Dagboek deel 017 Over mijn schrijven

maandag, 12-11-2007

Een hele goeie dag, lieve lezer!

Jawel, het werkweekend is alweer teneinde! Lekker!
Weer een hele week vrij.
Okee, ze zouden me kunnen opbellen, maar dat telt niet mee.
Ik val maar gelijk met de deur in huis, als je het niet erg vindt.

Ik schrijf mijn dagboeken nu op deze weblog sinds 19 dagen.
Van veel kanten krijg ik bijzonder leuke reacties, maar er zullen ook van even veel (of meer) kanten minder enthousiaste reacties komen. Prima! Kom maar op! Dit is MIJN stukje internet en daar leef ik me helemaal op uit, met alle ins-en outs, die daar bij komen. Als iemand het slap, zwak, saai, of iets dergelijks vindt: ook prima. Maar niemand zal ooit kunnen zeggen dat ik anderen in mijn dagboeken compromiteer of in discrediet breng. Want begrijp me goed: hoewel dit MIJN dagboeken zijn, hou ook ík natuurlijk tot op zekere hoogte wel degelijk rekening met de gevoelens van anderen, van mensen in mijn omgeving.
Maar hóé schrijf ik mijn dagboeken eigenlijk?
In welke "atmosfeer"? Bereid ik me voor? Ga ik er bewust voor zitten?
Creëer ik een zekere sfeer? Wacht ik op een bepaald moment??
Ja! Een volmondig ja op elk van deze vragen.
Zoals het woord al zegt, gaat het om een dagboek, hetgeen betekent dat ik elke dag schrijf.
Ik voel mij aan mezelf verplicht om de dag dan ook af te sluiten met mijn dagboek. Er kan niets meer voorvallen, ik hoef niet meer weg, ik kan geen visite meer krijgen, er kan niemand meer
bellen....niets.
Helemaal niets..want de wereld slaapt...
Jawel, lieve lezer, ik schrijf mijn dagboeken veelal 's nachts.

Wat ik nodig heb om te kunnen schrijven, is een absoluut "stress-vrije" omgeving. Om die reden wacht ik meestal met schrijven. Zelfs als ik niets weet, geen inspiratie heb, of juist boordevol info zit en nauwelijks kan wachten...
Toch zien jullie het dagboek bij "maandag" staan, terwijl ik het dus eigenlijk schrijf in de nacht van maandag op dinsdag. Dat is in feite niets meer of minder dan een tijds-aanduiding, die voor mij erg belangrijk is. Het is het deel van maandag en daarom zorg ik ervoor dat er alvast een regeltje in staat, voor het geval ik het vergeet. Zou ik dat niet doen, dan zou dit deel nu bij dinsdag staan als eerste bericht.
Verder kan ik alleen maar zeggen dat ik me tijdens het schrijven dus "vrij" moet kunnen voelen, zoals ik als zei. Alleen zó kan ik m'n gedachten de vrije loop laten, zonder enige afleiding van welke aard dan ook. Het is dan ook op die manier dat ik kan beginnen met schrijven, ook al heb ik in beginsel niets te melden. Juist in die "vrijheid" komt er vanzelf van alles en nog wat naar boven en voor ik er erg in heb, ratelen m'n korte vingertjes mishandelend over de toetsen. Belevenissen, gevoelens, alledaagse feitjes; allemaal komen ze gezellig naar boven om zich hier massaal te verdringen om wie het eerst aan de beurt is.

Afijn, zo komt dus mijn dagboek tot stand.
En daar hou ik het voor vanavond ook even bij, want ik hèb al iemand gehoord over "ellenlange epistels..." Laat ik diegene bij hoge, zeer hoge uitzondering (!) eens tegemoet komen.

Slaap lekker,
Gods zegen
en morgen gezond weer op.

Sebo Hilberts