.

.

.

.

dinsdag 25 augustus 2015

Dagboek deel 082 Geloof...twijfel en zekerheid

Dagboek deel 83
Geloof...twijfel en zekerheid

zondag, 21-12-2008

Tsja...
Zo zit je elke dag achter de pc,
en zo kom je er een hele week niet aan toe...

Zo gaan die dingen..heb ik me wel eens laten vertellen.

En dus, komt het ook in huize Hilberts voor.... blijkbaar.
Maar ik heb een excuus!
Het was de laatste week wel een erg turbulente week!
Op drie vlakken:
Mijn eigen geloofsbeleving, mijn werk en m'n relatie.

Laat ik maar eens bij de tweede beginnen,  mijn werk. Iedereen weet inmiddels wel hoe de  zaken er voor staan en de maand december heeft daar geen verandering in gebracht.
Integendeel, het was zo'n beetje de slechtste maand in mijn hele loopbaan.. Dodelijk rustig dus, met als gevolg dat alle ploegen behoorlijk door elkaar gehusseld zijn en dan nog is het bijna vechten om elk ordertje dat binnenkomt.
Zo gaan we dit jaar dan ook uit, want het ziet er niet naar uit dat het nu nog snel even wat beter wordt.
Tot zover mijn werk.

Dan de derde en heel  belangrijke, mijn relatie.
Zoals een ieder heeft kunnen lezen in het vorige deel, had ik het op sommige vlakken best moeilijk.
Twijfel, niet over de relatie opzich, maar over mijn opstelling. Doe ik het wel goed? Ben ik niet te zus, of te zo? Pak ik de dingen wel goed aan? Ga ik/gaan wij niet te snel?
Praten we wel voldoende? Kennen we elkaar wel goed genoeg? Ben ik hier wel geschikt voor? Afijn, vragen genoeg maar weinig antwoorden.
Die kwamen dit weekend pas..
(Geloof me..ik heb vele, vele relaties gezien, waar niet of nauwelijks ook echt in gepraat werd, en die (dus) op de klippen liepen. Alleen...waren er dan heel vaak al een paar kinderen...!)
Wat is het toch heerlijk om in alle rust lang en uitgebreid met elkaar te kunnen praten. Elkaars meningsverschillen te horen, elkaars kritieken op de ander en alles zonder ruzie ofzo...
Geweldig! Nu, achteraf, denk ik: "Jochie, jochie...waar ben je toch bang voor geweest..??"  Helemaal niet nodig. Gelukkig heb ik iemand getroffen die niet alleen goed kan praten,  maar ook goed kan luisteren! Zoals ik al vertelde waren we alle afgelopen weekenden meer bezig met ' bij elkaar zijn'  dan dat we ook echt praatten. Ik vond het veel te leuk als ze bij me was en gunde ons maar weinig tot geen tijd om 'serieuzer'  bezig te zijn. Gelukkig mag ik mezelf een kind van de Heer noemen (dat heb ik niet uit mijzelf bereikt..!) en gelukkig is zij evenzo een kind van de Heer, al bijna haar hele leven.
Dat is ook onze gezamelijke mening: een besluit uit wijsheid. Door de trouwdatum ietsje vooruit te schuiven, geven we elkaar ook wat meer gelegenheid om wat vaker ' op elkaars lip te zitten'.
Zo leren we samen om meer naar elkaar toe te groeien, elkaar wat beter te leren kennen en dus ook wat meer op de hoogte te zijn van elkaars behoeften, hebbelijkheden en onhebbelijkheden.
Tsja...ik moet nog veel leren. Met name ook over de intuitie van de vrouwelijke medemens (...ze bleek allang te vermoeden dat er iets was....)
Maar goed, in gebed om wijsheid en rust en in gesprek hebben we samen in wijsheid besloten om ons wat meer tijd te geven. Niet leuk, helemaal niet, maar wijs.
En zeg nou eerlijk:
Als je samen een heilig verbond voor de eeuwigheid aangaat met de Here God....wat stellen een paar maanden dan voor??
Ik besef dat ik in bijzondere mate gezegend ben met iemand, die zoveel begrip kan en wil opbrengen en bereid is om in alles de Here Jezus te betrekken.
Dit zou ik een jaar geleden nog niet hebben durven dromen!!! Dit afgelopen weekend was dan ook veruit een van de mooiste en waardevolste weekenden tot nu toe!
En eerlijk is eerlijk: dat is ook mede te danken aan een echtpaar in mijn gemeente, dat blijkbaar de site ook leest. Van hen heb ik meer steun en bemoediging ervaren dan zijzelf misschien vermoeden.

En dan het laatste en dus eerste deel:
("De eersten zullen de laatsten zijn...")
Mijn geloofsbeleving.
Die heeft de laatste tijd behoorlijk onder vuur gelegen.
In een van de vier evangelien staat: "..Wie vraagt in mijn naam, die zal gegeven worden."
Wauw! Nou...dan wil ik wel zus of zo...dit of dat...hier of daar...etc., etc.
Mag je vragen om 'gunsten'? Dingen, die je ZELF graag wilt? Dingen, waarvan JIJZELF vindt dat je ze nodig hebt?
Ik heb ontdekt dat dat dus niet werkt. Lang, heel lang geleden al...
Vroeger vroeg ik om 'gunsten'. Ik vroeg om herstel van mijn ronduit rampzalige financiele situatie (door mijzelf veroorzaakt), ik vroeg om herstel van een huidaandoening, ik vroeg om een 'geldig' excuus om niet  voor een weekendje naar m'n ouders te hoeven.  Ik vroeg 's nachts om een excuus om niet naar m'n werk te hoeven, want ik had het te laat gemaakt.., etc. etc.
En zelfs de meest urgente en telkens weer terugkerende vraag: "genees mij alsublieft van die k*tziekte!!" (Ik zeg het maar zo, zoals het toen was, vergeef me het taalgebruik maar..)
Maar niets hielp...
Geen enkel gebed werd ooit verhoord...
En dus..
Eenmaal terug bij de Here Jezus heb ik mij er sinds 7 nov. 2007 van weerhouden om echt persoonlijke 'gunsten' te vragen..
Met welk gevolg? Ik vroeg/vraag om wijsheid. Wijs en inzicht in Zijn Wil voor mijn leven. Ik probeer/probeerde om Zijn Wil te volgen, helemaal en totaal volgens Zijn wil.
Dus geen 'eigen gunsten' meer. Geen egoisme, geen eigenbelang...
Ik beriep/beroep mij op twee teksten:

Johannes 13: 13-14
13 En wat jullie dan in mijn naam vragen, dat zal ik doen, zodat door de Zoon de grootheid van de Vader zichtbaar wordt.
14 Wanneer je iets in mijn naam vraagt, zal ik het doen.

Jaja...dat heb ik al eens eerder geprobeerd..
..zonder resultaat..

Jacobus 1:5-6
5 Komt een van u wijsheid tekort? Vraag God erom en hij, die aan iedereen geeft, zonder voorbehoud en zonder verwijt, zal u wijsheid geven. 6 Vraag vol vertrouwen, zonder enige twijfel.
(...Maar ik vergat/vergeet vers 3 en 4:)
3 Want u weet: wanneer uw geloof op de proef wordt gesteld, leidt dat tot standvastigheid. 4 Als die standvastigheid ook daadwerkelijk blijkt, zult u volmaakt en volkomen zijn, zonder enige tekortkoming.

DAT was het! Ik moest niet meer vragen om wat voor MIJ belangrijk was, maar wat belangrijk was voor de VADER!
Wow! Dat was best een hele ontdekking! Leer te zien wat Zijn wil is voor JOUW leven en vraag om de wijsheid om dat te doorgronden!
Dat was het antwoord! Vanaf nu zou het dus van een leien dakje moeten gaan....'
Ik WEET het immers nu...
Niet meer vragen om persoonlijke gunsten, dat was het antwoord!
Is ook wel zo veilig, want je zit nooit fout..

Maar ja...toen kwam ik op bezoek bij de vader van Johan, mijn leraar en die oude man Gods gaf mij deze tekst:
Markus 11:24
24 Daarom zeg ik jullie: alles waarom jullie bidden en vragen, geloof dat je het al ontvangen hebt, en je zult het krijgen.

En dat zette/zet zo ongeveer m'n hele geloofsbeleving op z'n kop....

Twijfel twijfel en nog eens twijfel.
Doe ik het wel goed? Ben ik wel oprecht? Vraag ik ook echt in geloof? Geloof ik ECHT dat het me ook gegeven zal zijn? En dan nog....: Is het niet uit eigen belang?
Doe ik de Here God geen onrecht aan? Wat moet ie wel van me denken?
Wel... Dit weekend heb ik ontdekt, dat ik ook om persoonlijke gunsten mag vragen, mits ze stroken met Zijn wil voor mij en mits....ik geloof, oprecht geloof dat Hij ze ook echt waar zal maken...

Wat kan de Here God ons in 1 enkel weeekend toch veel leren......

Geen opmerkingen:

Een reactie posten