel wordt ook alleen maar sterker naarmate we meer en meer van elkaar zien. Er zijn zoveel dingen die we gemeen hebben in ons leven als vrijgezel, zoals de diepere reden van ons alleen zijn tot nu toe. Om nog maar te zwijgen over het moment van aanmelden bij CM (ChristianMatch), zowel de eerste keer als de tweede keer. Dat was bij ons beiden op dezelfde dag en bij de tweede keer zelfs slechts een paar uur na elkaar en voor ons beiden om dezelfde reden, de aanbieding. Ook hadden we er allebei eigenlijk niet echt hoop op om nu ook werkelijk iemand te vinden. En dan nog: hoe groot is de kans dat je iemand vindt, die over zoveel dingen hetzelfde voelt en denkt, dezelfde mate van ervaring heeft, voor een groot deel dezelfde interesses heeft en...géén 'bagage' heeft? Zeg het maar, hoe groot is die kans??
Geloof mij, ik heb bij Parship, ChristianMatch, Opzoeknaarjou en CrossPoint echt honderden profielen gezien! Vrijwel allemaal hebben ze een stuk bagage waar je als 46 jarige vrijgezel nou niet bepaald op zit te wachten. Simpelweg omdat dat het leven wel erg gecompliceerd zou maken.
En dan komt opeens voor ons allebei het wonder!
Alsof zij moest wachten omdat ik er nog niet 'klaar' voor was. Alsof ik eerst wat verder naar de Heer toe moest groeien, voor ik in Zijn ogen goed genoeg was voor Zijn kind.
Wie mijn dagboeken al langer leest weet inmiddels dat ik al vaker over een partnerwens heb gesproken, maar dat ik ook altijd zoiets had van "dat is toch niet voor mij weggelegd.."

Maar nu? Je zou me eens moeten zien zitten! Ik zit hier te glunderen van oor tot oor!!

We hebben de middag afgesloten met een romantisch etentje bij een chinees. Lekker aan een tafeltje ergens in een achteraf hoekje, genietend van elkaar, van de sfeer en natuurlijk van het eten.
Volgende week komt zij vroeg naar Enschede en gaan we samen naar de dienst.
Daarna gaan we kennismaken met haar moeder en nog een paar mensen.
En ik?
Ik zit in totale verbazing over zoveel grootheid..
Ik schreef in "Weten wordt geloven, geloven wordt weten":
"..momenten van diepe ontroering, ontzag, lof, vrezen en beven en van totale verbazing, van besef van grootsheid, van gewaarwordingen die je ondergaat maar niet onder woorden kunt brengen, van ontdekkingen van het onbekende. Op het hoogtepunt van zulke momenten heb je de zekerheid dat God er is, voorbij alles wat zichtbaar en tastbaar is."

Dát is wat ik voel, nu op dit moment....
Wat is God toch ongelooflijk groot!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten